اصول حاکم بر اقرار و اعتراف چیست؟
اقرار و اعتراف در قوانین ایران دارای شرایطی است. از جمله این شرایط آن است که شخص اقرار کننده باید مختار باشد. بنابراین چنانچه اقرار از طریق اجبار متهم به عنوان مثال از طریق شکنجه یا ترساندن وی صورت گرفته باشد اعتبار قانونی ندارد. همچنین اگر اقرار از طریق اغفال و فریب متهم یا تلقین به وی به دست آمده باشد باطل و اعتباری ندارد. به طور کلی اقرار باید در شرایط کاملا آزادانه و بدون هیچ گونه فشاری بر متهم و از راههای قانونی و مشروع حاصل شده باشد در غیر این صورت اقرار و اعتراف هر چند که صحت داشته باشند اعتبار قانونی نداشته و نمی توان با استناد بدانها فردی را محکوم نمود. همچنین اقرار در صورتی اعتبار دارد که صحت داشته باشد. به این منظور که اگر متهم با آزادی کامل و بدون هیچ اجباری اعتراف کرده باشد اما این اعتراف دروغ باشد اعتبار قانونی نخواهد داشت.