تهدید قهرمان ورزش ایران؛ اگر بگویید با اسرائیل مبارزه نکن، به ایران برنمی‌گردم

ایران وایر مطلع شده است که یکی از نامدارترین ورزشکاران ایران، فدراسیون ورزشی‌اش را تهدید کرده که در صورت تکرار فشارهای سیاسی مبنی بر عدم مبارزه با حریفان اسرائیلی در رقابت‌های آینده، دیگر به ایران باز نخواهد گشت.

معضل دخالت و آمیخته شدن سیاست‌های جمهوری اسلامی با ورزش ایران، طی چهار دهه اخیر مهمترین مانع پیش پای ورزشکاران رشته‌های المپیکی بوده و هست. ایران براساس تصمیمی که نخستین بار در سال ۱۹۸۳ از سوی «علی‌اکبر ولایتی» وزیر خارجه وقت ایران اتخاذ شد، از رقابت با ورزشکاران اسرائیلی امتناع می‌کند.

حاضر نشدن مقابل حریفی که در رسانه های ایران «صهیونیست» خوانده می شد، به یک افتخار برای سران نظام بدل شده است. رهبر ایران به صورت ویژه از ورزشکارانی که از رقابت با حریفان اسراییلی پرهیز می کنند، قدردانی کرده و آن ها را قهرمانان واقعی و افتخار جامعه اسلام می داند.

برای نمونه، در مورد پرونده عجیب «علیرضا کریمی» که با اصرار مربی خود از کنار تشک، مجبور به شکست خوردن مقابل حریف روسی برای پرهیز از دیدار مقابل نماینده اسراییل شد، رهبر ایران به صورت اختصاصی از او تقدیر کرد؛ انگشترش را به او هدیه داد، پیشانی‌اش را بوسید و او را قهرمان واقعی دانست.

آخرین نمونه از ورزشکارانی که قربانی سیاست‌های خاص ایران شده‌اند «سعید ملایی» بود. او در رقابت‌های گرنداسلم جهانی برای مواجه نشدن با حریف اسرائیلی مجبور شد یک بازی قبل را مقابل حریفی ناشناخته از قزاقستان شکست بخورد. داستان عجیب دختران فوتبالیست که در آستانه المپیک قرار گرفته‌اند هم برگ تازه‌ای از ورزش سیاست زده ایران است.  

تهدید قهرمان ورزشی ایران، شاید او را حتی از اعزام‌های آینده به رقابت‌های جهانی هم محروم کند. طی سال‌های اخیر ورزشکاران ایرانی از راه‌های مهاجرت یا پناهندگی به کشورهای اروپایی و آمریکا پیوسته‌اند تا شاید فرصتی برای زندگی اجتماعی و قهرمانی جدید پیدا کنند.

آخرین نمونه این ورزشکاران هم «مبین کهرازه» قهرمان بوکس ایران بود. او پس از ورود به اتریش به این کشور درخواست پناهندگی داد.