هولوکاست فاجعهای تاریخی است که در آن شش میلیون یهودی و صدها هزار رومایی (کولی)، همجنسگرا، اسلاو، سوسیالیست، کمونیست، افراد معلول و میلیونها فرد بیگناه دیگر کشته شدند. حکومت ایران همواره این جنایت تاریخی را افسانه خوانده و آن را انکار کرده است. این مقاله بخشی از «پروژه سرداری» است که در ایرانوایر با همکاری موزه بزرگداشت هولوکاست ایالات متحده منتشر میشود. «پروژه سرداری» شامل سلسله مقالات و ویدئوهایی است که در آن به جوانب مختلف هولوکاست میپردازیم. خوشحال میشویم نظر شما را درباره این سری بشنویم. لطفا با این ایمیل یا از طریق شبکههای اجتماعی با ما در تماس باشید: info@iranwire.com
هنگامی که نازیها در سال ۱۹۳۳ در آلمان به قدرت رسیدند، یهودیان در تمامی کشورهای اروپا زندگی میکردند. در مجموع حدود ۹ میلیون یهودی در کشورهایی زندگی میکردند که بعدها و طی جنگ جهانی دوم توسط آلمان اشغال شد. در پایان جنگ اما دو سوم این یهودیان جان خود را از دست دادند و زندگی یهودیان اروپا برای همیشه دستخوش تغییر شد.
در سال ۱۹۳۳، جمعیت یهودیان اروپا بیشتر در شرق این قاره و در کشورهایی همچون لهستان، اتحاد شوروی، مجارستان و رومانی متمرکز بود. شمار زیادی از این یهودیان در شهرها و روستاهای کوچک و عمدتا یهودینشین معروف به «اشتتل» زندگی میکردند. یهودیان اروپای شرقی به مثابه اقلیتی که درون فرهنگ اکثریت زندگی میکنند، زندگی مجزایی داشتند. جامعهای که به زبان خود یعنی «ییدیش» (زبانی که عناصری از آلمانی و عبری را ترکیب میکند) صحبت میکرد، کتاب به زبان ییدیش میخواند و فیلمها و تئاترهای ییدیش میدید. با این که بسیاری یهودیهای کم سن و سالتر در برخی شهرهای بزرگتر بعضا تمایل به استفاده از لباسها و سبک زندگی مدرن داشتند، اما افراد مسنتر اغلب لباسهای سنتی و کلاه میپوشیدند و زنان نیز موی خود را با کلاهگیس و یا روسری میپوشاندند.
سه نسل از یک خانواده یهودی در یک عکس گروهی. ویلنا، لیتوانی ۳۹-۱۹۳۸
از طرف دیگر یهودیان غرب اروپا و ساکن در آلمان، فرانسه، ایتالیا، هلند و بلژیک درصد بسیار کمتری از جمعیت بودند و اغلب فرهنگ همسایگان غیریهودی خود را فرامیگرفتند. آنها به مانند هموطنان غیریهودی خود لباس میپوشیدند و صحبت میکردند و آداب سنتی مذهبی و فرهنگ ییدیش نقش کماهمیتتری در زندگی آنان ایفا میکرد. این یهودیان نسبت به یهودیان اروپای شرقی بیشتر تحصیلات رسمی داشتند و بیشتر شهرنشین بودند.
یهودیان در گوشهگوشه جامعه و انواع و اقسام مشاغل حضور داشتند؛ از جمله معلم، پزشک، حسابدار، کشاورز، خیاط ، کارگر و صاحبان کسبوکارهای کوچک. بعضی از این یهودیان ثروتمند به شمار میرفتند، اما با این حال شمار زیادی از یهودیان اروپا فقیر بودند و در مواردی نیز کودکان آنان ناچار به ترک تحصیل میشدند و به دنیای صنعت و یا تجارت کشیده میشدند. دیگران نیز البته به دنبال تحصیلات عالیه در دانشگاه بودند. اما با وجود تمام این تفاوتها، یک نکته بین تمام آنها مشترک بود: در دهه ۱۹۳۰ و با عروج نازیها به قدرت در آلمان، همگی تبدیل به قربانیان احتمالی شدند و زندگی آنان تا ابد دستخوش تغییر شد.
تاریخهای مهم
سپتامبر ۱۷۹۱؛ رهایی یهودیان در فرانسه
عبارت «رهایی یهودیان»، به حذف همه تبعیضهای قانونی علیه یهودیان و همچنین اعطای حقوق مساوی با دیگر شهروندان در یک کشور دلالت دارد. در سپتامبر ۱۷۹۱، مجلس ملی فرانسه به یهودیانی که سوگند وفاداری خورده بودند، حقوق شهروندی اعطا کرد. فرانسه در خط مقدم جنبش «رهایی یهودیان» بود. به عنوان مثال، یهودیان بعدا در سال ۱۸۳۰ در یونان، سال ۱۸۵۸ در بریتانیای کبیر، سال ۱۸۷۰ در ایتالیا، سال ۱۸۷۱ در آلمان و در سال ۱۸۹۱ در نروژ به حقوق برابر دست یافتند. اگرچه که برابری مدنی یهودیان به پشتوانه قانون ضمانت شده بود، اما یهودیان اروپایی همچنان درگیر یهودستیزی و تبعیضهای اجتماعی بودند.
۲۴ ژوئن ۱۹۲۲؛ ترور سیاستمدار یهودی در آلمان
در این روز «والتر راتنائو» که یکی از شناختهشدهترین چهرههای سیاسی یهودی جمهوری وایمار به شمار میرفت بهدست تندروهای راستگرا ترور شد. راتنائو که از سال ۱۹۱۵ رییس شرکت جنرال الکتریک آلمان (AEG) بود، در سال ۱۹۲۲ به عنوان وزیر امور خارجه جمهوری وایمار معرفی شد. او به خاطر سیاستهای خود در تحقق شرایط معاهده ورسای و عادیسازی روابط با اتحاد جماهیر شوروی و البته به خاطر یهودی بودن، مورد نفرت گروههای راستگرا قرار داشت. ترور راتنائو نشاندهنده این واقعیت است که کارزار یهودستیزانه راستگراها، یهودیان را مقصر شکست آلمان در جنگ جهانی اول میدانست.
۹ مارس ۱۹۳۶؛ قتلعام در پژتک، لهستان
با شدت گرفتن خشونتها در لهستان، در این روز سه یهودی در شهر کوچک «پژتک» کشته و بیش از شصت نفر دیگر زخمی شدند. به دنبال این حمله و طی روزهای پس از آن، قتلعام و کشتار به شهرهای مجاور نیز گسترش یافت. در نهایت نزدیک به ۸۰ یهودی کشته و بیش از ۲۰۰ نفر زخمی شدند. خشونتها علیه یهودیان و قتلعام آنان در مرکز لهستان در بازه بین سالهای ۱۹۳۵ تا ۱۹۳۷ به وفور رخ میداد؛ به عنوان مثال، میتوان به یهودیکشیهایی اشاره کرد که در «چنتستوخووا»، «لوبلین»، «بیاویستوک» و «گرودنو» صورت گرفتند.
مطالب مرتبط:
عاملان و قربانیان هولوکاست چه کسانی بودند؟
آن فرانک؛ فاجعه هولوکاست و دفترچه خاطرات دختری نوجوان
نازیها و متحدانشان حتی به کودکان رحم نکردند
چه شرایط و افکاری وقوع هولوکاست را ممکن ساخت؟
یهودیان تنها قربانیان هولوکاست نبودند
چرا و چگونه مردم عادی در سراسر اروپا، در کشتار همسایگان یهودی خود سهیم شدند؟
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر