در استان خراسان رضوی تعداد کثیری از اتباع افغانستان سکونت دارند. با وجود اینکه این افراد سالیان درازی است که در ایران زندگی می کنند اما تبعیضهایی نسبت به آنها دیده می شود. مهاجرین افغانستانی از بسیاری از حقوق اولیه خود محروم شده اند. از جمله اینکه در اخذ شناسنامه و اقامت مشکلات بسیاری دارند. حتی افانستانی های متولد در ایران در رفتن به مدرسه مشکلات بسیاری دارند. آیا چنین تبعیضهایی قابل توجیه است؟
اقامت و تابعیت مساله ای است که حقوق داخلی کشورها نسبت به آن تصمیم گیری می کنند. اقامت و تابعیت اتباع خارجه در کشور به عنوان حق نیست بلکه امتیازی است که مقامات مسئول می توانند در چهارچوب قانون به اتباع خارجه اعطا کنند اما این بدین معنا نمی باشد که حقوق بنیادین اتباع خارجه پایمال شود. حق تحصیل یکی از مهمترین حقوق اولیه انسانهاست. نمی توان فرد خارجی را که سالها در ایران اقامت داشته و یا در خاک ایران متولد شده از این حق محروم کرد. به خصوص اینکه بیشتر اتباع افعانستان امکان برگشت به کشورشان را ندارند. رفتارهایی از جمله توهین و تحقیر نیز مطلقا قانونی و صحیح نمی باشد. به هر حال دولت موظف است در راستای حقوق بشر و کرامت انسانی، تبعیضها نسبت به اتباع افغانستانی را مرتفع سازد. مقررات بین المللی بی شماری وجود دارد که بر حقوق پناهندگان و مهاجران تاکید داشته است. پناهندگان افرادی هستند که مجبور به ترک کشور خود شده اند زیرا که امنیت جانی نداشته اند. از این رو این افراد با افرادی که صرفا مهاجر هستند تفاوت دارند و بر اساس موازین بین المللی حقوق بشر نباید نسبت به آنها تبعیض قائل شد.