بر اساس قوانین ایران اگر قاضی بخواهد مستند رای خود را اقرار دهد لازم است خود این اقرار را بشنود. بنابراین اقراری می تواند اعتبار داشته باشد که در نزد قاضی صادر کننده حکم انجام شود. اعترافات و اقرارهای انجام شده در نزد ماموران امنیتی اگر بدون هیچ فشار و اجباری صورت گرفته و صحت داشته باشند می تواند نوعی اماره و یا قرینه بر علیه متهم محسوب ش.و اما اگر قاضی بخواهد صرفا با استناد به این اقرار متهم را محکوم کند لازم است خود آن را بشنود بنابراین در این موقع چنانچه متهم اقدام به اقرار نکند قاضی صرفا با استناد به اقرار قبلی او نمی تواند حکم محکومیت صادر نماید.
جواب. با سلام. طبق قانون آیین دادرسی کیفری حداکثر مدت بازداشت موقت می تواند تا حداقل مجازات قانونی جرم اتهامی بازداشت شونده باشد آن هم در صورت وجود دلیل قانونی. طبق آئیننامه اجرایی بازداشتگاههای موقت، بازپرس یا دادیار میتواند بعد از گذشت یک ماه از بازداشت متهم، دستور دوباره نگهداری او در همان بازداشتگاه را صادر کند. اما بعد از گذشت یک ماه از بازداشت متهم، ادامه نگهداری او برای مدتی بیشتر از یک ماه، منوط به نظر شورای تشخیص بازداشتگاه است.