چندی پیش در خبرها آمده بود که چند نفر از دراویش گنابادی در سمنان به دلیل اعتقاداتشان از شغل دولتی خود اخراج شده اند. آیا چنین رفتارهایی قانونی است؟
بر طبق قانون اساسی ایران، همگان آزادی عقیده دارند و نمی توان کسی را به دلیل داشتن عقیده ای مورد آزاز و اذیت قرار داد. بر اساس اصل بیست و سوم قانون اساسی ایران: « تفتیش عقاید ممنوع است و هیچکس را نمیتوان به صرف داشتن عقیدهای مورد تعرض و موُاخذه قرار دارد.» در قانون اساسی ایران حتی تاکید شده است که نسبت به غیر مسلمانان نیز باید با احترام و عدالت برخورد کرد. اصل چهاردهم قانون اساسی تاکید کرده است که: « به حکم آیه شریفه «لا ینهاکم الله عن الدین لم یقاتلوکم فی الدین و لم یخرجوکم من دیارکم ان تبروهم و تقسطوا الیهم ان الله یحب المقسطین» دولت جمهوری اسلامی ایران و مسلمانان موظفند نسبت به افراد غیر مسلمان با اخلاق حسنه و قسط و عدل اسلامی عمل نمایند و حقوق انسانی آنان را رعایت کنند. این اصل در حق کسانی اعتبار دارد که بر ضد اسلام و جمهوری اسلامی ایران توطیه و اقدام نکنند.» علاوه بر این قانون اساسی تاکید داشته است که شغل شهروندان از تعرض مصون است.
بنابر این نمی توان به بهانه اینکه شخصی متعلق به گروه عقیدتی دراویش است را از حقوق خود همچون داشتن شغل محروم کرد. محروم کردن دراویش گنابادی از شغل خود و آزار و اذیت آنها کاملا در تعارض با قانون اساسی و اصول حقوق شهروندی است.