close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
گزارش

مادر امید علی‌شناس: سه سال دویدم که فقط بگویم جای امید زندان نیست

۲۶ تیر ۱۳۹۶
شیما شهرابی
خواندن در ۴ دقیقه
امید علی‌شناس بعد از دوسال زندان، روز شنبه با حکم آزادی مشروط از زندان آزاد شد.
امید علی‌شناس بعد از دوسال زندان، روز شنبه با حکم آزادی مشروط از زندان آزاد شد.

لباس سراسر سفید پوشیده، دسته گل سفیدی در دست گرفته و  جلوی زندان به استقبال پسرش امید رفته است. حال خوش سیمین عیوض‌زاده؛ مادر امید علی‌شناس را می‌توان در عکسی که مقابل زندان اوین از او و پسرش منتشر شده، دریافت کرد. امید علی‌شناس بعد از دوسال زندان، روز شنبه با حکم آزادی مشروط از زندان آزاد شد.

امید علی‌شناس؛ فعال حقوق کودکان، شهریور ماه سال 93 توسط نیروهای امنیتی در منزل دستگیر شد.  او نزدیک یک سال در بازداشت موقت به سر می‌برد و اسفند ماه همان سال با حکم قاضی مقیسه به جرم «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم»، «تبلیغ علیه نظام»، «توهین به رهبری»  به ده سال زندان محکوم شد.

مصداق جرائم او شرکت در تجمع سازمان ملل علیه کشتار کوبانی، شرکت در مراسم کشته‌شدگان سال 88، دیدار با خانواده اعدامیان دهه شصت،  داشتن فیلم‌های هالیوی و مستند «شمعی روشن کن» در کامپیوتر شخصی  او  عنوان شد. سیمین عیوض‌زاده؛ مادر امید علی‌شناس به «ایران وایر» می‌گوید: «قبلا هم گفته بودم هیچ‌کدام از این کارهای مسالمت آمیز و فعالیت‌های بشر دوستانه، جرم نبودند که امید دو سال از روزهای جوانی‌اش را در زندان بگذراند.»

 او  درباره آزادی مشروط پسرش می‌گوید: «در دادگاه تجدید نظر حکم امید از  ده سال به هفت سال کاهش پیدا کرد و سپس طبق قانون تجمیع که خود به خود در اجرای احکام صورت می‌گیرد وبالاترین حکم را در نظر می‌گیرند. حکم امید در واقع به پنج سال تغییر کرد.»

  سیمین عیوض زاده تمام این سه سالی که پسرش درگیر بازداشت بوده، کفش آهنین به پا داشته و دنبال گرفتن حق او می‌دویده: «چند وقت پیش متوجه شدم که طبق قانونی که خود زندان دارد  با آزادی مشروط بعضی زندانیان به شرط گذراندن یک سوم حکم موافقت می کنند.  وقتی امید 20 ماه از حکمش را گذراند، گفتند که می‌توانیم در خواست آزادی مشروط بدهیم و4 ماه طول کشید تا پروسه ازادی مشروط صورت بگیرد.  یعنی دقیقا امید دو سال زندان بود و یازده ماه هم با قید وثیقه آزاد بود.»

 در آزادی مشروط برخلاف آنچه از نامش به ذهن می‌رسد، شرطی برای فرد آزاد شده وجود ندارد: « مشروط به این است که یک سوم حکم را گذرانده باشد و گرنه از نظر آزادی با کسی که حکمش را کامل گذرانده، فرقی نمی‌کند.» 

وقتی از برنامه‌های آینده امید می‌پرسم، با صدای بلند می‌خندد و می‌گوید: « امید می‌خواهد زندگی کند دیگر... دو سال از زندگی و جوانی‌اش را داخل زندان گذراند، فقط به خاطر یک سری فعالیت‌های حقوق بشری مسالمت آمیز که اصلا جرمی نبود. یازده ماه هم با وثیقه بیرون آمد و کاملا بلاتکلیف بود و هیچ برنامه‌ریزی‌ای برای زندگی‌اش نمی‌تواست انجام دهد. در واقع سه سال از زندگی‌اش را درگیر حکمی شد ...» نفس عمیقی می‌کشد و می‌گوید: «واقعا اصلا دیگر نمی‌توانم به این دوران برگردم. دوران سختی بود من تمام این سه سال را تلاش کردم و دویدم که فقط حرفم را برسانم و بگویم جای امید زندان نیست. فعالیت حقوق بشری، آزادی زندانیان سیاسی و شرکت در مراسم کشته شدگان 88 حتی در قوانین خودتان جرم نیست . به خاطر همین هم من بازداشت شدم.»
سیمین عیوض‌زاده همراه خانواده‌های زندانیان سیاسی و عقیدتی بارها در تجمعات مسالمت آمیز در حمایت از حقوق زندانیان شرکت کرده بود. با این که بارها از  مصاحبه با رسانه‌ها منع و تهدید به بازداشت شده بود، از اطلاع‌رسانی درباره وضعیت پسرش دریغ نمی‌کرد.

سیمین عیوض‌زاده  آبان ماه 94 در تحصن اعتراضی خانواده‌های زندانیان سیاسی مقابل زندان اوین همراه هفده نفر دیگر از معترضان بازداشت و برای چند روز به زندان قرچک ورامین منتقل شد. او درباره حکم خودش می‌گوید: « حدود هفده ماه پیش دادگاه بدوی حکم‌ام را برای شرکت در تحصن اعتراضی صادر کرد.  91 روز زندان تعزیری و 74 ضربه شلاق تعلیقی. وکیل‌ام لایحه نوشت و اعتراض کرد و  حکم به دادگاه تجدید نظر رفت اما همینطور بلاتکلیف مانده. نه تنها حکم من بلکه 18 نفری که با هم محاکمه شدیم بلاتکلیف هستیم و هنوز اطلاعی به ما نداده‌اند.»

امید مهندس عمران است تا پیش از بازداشت چند پروژه را به پایان رسانده بود و درگیر کارهای پروژه دیگری بوده که بازداشت می‌شود. او حالا دوباره می‌خواهد به دنیای مهندسی برگردد. سیمین عیوض‌زاده خوشحال است. صدای خنده‌هایش لابه لای کلمات می‌پیچد اما وقتی یاد مادران  بچه‌های زندانی می‌افتد، صدای خنده‌هایش به حزنی عمیق تبدیل می‌شود: « یک بخش زندان بچه‌ها این است که به مادرها خیلی سخت می‌گذرد. زندگی‌ها مختل می‌شود و امیدوارم عزیزان همه زودتر آزاد شوند. خانواده‌هایشان اینقدر سختی نکشند و خودشان هم در این وضعیت دشوار به سر نبرند.»

 

در این‌باره بیشتر بخوانید:
مادر امید علی شناس: کجای دنیا، نتیجه مبارزه با فقر و تبعیض، زندان است؟

پدر امید علی‌شناس: همسرم و پسرم در اعتصاب غذا هستند​

تهدید کردند اگر مصاحبه کنید دیگر افراد خانواده را بازداشت می‌کنیم​

از بخش پاسخگویی دیدن کنید

در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید

صفحه پاسخگویی

ثبت نظر

استان‌وایر

جان باختن دوقلوهای به‌هم چسبیده نیکشهری به دلیل عدم پذیرش در بیمارستان...

۲۶ تیر ۱۳۹۶
خواندن در ۱ دقیقه
جان باختن دوقلوهای به‌هم چسبیده نیکشهری به دلیل عدم پذیرش در بیمارستان های مجهز