با سلام. بنده چند سال پیش وقتی یک دانشجوی ۲۱ ساله بودم با اصرار و تا حدی اجبار شدید خانوادهام به عقد مردی درآمدم. آن موقع عاشق یکی از همکلاسیهایم بودم و خانواده با این بهانه که این پسر بهایی است و خانواده ما مسلمان است و این مساله باعث بروز مشکلات زیادی برایشان میشود، نگذاشتند من با ایشان ازدواج کنم و بعد هم برای این که به قول خودشان عشق نافرجام را از سرم بیرون کنند،من را به نوعی وادار به ازدواج با پسر یکی از همکاران پدرم کردند. اوایل سعی کردم قسمت را بپذیرم و عشقم را فراموش کنم ولی الان چند سال از ازدواجمان میگذرد و هر چند همسرم هم مرد بدی نیست ولی چون هیچ وقت قصد ازدواج با ایشان را نداشتهام و هنوز هم به فکر عشق قبل از ازدواجم هستم، نمیتوانم زندگی با ایشان را ادامه بدهم. الان که چند سال گذشته و از نظر اقتصادی هم تا حدی استقلال مالی پیدا کردهام و دیگر از خانوادهام نمی ترسم، می خواهم درخواست طلاق بدهم. می خواستم بپرسم آیا میتوانم با این استدلال که ازدواج من تحت فشار خانواده بوده از دادگاه تقاضای طلاق کنم؟
با سلام. اگر در هنگام عقد، حق طلاق را برای خودتان منظور نکردهاید، توصیه من به شما این است که اول سعی کنید که با همسرتان صحبت کنید تا به طور توافقی از ایشان جدا شوید اما اگر ایشان با طلاق موافقت نکردند تنها را باقی مانده برای شما از طریق اثبات «عسر و حرج» است یعنی باید برای دادگاه ثابت شود که ادامه زندگی برای شما به قدری سخت شده که دیگر قابل تحمل نیست اما مشکل این است که ممکن است دادگاه با توجه به این که میگویید همسرتان مرد خوبی است و هیچ مشکل خاصی هم ندارد، صرف دوست نداشتن همسر را به عنوان مصداقی از «عسر و حرج» قبول نکند. در ضمن فراموش نکنید که به هیچ عنوان نباید در دادگاه عنوان کنید که هنوز به فکر عشق قبل از ازدواجتان هستید.