در بسیاری از زندانها به دلیل تراکم زیاد، تعداد زیادی از زندانیان مجبورند روی زمین بخوابند بدون اینکه تشک و پتو وجود داشته باشد. در بیشتر بندها حتی خوابیدن روی زمین نیز دشوار است چرا که جایی برای خوابیدن نیست. یعنی زندانیانی که روی زمین می خوابند حتی نمی توانند تکان خورده و حرکت کنند. شبها نیز اگر یک زندانی بخواهد به توالت برود باید بسیاری ها از خواب بیدار شوند. یک زندانی معمولا پس از چندین ماه شاید بتواند صاحب تخت شده و از کف خوابی رها شود. آیا نباید برای تمامی زندانیان فضای مناسبی برای خواب وجود داشته باشد؟
در مورد فضایی که به هر زندانی اختصاص داده می شود مقرراتی در حقوق ایران وجود ندارد اما آیین نامه اجرایی مقرر کرده است که برای هر زندانی باید یک تختخواب، تشک، دو پتو یک بالش و ملحفه اختصاص داده شود. بنابراین زندانها باید دارای فضا و امکانات لازم برای خوابیدن زندانیان در تختخواب را فراهم کنند. یعنی خوابیدن زندانی در کف اتاق از لحاظ قانونی درست نیست.