سلام؛ در یک کارگاه کابینتسازی به عنوان شاگرد نصاب کار میکنم. موقع شروع کار، کارفرما گفت که بعضی وقتها ممکن است کار طول بکشد و باید یکی دو ساعتی اضافه بمانی و من هم قبول کردم. یعنی در قرارداد کتبی در مورد ساعت کاری چیزی ذکر نشده است، فقط یک حقوق ثابت پیشبینی کردیم. در مورد محل کار نیز صحبت نکردیم اما خب طبیعت کار این است که در منطقههای مختلف شهر برای نصب کابینت میرویم. پس از گذشت چند ماه از شروع کار، متوجه شدم کار طوری است که هر روز باید چند ساعت اضافه در کار بمانم؛ یعنی یکی دو ساعت که هیچ، بعضی روزها تا ساعت ۱۱ شب هم سر کار هستم. مشکل دیگر این که اینها در مناطق دور از کارگاه هم کار میگیرند و تا من برسم خانه، نصف شب میشود. به کارفرما اعتراض کردم اما ایشان گفت خودت قبول کردی که بعضی وقتها اضافه بمانی و از این حرفها. سوالم این است که آیا با توجه به اینکه حقوق ثابتی پیشبینی شده است، من مستحق دریافت اضافه کاری نیستم؟
با سلام؛
اگر در قراردادتان قیدی در مورد میزان ساعات کار و پرداخت حق اضافه کاری نیامده است، شما مشمول حداقلهای مقرر در قانون کار هستید. میزان ساعت کاری برای کارهای عادی هشت ساعت در روز و ۴۴ ساعت در هفته است و مدت اضافه کاری در هر روز نباید بیش از چهار ساعت باشد. کار اضافی نیز زمانی است که کارگر موافقت کند و کارفرما باید برای هر ساعت اضافه کاری، ۴۰ درصد اضافه بر مزد بدهد. بنابراین، با توجه به عدم اشاره ساعات کاری در قرارداد شما، حقوق ثابت پیشبینی شده بابت کار هشت ساعت در روز است و برای مابقی مستحق دریافت اضافه کار هستید.
موفق باشید.