close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.

سوالات حقوقی

سوالات خود را از کارشناس ما بپرسید

سلام؛ یک سوال حقوقی داشتم. من از دو وکیل شنیده‌ام که زن از اموال غیرمنقول شوهر بعد از فوت، به قیمت زمان فوت شوهر ارث می‌برد. پدر من از سرطان فوت کرد. در ۹ ماه آخر عمرش با یک خانم جوان ازدواج کرد اما بعد حالش خیلی بد شد و فراموشی گرفت. پدرم به همه گفته بود که اگر خوب بشوم، طلاقش می‌دهم. نصف یکی از خانه‌هایش را به نامش کرده بود که بعضی‌ها می‌گویند به عنوان مهریه این کار را کرده اما جایی ثبت نشده بود. فقط می‌خواستم بدانم چیزی که شنیده‌ام، راست است یا نه؟

با سلام؛ اصولا زن از قیمت ملک ارث می‌برد؛ یعنی اگر ورثه قیمت ملک را پرداخت کنند، دیگر از اصل و عین آن ارث نمی‌برد. اگر پرداخت نکنند، از اصل آن ارث می‌برد. قیمت زمان پرداخت ملاک است نه زمان فوت. یک هشتم از کلیه اموال پدرتان به همسرش می‌رسد. ضمنا نصف خانه که در زمان حیات پدرتان به خانمش منتقل شده، دیگر متعلق به ایشان است و جزء میراث محسوب نمی‌شود. اما اگر پدرتان شفاهی نصف ملک را به نام خانمش کرده باشد، خانم باید بتواند این را اثبات کند که آن هم بسیار دشوار است. اگر ثابت شود بابت مهریه بوده است که مشکلی نیست اما اگر ثابت نشود، خانم می‌تواند علاوه بر سهم‌الارث خود، مهریه‌اش را نیز از اموال پدرتان مطالبه کند. موفق باشید.

با سلام؛ من یک خبرنگار هستم. چندی پیش مطلبی در مورد این که شهرداری شهرمان پیمان‌کارها را از نزدیکان خود انتخاب می‌کنند و به عبارتی، در مورد رانت در شهرداری یک مطلبی نوشتم. واقعا هم این‌طور است. حالا متوجه شده‌ام نماینده حقوقی شهرداری علیه من شکایت کرده و گفته که به شهردار افترا زده است. می‌خواستم بدانم آیا در این حد که من نوشته‌ام، افترا است؟

با سلام؛ پاسخ به سوال شما بستگی به ادبیات به کار رفته در نوشته و ماهیت آن دارد. به طور کلی، افترا زمانی است که یک فرد با سوءنیت به فرد دیگر جرمی را منتسب کند؛ یعنی اگر عملی که شما به شهردار نسبت داده‌اید، جرم باشد و اگر نتوانید آن را اثبات کنید، افترا تحقق پیدا کرده است. اما اگر صرفا نوشته‌اید که کارهای شهرداری به شرکت‌هایی که رابطه نزدیک با مسوولان شهرداری دارند داده می‌شود، متضمن جرم و افترا نیست و طرف مقابل فقط حق جواب داردو اما اگر نوشته باشید شهردار یا مسوولان دیگر پول یا امتیازی بابت واگذاری کارهای شهرداری به یک شرکت خاصی گرفته‌اند، قطعا افترا تحقق پیدا خواهد کرد. چون رشوه در قانون جرم است. البته اگر نتوانید ثابت کنید که این گونه بوده است. به هر حال، در این مرحله سعی کنید اسامی شرکت‌هایی که در مناقصه‌ها شرکت کرده و علی رغم دارا بودن شرایط، کار مورد نظر به شرکت دیگر واگذار شده است را در بیاورید و در دادگاه هم بگویید هیچ سوء نیتی از انتشار این مطلب نداشته‌اید. به طور کلی سعی کنید گفته‌هایی که در مطلب‌تان نوشته‌اید را ثابت کنید. موفق باشید!

سلام. بنده مدیرمسئول یک نشریه محلی هستم و بیشتر هم مطالب انتقادی منتشر می‌کنیم. چند وقت پیش یکی از نویسنده‌ها مطلبی در مورد جایگاه شواری نگهبان در قوانین نوشت و ما هم چاپ کردیم. مطلب در مورد ضعف قانون در باره شواری نگهبان و اختیارات گسترده این شورا بود. بعد از دو روز از انتشار مطلب نامه‌ای از هیات نظارت آمد که رفتیم متوجه شدیم به خاطر این مطلب علیه ما پرونده تشکیل شده است و گفته‌اند علیه منافع جمهوری اسلامی و قانون اساسی مطلب نوشته‌ایم. ظاهرا امام جمعه شهرمان شاکی شده است. می‌خواستم بدانم آیا نوشتن انتقاد به قانون اساسی ممنوع است و یا نقد شواری نگهبان؟

با سلام! اصولا بر اساس قانون اساسی نشریات در بیان مطالب آزاد هستند و انتقاد کردن نیز یکی از رسالتهای نشریه است اما متاسفانه در قانون مطبوعات عبارتهای کلی و مبهم وجود دارد که معمولا هیاتهای نظارت یا دادگاههای مطبوعات با توسل به آنها یک نوشته عادی را هم مورد مواخذه قرار میدهند. مثلا در ماده 6 این قانون حدود مطبوعات ذکر شده و انتشار مطلب علیه قانون اساسی و یا تشویق افراد به ارتکاب اعمالی علیه منافع جمهوری اسلامی ممنوع شده است. اصولا قانون اساسی یک قانون است و امکان اینکه مورد نقد قرار گیرد وجود دارد همچنانکه در بسیاری از کتب حقوقی این کار انجام میشود اما علیرغم اینکه منظور قانونگذار نمیتواند ممنوعیت نقد قانون اساسی باشد اما به هر حال وجود عبارات کلی همیشه موجب سوءاستفاده صاحبان قدرت شده است. به هر حال در هیات نظارت بگویید که مطلب یک مطلب تخصصی و در راستای کمک به بهبود نظام حقوقی کشور بوده است. موفق باشید!

پاسخ به سوالات حقوقی شهروندان توسط موسی برزین خلیفه‌لو، وکیل موسی برزین خلیفه‌لو، وکیل و پژوهشگر حقوقی است که اکنون در ترکیه زندگی می‌کند. این وکیل به سوالات حقوقی از سوی شهروندان و خبرنگاران در بخش‌های قوانین «بازداشت و دستگیری»، «تفتیش و بازرسی منزل»، «ضبط وسایل»، «تحقیقات در مرحله بازپرسی و دادسرا» و «محاکمه در دادگاه بدوی» پاسخ داده است. این پاسخ‌ها براساس قوانین جاری ایران نوشته شده است که در بسیاری از موارد ماموران بازداشت و مسئولان قضایی توجهی به اجرای آن ندارند. بااین حال شناخت و آگاهی شهروندان از قوانین حقوقی می‌تواند در شرایط حساس پشتوانه‌ای برای آنها باشد و ماموران و نهادهای بازداشت‌کننده را وادار به پاسخگویی کند. پرسش: تاکنون بسیار گزارش شده است که یک خبرنگار به دلیل انتشار مطلبی در مطبوعات، به افترا به یک مقام دولتی محکوم شده است. در چه شرایطی جرم افترا علیه یک خبرنگار محقق می‌شود؟

پاسخ: افترا در «قانون مطبوعات» از مواردی شمرده شده است که مطبوعات نباید بدان مبادرت ورزند. در ماده ۶ این قانون، یکی از استثنائات آزادی مطبوعات، افترا دانسته شده است: «افترا به مقامات، نهادها، ارگان‌ها و هر یک از افراد کشور و توهین به اشخاص حقیقی و حقوقی که حرمت شرعی دارند، اگر چه از طریق انتشار‌عکس یا کاریکاتور باشد.» هم‌چنین ماده ۳۰ در این مورد عنوان کرده است: «انتشار هر نوع مطلب مشتمل بر تهمت یا افترا یا فحش و الفاظ رکیک یا نسبت‌های توهین‌آمیز و نظایر آن نسبت به اشخاص ممنوع است. ‌مدیر مسوول جهت مجازات به محاکم قضایی معرفی می‌گردد و تعقیب جرایم مزبور موکول به شکایت شاکی خصوصی است و در صورت استرداد‌ شکایت، تعقیب در هر مرحله‌ای که باشد، متوقف خواهد شد.» در جرم افترا باید یک فعلی که در قانون جرم شناخته شده است، نسبت داده شود. اگر اثبات شود شخص مرتکب آن جرم شده است، دیگر جرم افترا محقق نمی‌شود.

با سلام؛ برادرزاده من دو سال پیش یک خلافی در محل کارش انجام داد و من که در آن موقع یک مغازه شیشه‌بری داشتم، با پروانه کسب خود کفیل او شدم به مبلغ ۲۰میلیون تومان. اما بعد به دلیل وضعیت اقتصادی، مجبور شدم مغازه را تعطیل کنم و الان به عنوان کارگر کار می‌کنم. برادرزاده من محکوم شد اما خودش را به اجرای احکام معرفی نکرد. بعد هم رفت ترکیه. اما چند روز قبل دادگاه برای من اخطار فرستاده‌ بود و من که رفتم، گفتند یا طرف را بیاور یا این که آن ۲۰ میلیون تومان را باید بدهی. به نظر شما چه کار کنم. من اصلا پولی ندارم که بدهم.

با سلام؛ ابتدا با برادرزاده خود یا خانواده‌اش تماس بگیرید و اگر امکان داشت، مبلغ وجه‌الکفاله را از آن‌ها بگیرید و به صندوق دادگستری بریزید. اما اگر مقدور نشد، می‌توانید با درخواست «اعسار»، تقاضای معافیت از پرداخت وجه‌الکفاله را بکنید. در ماده ۲۳۵ «قانون آیین دادرسی کیفری» پیش‌بینی شده هرگاه کفیل بعد از صدور قرار کفالت ثابت کند که معسر، یعنی از لحاظ مالی ناتوان شده است، می‌تواند تقاضای معافیت از پرداخت وجه‌الکفاله را بدهد. برای این کار باید یک درخواست خطاب به دادگاه کیفری دو بنویسید و با معرفی چند شاهد و مدارک مربوط به بسته شدن مغازه، اثبات کنید که از لحاظ مالی ناتوان هستید و امکان پرداخت مبلغ مذکور را چه به صورت یک‌جا و چه به صورت قسطی ندارید. اگر دادگاه موافقت کند، شما را از پرداخت آن معاف می‌کند. دادگاه می‌تواند وجه‌الکفاله را قسط بندی هم کند. موفق باشید.

سلام؛ هشت سال پیش ازدواج کرده‌ام و الان یک پسر پنج ساله دارم. با شوهرم اختلافات زیادی داریم به طوری که از یک سال پیش بدون این که طلاق بگیریم، جدا زندگی می‌کنیم. خواهر من در سوئد زندگی می‌کند و من قصد دارم با پسرم نزد او بروم. اما با شناختی که از شوهرم دارم، حتما مانع می‌شود. در حالی که الان پسرم با من زندگی می‌کند و پدرش فقط خرجش را می‌دهد. قبل از این که مساله را با او مطرح کنم، می‌خواستم بدانم آیا راهی هست که بدون موافقت شوهرم، فرزندم را به سوئد ببرم؟ مگر حضانت تا هفت سالگی با مادر نیست؟

با سلام؛ خدمت شما عرض شود که برای خروج فرزندتان از کشور، قطعا به اجازه پدرش نیاز دارید. مساله حضانت هم وقتی مطرح است که زن و شوهر از یک‌دیگر جدا شوند. اگر هم جدا شوند و حضانت به مادر واگذار شود، باز باید پدر اجازه خروج از کشور بدهد؛ یعنی دارا بودن حضانت به معنای این است که شخص فقط حق نگه‌داری از بچه را دارد، نه تصمیم‌گیری در مورد خروج از کشور. به هر حال حل این مساله فقط به صورت توافق با شوهرتان امکان‌پذیر است. موفق باشید.  

سلام و خسته نباشید؛ یک کارگر اهل افغانستان هستم که در ایران در یک کارگاه کابینت‌سازی کار می‌کنم. با صاحب‌کار دچار مشکل شدم و حقوقم را پرداخت نمی‌کند. می‌گوید وضعیت اقتصادی بد است. چند روز پیش از او پول خواستم که با من بد رفتار کرد و گفت چون اجازه کار نداری، من لطف کرده و به تو کار داده‌ام و شکایت هم نمی‌توانی بکنی. گفت اگر شکایت کنی، جریمه‌ات می‌کنند. اگر می‌شود من را راهنمایی کنید که چه کار کنم تا پولم را بگیرم. خیلی به پول احتیاج دارم چون خانواده ام در افغانستان به سختی زندگی می‌کنند و من باید برای آن‌ها پول ارسال کنم.

سلام؛ خدمت شما عرض شود که اتباع بیگانه فقط در صورتی می‌توانند کار کنند که اجازه کار داشته باشند و اگر بدون داشتن اجازه کار کنند، مشمول قانون کار نمی‌شوند. البته این به آن معنا نیست که اگر کارفرما حقوقش را ندهد، هیچ کاری نمی‌شود انجام داد بلکه از طریق اداره کار نمی‌شود اقدام کرد. شما برای گرفتن حق و حقوق خود باید طبق مقررات عمومی، به «شورای حل اختلاف» یا دادگاه‌های حقوقی مراجعه کنید. البته توجه داشته باشید مثلا دیگر حداقل دستمزد شامل شما نمی‌شود و بیشتر از توافق‌تان نمی‌توانید مطالبه کنید. افزون بر این که اصولا چون اجازه کار ندارید، کارفرما می‌تواند شما را اخراج کند. در حالی که اگر اجازه کار داشتید، کارفرما حق اخراج را نداشت. به هر حال، پیشنهاد ما این است که نسبت به گرفتن اجازه کار اقدام کنید و اگر مقدور نیست، سعی کنید دستمزد خود را به صورت روزانه دریافت کنید تا اگر کارفرما دستمزد را نداد، ضرر زیادی نکنید. موفق باشید!

با سلام؛ یکی از دوستان من در اعتراضات به شلیک سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران به هواپیمای اوکراینی دستگیر و بعد با قرار وثیقه آزاد شد. چند وقت پیش حکم او آمد. به شش ماه حبس و ۳۰ ضربه شلاق محکوم شده است. می‌خواستم بپرسم اولا می‌شود کاری کرد که زندان نرود؟ دیگر این که اگر زندان نرود، چه می‌شود؟ آخرین سوالم هم این است که آیا این حکم می‌تواند باعث اخراجش از دانشگاه شود؟

با سلام؛ در مورد سوال اول عرض شود اگر این حکم اولیه است، دوست شما فرصت خواهد داشت که به دادگاه تجدیدنظر اعتراض کند. حتما از این فرصت استفاده شود. در لایحه تجدیدنظرخواهی، به دانشجو بودن خود هم اشاره کند. اگر در هر حال رای قطعی شد، به هر حال قانونا باید به زندان برود و راهی برای از بین بردن این حکم نیست. اما اگر خودش را معرفی نکند، چند بار برای وثیقه‌گذار او نامه می‌فرستند که شخص را تحویل دهد و اگر ندهد، وثیقه را ضبط می‌کنند. البته این پروسه چند سال طول می‌کشد و گاهی هم در پرونده‌های غیرحساس، شاهد هستیم مساله فراموش می‌شود. به همین دلیل فعلا نگران نباشد تا روزی که تمام تشریفات انجام شود و وثیقه را برای ضبط، روزنامه کنند. در آن موقع، می‌تواند در مورد ضبط وثیقه یا رفتن به زندان تصمیم‌گیری کند. موفق باشید.

با سلام؛ از کارشناس شما سوالی داشتم. یک همسایه داریم که تقریبا ۱۰ سال است با هم رفت و آمد می‌کنیم و خانم همسایه با مادر من دوست صمیمی و مثل خواهر است. شوهر این خانم آدم بسیار خشن و بد دهنی است و با خانمش مشکلات زیادی دارد. چند وقت پیش سر یک مساله با هم درگیر شدند و خانم از ترسش به خانه ما آمد. پشت سر او، شوهرش آمد اما پدر و مادرم در را باز نکردند. او که عصبانی بود، با یک پُتک قفل در را شکست و وارد خانه ما شد. البته با جمع شدن همسایه‌ها، نتوانست آسیبی به همسرش برساند. می‌خواهم بپرسم آیا می‌توانیم از او به دلیل این که به زور وارد خانه ما شده است، شکایت کنیم؟ واقعیت این است که هدفم گرفتن انتقام همسرش است که این قدر اذیتش می‌کند. ممنون می‌شوم اگر راهنمایی کنید.

با سلام؛ خدمت شما عرض شود که در ماده ۶۹۴ «قانون مجازات اسلامی» آمده است: «هر کس در منزل یا مسکن دیگری به عنف یا تهدید وارد شود، به مجازات از شش ماه تا سه سال حبس محکوم خواهد شد و در صورتی‌ که مرتکبین دو نفر یا بیشتر بوده و لااقل یکی از آن‌ها حامل سلاح باشد، به حبس از یک تا شش سال محکوم می‌شوند.» با توجه به این ماده، امکان شکایت کیفری به اتهام ورود عنف به منزل وجود دارد اما دقت کنید که صاحب یا متصرف ملک حق شکایت خواهد داشت؛ یعنی اگر خانه به نام پدرتان باشد یا متصرفش ایشان باشند، حق شکایت دارند، نه شما به عنوان فرزندشان. موفق باشید.

سلام! یک عکاس خبری هستم که در اینستاگرام فعالیت دارم و تقریبا اکثر اهالی شهرستانمان اینستاگرام من را دنبال می‌کنند. چند روزی است که در مورد فقر عکس‌هایی از روستاهای شهرستانمان منتشر می‌کنم. چند وقت پیش یک سری پیام‌های تهدید آمیز دریافت کردم که نباید کارهای ضد انقلابی بکنم و من اهمیتی ندادم. مدتی قبل از اطلاعات سپاه تماس گرفتند و من را خواستند. بعد از این که رفتم به من گفتند که از عکس‌های من سوء استفاده می‌شود و این فعالیت‌ها به ضرر انقلاب است. خلاصه یک جوری می‌گفتند که نباید عکس‌هایی که در مورد وضعیت بد اقتصادی مردم است را منتشر کنم. سوالم این است که آیا سپاه یا اطلاعات می‌تواند برای من دردسر ایجاد کند اگر باز به کارم ادامه بدهم؟

با سلام! خدمتتان عرض شود که مطابق قانون اساسی هر کس حق دارد عقیده خود را آزادانه بیان کند مگر در مواردی که منع صریحی در قانون وجود داشته باشد. انعکاس واقعیات جامعه از طریق عکس و مطالب یک حق برای تمامی شهروندان است و هیچ مقامی نمی‌تواند مانع آن بشود ضمن اینکه نمی‌توان گفت عکس کذب است و دروغ می‌گوید مگر اینکه ادعا کنند خود عکس جعلی است. به هر ترتیب هیچ اجباری برای پیروی از نظرات ماموران امنیتی ندارید و قانونا آنها نمی‌توانند برای شما دردسر ایجاد کنند اما با این وجود با توجه مستقل نبودن دادگاه‌ها به خصوص دادگاه‌های انقلاب و قدرت بیش از حد مامورین امنیتی امکان الینکه آنها برای شما پرونده سازی کنند منتفی نیست. موفق باشید!

پاسخ به سوالات حقوقی شهروندان توسط موسی برزین خلیفه‌لو، وکیل موسی برزین خلیفه‌لو، وکیل و پژوهشگر حقوقی است که اکنون در ترکیه زندگی می‌کند. این وکیل به سوالات حقوقی از سوی شهروندان و خبرنگاران در بخش‌های مختلف «بازداشت و دستگیری»، «تفتیش و بازرسی منزل»، «ضبط وسایل»، «تحقیقات در مرحله بازپرسی و دادسرا» و «محاکمه در دادگاه بدوی» پاسخ داده است. این پاسخ‌ها براساس قوانین جاری ایران نوشته شده است که در بسیاری از موارد ماموران بازداشت و مسئولان قضایی توجهی به اجرای آن ندارند. بااین حال شناخت و آگاهی شهروندان از قوانین حقوقی می‌تواند در شرایط حساس پشتوانه‌ای برای آنها باشد و ماموران و نهادهای بازداشت‌کننده را وادار به پاسخگویی کند. پرسش: گاهی خبرنگاران به دلیل ارسال خبر به رسانه‌های خارج از کشور، با اتهاماتی هم‌چون «همکاری با دول متخاصم» و یا «جاسوسی» و امثال آن محکوم می‌شوند. آیا در قوانین ایران، همکاری با رسانه‌های خارج از کشور و یا ارسال خبر به آن‌ها جرم است؟

پاسخ: اولین مساله، مفهوم دولت متخاصم است. عبارت دول متخاصم را نمی‌توان تفسیر موسع کرد. ماده ۵۰۸ قانون مجازات اسلامی (بخش تعزیرات) که مستند قانونی جرم ارتباط با دول متخاصم است، با صراحت گفته که همکاری با دول متخاصم جرم است و از یک تا ۱۰ سال مجازات حبس در پی دارد. عبارت دول متخاصم را باید با توسل به اصل عدم تفسیر موسع از متون کیفری تفسیر کرد. متخاصم به معنای دشمن است. حال آیا می‌توان کشوری را که رابطه سیاسی سردی با ایران دارد، متخاصم دانست؟ به عنوان مثال، کشور آمریکا گرچه رابطه خوبی با ایران ندارد اما آیا در حال جنگ با ایران است؟ متخاصم در این ماده، ناظر به دولت‌هایی است که در حال جنگ با ایران هستند نه این که هر دولتی که مشکلات سیاسی با ایران دارد. در این زمینه، اداره کل حقوقی بین‌المللی وزارت امور خارجه در پاسخ به استعلام قوه قضاییه اعلام کرده است که جز اسراییل، هیچ دولتی با جمهوری اسلامی ایران در حالت تخاصم نیست. مساله دیگر، فعل مجرمانه این جرم است. همان‌طور که در قانون آمده است، اگر فردی با دولت متخاصمی همکاری کند، مشمول ماده ۵۰۸ قانون مجازات اسلامی خواهد شد. همکاری را نیز نمی‌توان به صورت موسع تفسیر کرد و هرگونه ارتباط مستقیم و غیرمستقیمی ‌را همکاری دانست. همکاری یعنی ارتباط متداوم و هدف‌دار دو طرف با یک‌دیگر. افزون بر این که این همکاری باید برعلیه جمهوری اسلامی انجام شود. بنابراین، صرف مصاحبه با رسانه‌های خارجی و یا ارسال خبر به آن‌ها به هیچ وجه جرم نیست. ماده ۵۰۸ قانون مجازات اسلامی: هر کس یا گروهی با دول خارجی متخاصم بهر نحو علیه جمهوری اسلامی ایران همکاری نماید، در صورتی که محارب شناخته نشود ‌به یک تا ده سال حبس محکوم می‌گردد.  

سلام؛ پسر من که ۱۷ سالش هنوز تمام نشده است، چند وقت پیش با دوستانش رفته و مشروبات الکلی تهیه کرده و در حال حرکت در خیابان با ماشین بوده‌اند که مامور نیروی انتظامی ماشین را نگه داشته و مشروب را پیدا کرده است. حالا خدا را شکر که مصرف نکرده بودند. به هر حال، من با فیش حقوقی رفتم و آزادش کردم. پدرش هم قضیه را نمی‌داند چون اگر بداند، خیلی عصبانی می‌شود. سوالم این است که چه مجازاتی به بچه‌ام می‌دهند؟

با سلام؛ خدمت شما عرض شود که مجازات حمل مشروبات الکلی به استناد ماده ۷۰۲ «قانون مجازات اسلامی»، شش ماه تا یک سال حبس و تا ۷۴ ضربه شلاق و پرداخت جزای نقدی است. اما با توجه به این که پسرتان کمتر از ۱۸ سال دارد، موضوع در دادگاه اطفال رسیدگی خواهد شد و مجازاتش، پرداخت جزای نقدی از یک میلیون تا ۱۰ میلیون ریال یا انجام ۶۰ تا ۱۸۰ ساعت خدمات عمومی رایگان خواهد بود؛ یعنی پسرتان برای این کار بازداشت نخواهد شد. ضمنا محکومیت بستگی به این دارد که آیا پسرتان در بازجویی اولیه اعترافی داشته است یا نه. اگر اعترافی نداشته باشد، امکان این که دادگاه حکم تبرئه بدهد نیز وجود دارد. موفق باشید!

سلام؛ ما سه خواهر هستیم و یک برادر. پدرم وقتی در قید حیات بودند منزل مسکونی خودشان را به نام ما سه خواهر کردند. از سال ۹۴ که فوت کردند برادرم بدون اینکه هیچ اجاره‌ای بدهد در آن خانه سکونت کرده است و مانع فروش آن منزل می‌شود. قبلا مشتری‌ها را فراری می‌داد و چند ماهی هست که کلا می‌گوید نمی‌گذارم بفروشید و قیمت خانه الان یک و نیم میلیارد است و می‌گوید باید به من میلیون۶۰۰ بدهید. من چطور می‌توانم از ایشان شکایت کنم و چه راه‌هایی برای اینکار دارم؟ چطور می‌توانم خانه را تخلیه کنم و خانه خالی بماند؟ نکته دیگر این است که تا برادرم در آن خانه باشد خواهرهای من از ایشان طرفداری می‌کنند ولی به محض تخلیه آن‌ها هم فروشنده هستند. هر سهم خواهر ۲ دانگ است. آیا می‌شود من سهم اجاره این چند سال را بگیرم؟

با سلام! خدمتتان عرض شود که بدون رضایت هر سه خواهر، برادر شما نمیتواند در آنجا سکونت داشته باشد به همین دلیل شما به تنهایی میتوانید دادخواست خلع ید بدهید هر چند دو خواهر دیگر تمایلی به تخلیه نداشته باشند. باید یک دادخواست در قالب خلع ید تقسیم کرده و به دادگاه حقوقی بدهید. ضمنا میتوانید اجرت المثل سهم خودتان را از زمانی که برادرتان در آنجا سکونت داشته را بخواهید. در این صورت دادگاه علاوه بر حکم تخلیه برادر شما را محکوم به پرداخت اجرت المثل یا همان اجاره مدتی که در خانه بوده است خواهد کرد. با توجه به اینکه خلع ید یک دعوای مالی است و هزینه دادرسی بر اساس قیمت منطقه ای محاسبه میشود شما میتوانید هزینه تمبر و هزینه وکیل و به طور کلی تمام هزینه هایی که برای طرح دعوی میکنید را هم مطالبه کنید به همین دلیل وکیل گرفتن ضرری نخواهد داشت. موفق باشید!

با سلام و خسته نباشید؛ به علت خیانت شوهرم که توانستم آن را ثابت کنم، طلاق گرفتم. البته بعد از این که موضوع به طلاق کشید، به او گفتم که می‌بخشم و زندگی را می‌توانیم به خاطر پسرمان که الان ۱۴ سال دارد، دوباره از صفر شروع کنیم. ولی گفت که اصلا نمی‌خواهد ادامه بدهد و طلاق انجام شد. سرپرستی پسرم را هم به من دادند. من چون شغل و درآمدی ندارم، از طرف خانواده خودم حمایت مالی می‌شوم. آپارتمانی را که اکنون در آن زندگی می‌کنم، به طور توافقی در عوض مهریه برداشتم. ولی الان یک مشکل بزرگ دارم که پسرم اصلا مطیع من نیست و من را مقصر می‌داند و بهانه‌گیری می‌کند. می‌خواهد اجازه بدهم پدرش برگردد. از پدرش خواستم که هر از گاهی پسرش را ببرد و چند روز باهم باشند تا از نظر روحی آرامش داشته باشد اما متاسفانه پدرش می‌گوید او را نمی‌خواهد و هیچ مسوولیتی در قبالش ندارد. سوالم این است که آیا از نظر قانونی می‌توانم کاری بکنم که بچه چند روز با پدرش باشد و آیا قانون می‌تواند پدر را مجبور کند که چند روز نگه‌داری از فرزندش را قبول کند؟ ممنون اگر راهنمایی کنید.

با سلام؛ خدمت شما عرض شود که اگر پدر حاضر به ملاقات با فرزندش نباشد، هرچند شاید بتوان علیه او طرح دعوی کرد اما از آن‌جا که الزام عملا ممکن نیست، به نتیجه‌ای نخواهد رسید؛ یعنی منطقا به زور نمی‌توان شخصی را وادار به ملاقات با فرزندش کرد. از این رو، هیچ گونه اقدام قضایی به نتیجه نمی‌رسد. ضمن این که پسر شما بعد از چند ماه به سن بلوغ خواهد رسید و از نظر قانونی مانند بزرگ‌سالان می‌تواند در مورد این که کجا و با چه کسی زندگی کند، تصمیم بگیرد؛ یعنی از این جهت هم دیگر طفل محسوب نمی‌شود و نمی‌توان پدرش را به جز پرداخت نفقه، به امر دیگری ملزم کرد. بهتر است موضوع را از طریق واسطه کردن بزرگ‌ترها و اقناع پدر برای ملاقات حل کنید؛ به عبارتی این مساله راه حل حقوقی ندارد. موفق باشید.

با سلام؛ چند وقت پیش که در خبرها دیدم «قانون حمایت از کودکان و نوجوانان» تصویب شد، کنجکاو شدم و یک نگاهی به این قانون کردم. در یکی از ماده‌های آن آمده بود که اگر والدین کودک را در مدرسه ثبت نام نکنند، مجازات می‌شوند. الان در روستای ما که در یک منطقه فقرنشین است، معمولا بچه‌ها بعد از دبستان دیگر ادامه نمی‌دهند و به دنبال کار در شهرها می‌روند. آیا باید همه این خانواده‌ها را مجازات کرد؟

سلام؛ مطابق ماده هفت قانون جدید حمایت از اطفال و نوجوانان، اگر والدین و یا سرپرست کودک از تحصیل کودک تا پایان دوره متوسطه ممانعت کنند، مجازات خواهند شد. این جرم در صورتی است که والدین یا سرپرست طفل نقشی در ترک تحصیل کودک داشته باشند وگرنه اگر شرایط به طوری باشد که خود کودک درس نخواند، به نظر نمی‌رسد بتوان والدین او را مجرم دانست. به عبارتی، عدم تحصیل باید به فعل والدین یا سرپرست کودک ارتباط و رابطه سببیت بین این دو وجود داشته باشد. موفق باشید.

پاسخ به سوالات حقوقی شهروندان توسط موسی برزین خلیفه‌لو، وکیل موسی برزین خلیفه‌لو، وکیل و پژوهشگر حقوقی است که اکنون در ترکیه زندگی می‌کند. این وکیل به بیش از ۱۰۰ سوال حقوقی از سوی شهروندان و خبرنگاران ایرانی پاسخ داده است. این پاسخ‌ها براساس قوانین جاری ایران نوشته شده است که در بسیاری از موارد ماموران بازداشت و مسئولان قضایی توجهی به اجرای آن ندارند. بااین حال شناخت و آگاهی شهروندان از قوانین حقوقی می‌تواند در شرایط حساس پشتوانه‌ای برای آنها باشد و ماموران و نهادهای بازداشت‌کننده را وادار به پاسخگویی کند. پرسش: حکم غیابی چیست و چه اثراتی دارد؟

پاسخ: در جرایمی‌ که جنبه حق‌اللهی ندارند، مانند جرایم مطبوعاتی و یا سیاسی و امنیتی، اگر علی‌رغم ابلاغ وقت رسیدگی، متهم یا وکیل او به هر دلیلی در هیچ یک از جلسات رسیدگی در دادگاه شرکت نکنند و لایحه دفاعیه نیز نفرستند، دادگاه رسیدگی و اقدام به صدور حکم غیابی می‌کند. حکم غیابی اثراتی دارد از جمله این که متهم یا وکیل او می‌توانند ظرف ۱۰ روز پس از ابلاغ حکم، تقاضای واخواهی کنند. در این صورت، همان شعبه صادر کننده رای دوباره رسیدگی و اقدام به صدور حکم می‌کند. لازم به ذکر است حق واخواهی، سلب کننده حق تجدیدنظرخواهی نیست؛ یعنی متهم هم می‌تواند به رای غیابی تقاضای واخواهی کند و هم تجدید نظر. در تبصره ماده ۳۹۴ قانون آیین دادرسی کیفری آمده است: «در هر مورد که دادگاه بخواهد رسیدگی غیابی کند، باید از قبل قرار رسیدگی غیابی صادر کند. در این قرار، موضوع اتهام و وقت دادرسی و نتیجه عدم حضور قید و مراتب دو نوبت به فاصله ۱۰ روز در یکی از روزنامه‌های کثیرالانتشار ملی یا محلی آگهی می‌شود. فاصله بین تاریخ آخرین آگهی و وقت دادرسی نباید کمتر از یک‌ماه باشد.»

آیا شما هم سوالی برای مشاور ما دارید؟ آیا شما هم سوالی حقوقی دارید؟

تیم ما آماده کمک است، سوال خود را اینجا ارسال کنید.

بپرس