بخش اعظمی از جمعیت استان سیستان و بلوچستان را هموطنان اهل تسنن تشکیل می دهند. این هموطنان مرتبا مورد تبعیض و ازاز و اذیت قرار می گیرند. دستگاه قضایی ایران تاکنون افراد قابل توجهی از فعالین قومی و مذهبی را به اتهام محارب و مفسد فی الارض به اعدام محکوم کرده است. چه زمانی و بر اساس چه ضوابطی می توان فردی را به اتهام محاربه یا افساد فی الارض محکوم کرد؟
بر اساس قوانین ایران جرم محاربه زمانی شکل می گیرد که فرد یا گروهی برای مقابله با حکومت و یا به منظور سلب امنیت دست به اسلحه برده و فعالیتهای مسلحانه انجام دهند. به عبارتی فعالیتهای مسلحانه رکن اساسی جرم محاربه است. بر طبق ماده 279 قانون مجازات اسلامی: «محاربه عبارت از کشيدن سلاح به قصد جان، مال يا ناموس مردم يا ارعاب آنها است، به نحوي که موجب ناامني در محيط گردد. هرگاه كسي با انگيزه شخصي به سوي يك يا چند شخص خاص سلاح بكشد و عمل او جنبه عمومي نداشته باشد و نيز كسي كه به روي مردم سلاح بكشد، ولي در اثر ناتواني موجب سلب امنيت نشود، محارب محسوب نميشود» با این وجود در قانون جدید مجازات اسلامی در قالب بغی و افساد فی الارض رفتارهایی همچون ارتکاب گسترده جرایم علیه امنیت که منجر به اخلال شدید در نظم عمومی شود مستوجب اعدام دانسته شده. ماده 286 که این مققره را بیان کرده است می تواند مورد سوء استفاده قرار گیرد.