مقررات مربوط به آزادی مشروط چیست و آیا مسئولان می توانند بدون دلیل با آزادی مشروط مخالفت کنند؟ در زندانها مشاهده می شود که تقاضای آزادی مشروط بعضی از زندانیان به راحتی پذیرفته می شود اما در مورد برخی ها سختگیری می شود. چه ضوابطی در این مورد وجود دارد؟
اولا لازم به ذکر است که آزادی مشروط یک امتیاز است و دادگاه صادر کننده حکم در این مورد تصمیم گیری می کند. ماده 58 قانون مجازات اسلامی شرایط دارا شدن آزادی مشروط را بیان کرده است. بر اساس این ماده : «در مورد محكوميت به حبس تعزيري، دادگاه صادر كننده حكم ميتواند در مورد محكومان به حبس بيش از ده سال پس از تحمل نصف و در ساير موارد پس از تحمل يكسوم مدت مجازات به پيشنهاد دادستان يا قاضي اجراي احكام با رعايت شرايط زير حكم به آزادي مشروط را صادركند: الف- محكوم در مدت اجراي مجازات همواره از خود حسن اخلاق و رفتار نشان دهد. ب- حالات و رفتار محكوم نشان دهد كه پس از آزادي، ديگر مرتكب جرمي نميشود. پ- به تشخيص دادگاه محكوم تا آنجا كه استطاعت دارد ضرر و زيان مورد حكم يا مورد موافقت مدعي خصوصي را بپردازد يا قراري براي پرداخت آن ترتيب دهد. ت- محكوم پيش از آن از آزادي مشروط استفاده نكرده باشد...» با این وجود گرچه اختیار اعطای آزادی مشروط نهایتا در دست دادگاه است اما قاضی نمی تواند بدون دلیل با تقاضای آزادی مشروط مخالفت کند