رویا بینا؛ شهروندخبرنگار
ایران را تمامی ایرانیان، فارغ از عقاید شخصی، دین یا مذهبشان ساختهاند. شهروندخبرنگاران «ایران وایر» در مجموعهای، چهرههای برجسته اقلیتهای دینی و مذهبی را معرفی میکنند. شما هم اگر با شخصیتهای برجسته اقلیتهای دینی آشنایی دارید یا داستان زندگی و خدمات آنها را میدانید، با ایمیل adyan@iranwire.com تماس بگیرید و روایت خود را با ما در میان بگذارید.
***
«بهروز دارش»، مجسمهساز برجسته آشوری است که در سال ۱۳۲۱ در ارومیه متولد شد. او که در حوزه شعر و ادبیات و موسیقی نیز فعال است، بیشتر به خاطر کارهایش در حوزه مجسمهسازی شناخته میشود.
وی بعد از گذراندن دوره مقدماتی تحصیلی در مدارس تهران در سال ۱۳۴۷ در رشته بازرگانی لیسانس و در سال ۱۳۵۱ در رشته اقتصاد بینالمللی در مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه تهران فارغالتحصیل میشود.
او که به دانشکده هنری نرفته و از هیچکس هیچ چیزی به طور مستقیم یاد نگرفته است، از چهرههای برجسته هنر مجسمهسازی معاصر ایران است و کارهایش نمایانگر سبک مدرنیسم است که به مرور زمان از کارهایی که متاثر از سبک مدرنیسم است فاصله گرفته و او به ایجاد مجسمههایی خلاقانهتر که نمایانگر تکثر و تقلیلگرایی فرمی هستند، روی آورد.
دارش هنرمندی است كه به فضا، نور و زمان توجه داشته و المانهای بصری در کارهای او در جهت معرفی حالتها و وضعيتها و فضاهای ويژه بهكار گرفته میشوند. وی معتقد است كه حضور عدم در زندگی قویتر از هستی است.
اواسط دهه ۱۳۲۰ که شش ساله بود، به همراه خانواده از ارومیه به تهران کوچ کردند. آن روزگار، زبان فارسی نمیدانست و ارتباط با دنیای بیرون برایش دشوار بود؛ اما بعدها به کشورهای مختلفی سفر کرد و در آثارش به زبانی جهانی با همه دنیا سخن گفت.
شاعر و اهل موسیقی هم هست، موسیقی را کاملا حرفهای آموخته و در جوانی در کنار نوازندگان اسپانیایی اجرای صحنهای هم داشته و حالا موسیقی همدم لحظات زندگی اوست. وی در مورد علاقهاش به موسیقی میگوید: «از ۱۷ سالگی سراغ موسیقی کلاسیک رفتم و حدود چهار، پنج سال موسیقی کار کردم. البته تحصیلات دانشگاهی و آکادمیک موسیقی ندارم؛ اما از حضور استادان بسیار خوب از جمله سوله آگیلار که آن زمان در ایران تدریس میکرد، بهره بردم. سه سال نزد این گیتاریست اسپانیایی آموزش دیدم. وقتی که دانشکده بازرگانی قبول شدم، موسیقی را رها کردم و بعد از اتمام دوره کارشناسی ارشد، دوباره سراغ موسیقی رفتم و این بار در بارسلون اسپانیا به مطالعات و تمرین موسیقی ادامه دادم.»
بهروز دارش بعد از دریافت کارشناسی ارشد به اسپانیا رفته و موسیقی را دنبال میکند و یک سال بعد به ایران برگشته و از سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۶ شروع به مطالعه و تحقیق در مورد هنرهای تجسمی در مورد اشکال و فضاهای جدید کرده و سرانجام در برخی از گروههای آزمایشی نمایشگاهها شرکت میکند. او همزمان به شعر و ادبیات هم روی میآورد و یک کتاب شعر با عنوان «گاوهای وحشی آرزو با شاخهای بلند پیچدرپیچ» چاپ و منتشر میکند. اشعاری که به گفته خودش متاثر از «لورکا»، «پابلو نرودا» و «نیما یوشیج» سروده است.
او علاوه بر حضور در فضای هنری ایران در بخش امور مالی و بازرگانی نیز صاحبنام است؛ به طوری که کارشناس رسمی دادگستری و حسابرس رسمی بورس اوراق بهادار تهران و همچنین مشاور مالی چندین بانک است و هدایت یک موسسه مالی را نیز بر عهده دارد.
بهروز دارش از چهرههای شاخص و معتبر در مجسمهسازی معاصر ایران است که مانند بسیاری از همتایان نوگرای خود، مسیرش را از مدرنیسم آغاز کرده و راه پر فراز و نشیبی را در مسیر تجربه هنری خود پشت سر گذاشته است. به عقیده وی «آثار دوران مدرن بر اصالت ماده مبتنی هستند و نور و فضا در آنها در نظر گرفته نمیشوند؛ جامعه در چالش با مدرنیته است و اصالت ایده اهمیت زیادی دارد. خود وی آثارش را به چهار دوره تقسیم میکند: دوره اول به ایدهآلهای مدرنیستی تعلق دارد، در دوره دوم حرکت به سمت چندگانگی آغاز میشود، دوره سوم به تکثر در آثار اختصاص دارد و دوره چهارم که در حال حاضر مشغول کار بر روی آن است، به نوعی تقلیلگرایی منجر میشود.»
دارش درباره کارهای نورانیِ خود میگوید: «اگر نور را از آنها بگیری ارزش چندانی ندارند و با افزودن نور است که موجودیت مییابند.»
او در مورد کار موسیقی به همراه مجسمهسازی میگوید: «گرچه هنرها مثل هم نیستند؛ ولی به هم کمک میکنند. من موسیقی کار کردهام و چون بسیار به موسیقی رمانتیک علاقهمند بودم، بنابراین نوعی رمانتیسم در کار مجسمهسازی من دیده میشود که بُعد خاصی به آن میدهد. در دورهای که من در آثارم وارد مقوله فضا شدم، در واقع از موسیقی به آن رسیدم.»
بهروز دارش همیشه حضور پررنگ و اندیشمندانهای در مجسمهسازی ایران داشته است و دانشجویان بسیاری، مجسمهسازی را از او آموختهاند. دارش در سال ۲۰۰۳ نماینده ایران در بیینال [نمایشگاه دوسالانه] ونیز بود و دو دوره نیز برگزیده بیینال مجسمه تهران شده است.
او به واسطه فعالیتهای هنری خود در حوزه مجسمهسازی و حضور در نمایشگاهها جوایز متعدد هنری کسب کرده است: «هنرمند منتخب دوسالانه بینالمللی مجسمهسازی تویومورا ژاپن- ۱۳۷۲، شرکت در اولین سهسالانه آثار حجمی ایران- ۱۳۷۵، برنده جایزه ویژه دوسالانه بینالمللی مجسمهسازی تویومورا ژاپن- ۱۳۷۵، فینالیست دوسالانه بینالمللی مجسمهسازی آنکونا ایتالیا- ۱۳۷۸، هنرمند منتخب نمایشگاه بینالمللی هنر مقدس پاریس فرانسه- ۱۳۷۸، هنرمند منتخب دوسالانه بینالمللی مجسمهسازی رامبویه فرانسه- ۱۳۷۸، برنده جایزه اول دومین دوسالانه مجسمهسازی ایران- ۱۳۷۸، نمایشگاه جمعی در موزه هنرهای معاصر کاراکاس ونزوئلا- ۱۳۷۹، نمایشگاه گروهی کریستینه لندن انگلستان- ۱۳۸۰، شرکت در سومین دوسالانه مجسمهسازان ایران- ۱۳۸۰، شرکت در دوسالانه ونیز ایتالیا- ۱۳۸۲ و نمایشگاه هنر معنوی موزه هنرهای معاصر تهران- ۱۳۸۲» نمونههایی از فعالیتها و جوایز کسب شده توسط وی هستند.
از همین سری بخوانید
ساتنیک آقابابیان، خواننده اپرا و بازیگر ارمنی ایرانی
سرژ آواکیان، گرافیست برجسته ارمنی ایرانی
سلیمان حییم؛ مترجم و فرهنگنویس یهودی ایرانی
دکتر جمالالدین مستقيمى؛ پزشک بهایی که پدر آناتومی ایران لقب گرفت
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر