شایا گلدوست
به گزارش «صفحه اتحاد پناهندگان الجیبیتیکیوپلاس ترکیه»، یک پناهنده رنگینکمانی از سوی فردی همجنسگرا ستیز مورد خشونت و ضرب و شتم قرار گرفته است.
بنا بر این گزارش، این اتفاق نه از سوی شهروندان ترک بلکه توسط یک ایرانی رخ داده است.
«ایرانوایر» با «آریا» درباره آنچه بر او گذشته، گفتوگو کرده است.
***
«آریا» مرد همجنسگرای ساکن شهر «کایسری» در ترکیه است. او که حدود شش سال است پروسه پناهندگی خود را در کشور ترکیه میگذراند، هفته گذشته از سوی یک فرد ایرانی مورد حمله قرار گرفته و بر اثر ضربات وارده، صورتش از سه ناحیه دچار شکستگی شده است. خودش ماجرا را اینطور روایت میکند: «وقتی به شهر کایسری آمدم، از طریق دوستانم با شخصی به نام حسن آشنا شدم. این دوستی مدتی ادامه پیدا کرد تا این که سال گذشته پس از مشاجرهای که بین ما در گرفت، این دوستی به پایان رسید. البته تنها دلیل پایان این رابطه، مشاجره ما نبود؛ حسن فردی همجنسگرا ستیز است و به دلیل ظاهر و نوع پوششم، مرا مورد ضرب شتم قرار داده بود. بعد از یک سال، دوباره به بهانههای مختلف سعی کرد روابط دوستانه با من برقرار کند تا جایی که به خانه مشترک من و خانوادهای که با آنها زندگی میکردم، وارد شد و با آن خانواده نیز رابطهای دوستانه برقرار کرد.»
گرایش جنسی در انسانها بر خلاف آنچه در گذشته تصور میشد، یک طیف بسیار گسترده است و افراد میتوانند از منظر جنسی و یا عاطفی، در هر کجای این طیف قرار بگیرند و هویت جنسی خود را تعریف کنند. با وجودی که هنوز هم در برخی از کشورها، مانند ایران، گرایش عاطفی و جنسی افراد به همجنس پذیرفته شده نیست و با دید بیمارپندارانه و مجرمانه به آنها نگاه میشود اما «انجمن روانپزشکی امریکا» از سال ۱۹۷۴ و سازمان بهداشت جهانی در سال ۱۹۹۲ همجنسگرایی را از لیست بیماریهای روانی خارج کردهاند.
نتیجه تحقیقات دانشمندان علوم اجتماعی و رفتاری و نیز متخصصان روانشناسی در جهان حاکی از آن است که همجنسگرایی یک شاخه سالم از طیف گسترده گرایش جنسی در انسان است.
آریا میگوید مجددا با حسن به دلایل مختلف دچار درگیری لفظی میشوند. او با توجه به اتفاقی که در گذشته افتاده، از حضور حسن احساس ناامنی کرده ا، تا جایی که ترجیح داده محل زندگی خود را تغییر دهد به این دلیل که حسن در آن خانه رفت و آمد داشته است.
میگوید در شب حادثه برای برداشتن بخشی از وسایل شخصی خود که در خانه جا مانده بود، به آنجا میرود که بر حسب اتفاق، ضارب هم آن شب میهمان آن خانواده بوده است: «سعی کردم خیلی با او وارد گفتوگو نشوم اما انگار حسن حالت طبیعی نداشت و مست بود. آنقدر حرفهای توهینآمیز زد و مرا تحقیر کرد که تصمیم گرفتم هرچه زودتر آنجا را ترک کنم. هنگامی که در حال پوشیدن کفشهایم بودم، ناگهان مشت محکمی به صورتم احساس کردم و تعادلم را از دست دادم و روی زمین افتادم. آنقدر مرا مورد ضرب و شتم قرار داد که آسیبهای بسیار جدی به صورت و بدنم وارد شده است. افرادی که در خانه بودند، با دیدن این صحنه با پلیس تماس گرفتند و با مداخله پلیس، مرا به بیمارستان منتقل کردند.»
او در حال حاضر در وضعیت جسمی و روحی بسیار بدی قرار دارد و به راحتی قادر به حرف زدن نیست. این اتفاق تنها اتفاق تلخ این سالها برای او نبوده است. در ابتدای ورود خود به ترکیه به عنوان یک پناهجو، در شهر «مانیسا» سکونت داشته است اما به دلیل مشکلات زیادی که معمولا برای پناهندگان رنگینکمانی در ترکیه اتفاق میافتد، مجبور به تغییر شهر محل سکونت خود میشود. در شهر کایسری نیز تاکنون چندین بار محل زندگی خود را تغییر داده است چون اتفاقات و افراد مشابه باعث ایجاد احساس ناامنی در او شدهاند؛ امنیتی که هیچ کس مسوولیت تامین آن را برای افراد رنگینکمانی در ترکیه بر گردن نمیگیرد.
حالا نیز بعد از این اتفاق، نه تنها شکایت او توسط پلیس شهر کایسری پیگیری نمیشود و هیچ ارگان قانونی از او حمایت نمیکند بلکه از سوی شخص ضارب و دوستانش مرتب مورد تهدید قرار میگیرد که اگر شکایت خود را پس نگیرد، به سرنوشت نامعلومی دچار خواهد شد.
از این دست اتفاقات در ترکیه بسیار شایع هستند و پناهندگان رنگینکمانی و حتی رنگینکمانیهای ترک بسیار آن را تجربه میکنند. اما معمولا از بیم جان خود، خانواده و چیزی به نام «آبرو»، سکوت کرده و درد خود را فرو میخورند.
جامعه ترکیه نیز مانند همه جوامع در دنیا، روند رو به رشدی در تغییرات مثبت فرهنگی و پذیرش افراد با گرایشهای جنسی و هویتهای جنسیتی مختلف داشته است اما با نگاه اجمالی به اخبار و اتفاقاتی که منتشر میشوند، میتوان دریافت که تا رسیدن به مرز برابری و آزادی راه درازی در پیش دارد.
متاسفانه رویکرد قانونی و مذهبی نسبت به قشر رنگینکمانی از سوی مقامات حکومتی، خصمانه است و این امر خواه ناخواه تاثیر منفی خود را بر دیدگاه عموم جامعه میگذارد. از سویی دیگر، شرایط پناهجویان و پناهندگان در ترکیه در سالهای اخیر بسیار بحرانی و غیرقابل تصور شده است؛ مخصوصا پناهندگان رنگینکمانی که تبعیضها و خشونتها را به صورت مضاعف تجربه میکنند.
معمولا شهرهایی که از سوی اداره مهاجرت ترکیه برای اسکان پناهجویان اختصاص داده میشوند، شهرهای کوچکی هستند که فرهنگ عمومی مردم در مقایسه با شهرهای بزرگ و توریستی، آماده پذیرش اعضای جامعه رنگینکمانی نیستند و همین امر آنها را با خشونتهای مختلفی مواجه کرده است که در برخی از مواقع به قیمت زندگی شخص تمام میشود.
در این میان، خلاء حضور سازمانها و نهادهای مربوط به پناهجویان و پناهندگان و همچنین کشورهای پناهندهپذیر در سامان دادن به اوضاع هزاران پناهجو و پناهنده در ترکیه به شدت احساس میشود.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر