شایا گلدوست
اظهار نظر توهینآمیز «عمادالدین باقی»، روزنامهنگار و فعال سیاسی اصلاحطلب درباره رابطه افراد همجنس در توییتر خبرساز شد.
باقی در واکنش به عکسی از خواننده رنگینکمانی اتریشی، «کونچیتا ورست»، برنده پیشین مسابقه «یوروویژن» و مردی که به اشتباه، «زاویه بتل»، نخستوزیر همجنسگرای لوکزامبورگ و همسرش معرفی شده بود، او را «چندشآور» خواند.
کاربران توییتر به این توهین عمادالدین باقی که خود را فعال حقوق بشر میداند، واکنش شدید نشان دادند و آن را نقض حقوق این قشر از جامعه دانستند.
او در جواب به این واکنشها، دفاع از حقوق افراد همجنسگرا را با دفاع از حقوق قاتل و زندانی مجرم مقایسه کرد و نوشت: «مثلا عمل قتل، عمل شنیعی است و ما وقتی از حقوق قاتل و زندانی مجرم دفاع میکنیم، به معنی دفاع از عمل او نیست. از نظر من، عمل ازدواج دو همجنس چندشآور است و این غیر از دفاع از حقوق آنها است. اگر من به آن تصویر نام چندشآور دادم، هیچ ربطی به نقص حقوق آنان ندارد.»
در پی این اظهارات، کاربران توییتر فارسی با متهم کردن وی، او را یک همجنسگراستیز دانستهاند. اعضای جامعه رنگینکمانی و کنشگران این حوزه توییت او را موجب نفرتپراکنی و اعمال تبعیض و خشونت به جامعه رنگینکمانی میدانند.
در فضای اجتماعی، سیاسی و قانونی ایران، رابطه افراد همجنس جرمانگاری شده و با مجازاتهای سنگینی روبهرو است و ممکن است به اعدام افراد منجر شود. استفاده از واژههای تحقیرآمیز و توهینآمیز از سوی فردی که خود را مدافع حقوق بشر میداند، نشاندهنده این امر است که ناآگاهی نه تنها در سطح جامعه بلکه در بین افراد به اصطلاح روشنفکر نیز به وفور دیده میشود. متاسفانه رنگینکمانیهراسی در اقشارمختلف جامعه ما وجود دارد؛ جدا از سطح سواد، فرهنگ یا عنوان مدافع حقوق بشر.
به گزارش «ششرنگ»، شبکه لزبینها و ترنسجندرهای ایرانی، نهاد اعطاکننده جایزه بینالمللی حقوق بشری «مارتین انالز» که در سال ۲۰۰۹ عمادالدین باقی را شایسته دریافت این جایزه دانسته بود، اعلام کرد که این موضوع را پیگیری خواهد کرد و احتمال پس گرفتن این جایزه از باقی وجود دارد.
«رها بحرینی»، پژوهشگر امور ایران در «سازمان عفو بینالملل» با استناد به مواد ۱۲ و ۱۶ «اعلامیه جهانی حقوق بشر»، در توییتر خود نوشت: «در روز یادبود قربانیان هولوکاست که در بینشان هزاران انسان همجنسگرا بود، به یاد آوریم گفتار نفرتپراکن در تاریخ همواره زمینهساز کشتار و شکنجه بوده. محروم کردن زوجهای همجنس از ازدواج، نقض اصل برابری، حریم خصوصی، حق ازدواج و تشکیل خانواده است.»
عمادالدین باقی در پاسخ به پرسش «ایرانوایر» درباره اظهاراتش تنها گفت: «از دیروز با مشاهده این موج هتاکی که یک کلمه (فقط یک کلمه) "چندشآور" و آن هم فقط در رابطه با همان عکس که اشتباها گفته بودند یکی از آنها نخست وزیر است، نگاهم به این فضا عوض شد. همان یک کلمه را هم اگر دوستی اشاره میکرد، حذف میکردم، چون مساله من چیزهای مهمتری است. تماشاچی بودن اکثریت موافقانی که در دایرکت پیام میدادند هم برایم جالب بود؛ مثل آدمهایی که در دنیای واقعی درگوشی با دیکتاتوری مخالفت میکنند اما حاضر به کوچکترین ریسکی نیستند.»
وی درخواست مصاحبه درباره این موضوع را نپذیرفت و گفت: «با توضیح دادن مشکلی حل نمیشود. در این فضا افراد تنها دنبال حذف، کوبیدن و ترور شخصیت هستند. ما نوع حکومتی آن را سالها تجربه کرده بودیم و حالا فهمیدیم فقط حکومت اینطور نیست، مخالفانش هم دست کمی ندارند. ترجیح میدهم به کار در محدوده کتاب و مجله اکتفا کنم که مخاطبانش اهل فکر و مطالعهاند و با کسانی که توییتری و فست فودی میخوانند و فکر میکنند و حریمی نمیشناسند، متفاوتند.»
«زینب پیغمبرزاده»، فعال برابری جنسیتی و از سردبیران سایت دوجنسگرا میگوید افرادی مثل باقی که به عنوان روزنامهنگار و فعال حقوق بشر در جامعه شناخته شده هستند و الگوی بخشی از افراد به شمار میروند، مسوولیت سنگینتری در قبال اظهارنظر در فضای عمومی دارند: «متاسفانه بسیاری از فعالان ایرانی درک بسیار محدودی از حقوق بشر دارند و حقوقی مثل حق انتخاب پوشش و حق انتخاب شریک جنسی را به عنوان بخشی از حقوق جنسی به رسمیت نمیشناسند. اظهار نظرهای غیرمسوولانه آنها باعث بازتولید نگاه منفی به اقلیتهای جنسی و جنسیتی میشود و زمینهساز تداوم خشونت علیه این گروهها است. در فضای سانسور زدهای که فقط گروه محدودی از افراد که خط قرمزهای حاکمیت را رعایت میکنند، به تریبونهای رسمی دسترسی دارند، درک اکثر افراد جامعه هم از مفاهیمی مثل حقوق بشر بر اساس چهارچوبهای تنگ گفتمانی که روشنفکری دینی نامیده میشود، شکل میگیرد.»
پیغمبرزاده در پاسخ به مقایسه حقوق افراد همجنسگرا با حقوق قاتل یا فرد مجرم میگوید: «مقایسه حق پوشش یا حق انتخاب شریک جنسی با قتل نشانه آشکار عدم درک حقوق بشر توسط فردی است که ادعای فعالیت در حوزه حقوق بشر را دارد. در دهههای اخیر با تلاش فعالان دگرباش در کشورهای مختلف، نشستهای بینالمللی و منطقهای متعددی درباره حقوق اقلیتهای جنسی و جنسیتی برگزار و اسناد حقوقبشری متعددی منتشر شده است که بر عدم تبعیض بر اساس گرایش جنسی و هویت جنسیتی تاکید دارند. در مورد این که آیا گرایش جنسی و هویت جنسیتی ذاتی هستند یا اکتسابی و انتخابی، نظرات مختلفی وجود دارد اما در هر صورت، این اسناد حقوق بشری تاکید دارند که حق کنترل فرد بر بدن خود یک حق طبیعی است و هیچ فرد و گروهی اجازه ندارد حقوق دیگران را در این زمینه محدود کند.»
وی معتقد است که تصمیمگیری درباره اینکه افراد بزرگسال با چه پوشش و آرایشی در جامعه ظاهر و یا با چه افراد بزرگسال دیگری وارد رابطه رضایتمند و آگاهانه میشوند، جزو حقوق طبیعی آنها است، نه موضوعی که دیگر اعضای جامعه بتوانند درباره آن اظهار نظر کنند.
از همین بلاگ بخوانید:
خودشناسی، مسیر سخت و طولانی زندگی من؛ گفتوگو با امیرا ذوالقدری
پس از ۴ سال فهمیدم همسرم همجنسگرا است
اینجا جهنم است؛ روایت مهسا، زن ترنس ساکن تهران
داستانهای تلخ و واقعی؛ خشونت و زنان جامعه رنگینکمانی
من یک ترنسجندر اچآیوی مثبت هستم، لطفا مرا قضاوت نکنید
فرهنگسازی یا نفرتپراکنی؟ حرفهای بیاساس«علیرضا امیرقاسمی» درباره دوجنسگرایان
آیا جامعه رنگینکمانی به اندازه کافی در رسانهها حضور دارند؟
مسبب رنج پیدا و پنهان ترنسها کیست؟
تجربه ناخوشایند یک ترنس؛ هویت جنسیتی مردانهام بازیچه نادانی ماموران پلیس شد
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر