زنان عضو تشکل «انقلاب زنانه»، به پاسداشت روز بیست و پنجم نوامبر که «روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان» نام دارد، در خیابان‌های آمستردام «تئاتر شورایی» برگزار کردند.
این تئاتر خیابانی که با نقش‌آفرینی «سمانه ناطقی»، «صدیقه ظاهری» و «شیما رسولی» اجرا شد، برپایه مفاد کیفرخواستی نوشته شده است که گروه انقلاب زنانه با هدف اعلام دادخواهی زنان بر علیه آن‌چه ۴۰ سال بی‌حقوقی، فشار و شکنجه علیه زنان خوانده‌اند، خطاب به جامعه جهانی اجرا کردند.
«شیرین شمس»، از بنیانگذاران تشکل انقلاب زنانه به «ایران‌وایر» می‌گوید بازیگران این تئاتر در جریان اجرا، تصویر زنانی همچون «سحر خدایاری»، «زهرا نویدپور»، «ریحانه جباری» و سایر زنانی را در دست داشتند که به نوعی در طول سال‌های گذشته جان‌شان را در راه احیای حقوق‌شان در ایران از دست داده‌اند.
آن‌ها پیش از شروع اعتراضات داخلی در ایران، برای پاسداشت روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان و اجرای این تئاتر خیابانی برنامه‌ریزی کرده بودند. اما وقتی اعتراضات سراسری در ایران شروع شد، در حاشیه یک تجمع اعتراضی با حضور ایرانیان ساکن آمستردام، این تئاتر شورایی را برگزار کردند تا صدای همراهی باشند از دل خیابان‌های آمستردام برای هم‌وطنان معترض خود در داخل ایران.
شیرین شمس برای «ایران‌وایر» توضیح می‌دهد تم این نمایش خیابانی در دی ۱۳۹۷ نوشته شده است. در این نمایش‌نامه، از جامعه جهانی درخواست شده است تا در قبال چهار دهه خشونت سازمان یافته علیه زنان ایران موضع بگیرند و به این وضع پایان دهند.
شیرین شمس از اعضای شورای مرکزی «سازمان جوانان کمونیست» می‌گوید و این که به این فکر افتادند از زبان زنی که به طور روزمره تحت فشار است، در زندانی به وسعت ایران، یک کیفرخواست عمومی بنویسند چون الزاما شکنجه آن نیست که در چهاردیواری زندان و به شکل مخفیانه در حال رخ دادن باشد: «در این کیفرخواست، مواردی همچون حجاب اجباری، خشونتی به نام طرح امنیت اجتماعی و گشت ارشاد، نداشتن حق طلاق، ازدواج اجباری، کودک همسری، عدم حق حضانت کودک، تحقیر و توهین و کالا انگاشتن زنان از طریق مهریه و شیربها، تجاوز و تخریب شخصیت زنان زندانی سیاسی و ممنوعیت برای ورود به استادیوم را مطرح کردیم. مصادیق شخصی‌تری مثل تمکین زن به همسر یا نمونه‌هایی که جان و زندگی را از قربانی گرفته است همچون اعدام ریحانه جباری که در قبال تجاوز جنسی از خودش دفاع کرده بود یا به خودکشی کشاندن زهرا نویدپور که به خاطر دادخواهی علیه تجاوز جنسی جان داد نیز در آن مطرح شده است. ما به دلیل ۴۰سال بی‌حقوقی و اعمال خشونت‌های سازمان‌دهی شده و دولتی بر علیه زنان، خواهان محاکمه سران جمهوری اسلامی در دادگاه‌های بین‌المللی شده‌ایم.»
عضو تشکل انقلاب زنانه می‌گوید بعدها عده‌ای از فعالان مدنی داخل ایران هم از این کیفرخواست حمایت کردند: «افراد شناخته شده‌‌ای پای این کیفرخواست را امضا کردند؛ مثل والدین آتنا دائمی یا خانم لیلا میرغفاری، فعال مدنی و از معترضان به حجاب اجباری که هم اکنون در زندان است و برخی از مادران یا خواهران کشته شدگان اعتراضات سال ۱۳۸۸ مثل خانم شهناز اکملی و یا برخی از دختران خیابان انقلاب همچون شاپرک شجری‌زاده و خانم منیره عرب‌شاهی که او هم الان زندانی است. برخی فعالان کارگری و صنفی مثل زرتشت احمدی راغب، فعالان محیط زیست و دوستان دیگر نیز با امضای خود، به حمایت از این کیفرخواست پرداختند.»
به گفته شیرین شمس، نسخه‌ای از این نمایش‌نامه یا کیفرخواست چندی پیش به اعضای «سازمان عفو بین‌الملل» در دیداری در شهر استکهلم داده شده است: «پوشه‌ای با خودمان بردیم متشکل از پرونده زنانی که برای حجاب اجباری در زندان هستند؛ از مژگان کشاورز و یاسمن آریانی گرفته تا منیره عرب‌شاهی و فرشته دیدنی. برایشان گفتیم که این زنان به خاطر حجاب‌شان که ابتدایی‌ترین حق آن‌ها است، در زندان هستند. از آن‌ها خواستیم در مقابل این ستم‌ها سکوت نکنند و موضع بگیرند. آن‌ها در کمتر از ۲۴ ساعت بعد یک نامه فرستادند و گفتند ما درخواست شما را شنیدیم و به آقای ابراهیم رئیسی به عنوان رییس قوه قضاییه نامه فرستادیم. متن نامه هم اکنون در وب سایت‌شان موجود است. آن‌ها آقای رئیسی را به خاطر نقض آشکار حقوق بشر محکوم کردند.»
او عمده تلاش انقلاب زنانه را مجاب کردن سازمان‌های بین‌المللی و تلاش برای برانگیختن واکنش‌ها در قبال خشونت‌های سازمان یافته و دولتی علیه زنان ایران عنوان می‌کند: «ما در همه تجمعات خود از دولت‌های غربی خواسته‌‌ایم دست از مماشات با دولت جمهوری اسلامی بردارند. از آن‌ها پرسیده‌‌ایم حکومتی که یک دختر را صرفا به خاطر دفاع از خودش در مقابل تجاوز جنسی اعدام می‌کند، چه طور می‌تواند قابل دفاع و ارتباط باشد؟»
شیرین شمس اما می‌گوید تشکل انقلاب زنانه الزاما در یک تعریف سیاسی یا ایدئولوژی خاص محدود نمی‌شود: «هر کسی با هر باور و عقیده‌ای که خواهان سرنگونی جمهوری اسلامی و حمایت از تشکیل یک دولت سکولار و هم‌چنین خواهان آزادی و برابری است، می‌تواند یکی از ما باشد. چون ما مسلما امتحان ایدئولوژیک برای جذب افراد نداریم.»
شمس می‌گوید خودش در سال ۱۳۸۸ از کشور خارج شده و از همان روزهای نخست مهاجرت، فعالیتش را شروع کرده است.
یکی از فعالیت‌های او، در زمان بازی فوتبال میان دو تیم ایران و سوئد در سال ۲۰۱۴ بوده است: «سال ۲۰۱۴ بین ایران و سوئد قرار بود یک بازی فوتبال دوستانه برگزار شود. جمهوری اسلامی خودش را آماده کرده بود که از این بازی به عنوان یک پیام سیاسی مهم و مبتنی بر دوستی بین دو دولت بهره ببرد. اما ما به تک تک بازیکنان تیم سوئد نامه نوشتیم و سوال کردیم آیا آن‌ها می‌دانند دولت‌شان با حکومتی هم‌دست شده است که ورود زنان به استادیوم را ممنوع می‌کند؟ پنج تن از بازیکنان تیم ملی به ما جواب دادند که شرم‌شان می‌شود که هنوز هم در دنیایی زیست می‌کنند که زنان در یک تبعیض آشکار نمی‌توانند به تماشای یک بازی ورزشی بروند.»
به گفته او، موضوع خشونت علیه زنان در ایران متفاوت از ماجرای خشونت در بسیاری از نقاط جهان است چون مرجعی که باید محل رسیدگی به خشونت باشد، خودش اعمال کننده خشونت است.
از شیرین شمس می‌پرسیم چرا اسم تشکل خود را انقلاب زنانه گذاشته‌‌اند ومگر اساسا انقلاب می‌تواند زنانه یا مردانه باشد؟
پاسخ می‌دهد: «این سوال را همیشه می‌پرسند اما بحث ما جداسازی جنسیتی یا جدا کردن زنان از مردان نیست. فقط خواسته‌‌ایم حضور و نقش زنان را برجسته‌تر کنیم و بگوییم که زنان امروز، همان سخن‌گویان جنبش تغییرند. آن‌ها از همان ابتدا برای درهم کوبیدن ساختارهای زن ستیزانه جلودار بوده‌اند. آن طور که کارشناسان تایید می‌کنند، در ایران انقلاب‌های متفاوتی در لایه‌های زیرین جامعه در حال رخ دادن هستند که می‌شود نام آن‌ها را انقلاب‌های آرام گذاشت و انقلاب زنانه را هم می‌شود یکی از مهم‌ترین این دسته‌ها قرار داد.»
او می‌گوید در ساختار حکومتی که بر پایه زن‌ستیزی بنا شده است، زنانی فعالیت می‌کنند که کلیه این ساختارها را نادیده می‌گیرند و پایه‌گذاران جنبش نوینی هستند که در نهایت به رهایی زنان خواهد انجامید. چون آن‌ها انگیزه‌های قوی‌تری برای شکستن این ساختارها دارند، به مذهب و به مردسالاری حاکم بر جامعه پاسخ منفی می‌دهند و در مقابل فرمان حجاب اجباری مقاومت می‌کنند. به همین دلیل هم نام انقلاب زنانه را انتخاب کرده‌اند؛ انقلابی بر علیه تمامی شیوه‌های سرکوب قانونی و تبعیض .
اما همه فعالیت‌های گروه شمس درباره زنان محدود نمی‌شود. پس از این که «اسماعیل بخشی»، نماینده کارگران «شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه» از شکنجه‌ها و آزارهایش در زندان گفت، شیرین شمس و گروهش کمپینی به نام «من هم شکنجه شدم» را راه‌اندازی کردند که به گفته خودش، بسیاری از زندانیان سیاسی، زنان پیش‌رو و مبارز و فعالان صنفی و مدنی به این کمپین پیوستند و آزارهای خود را در طی بازداشت در حکومت جمهوری اسلامی بیان کردند.
مطالب مرتبط:
مبارزه زنان ایران برای مقابله با حجاب اجباری، صدا ندارد
ارزیابی کارنامه دولت روحانی در گفت و گو با کنش‌گران حقوق زن
هشت مارس در دولت تدبیر و امید؟ لغو شد!
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر