وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی درست در روزهای پایانی حضور «انریکه مورا»، نماینده اتحادیه اروپا در مذاکرات هستهای، با انتشار اطلاعیهای، خبر از بازداشت دو فرد اروپایی داد و آنها را «توطئهگران بیگانه» پیرامون تجمعات اعتراضی معلمان و کارگران خواند؛ آنهم در روزهایی که افکار عمومی درگیر تایید حکم اعدام «احمدرضا جلالی»، زندانی دو تابعیتی به عنوان گروگانی مقابل «حمید نوری»، متهم کشتار ۱۳۶۷ بود. بعد مشخص شد که دو فرد اروپایی، «سیسیل کوهلر» و «ژاک پاریس» هستند.
سیسیل کوهلر عضو «فدراسیون ملی آموزش و فرهنگ نیروی کار فرانسه» (FNEC FP-FO) است و ژاک پاریس، دبیر سابق همین سندیکا در بخش کالج و دبیرستان (SNFOLC) بوده است.
حالا یک هفته پس از انتشار خبر بازداشت و تایید هویت آنها، رسانههای وابسته به حکومت ایران با «جاسوس» خواندن دو فرانسوی در بازداشت، خبر دادهاند که آنها دیدارهایی با فعالان کارگری و معلمان در ایران داشتهاند.
وزارت خارجه فرانسه میگوید مذاکرات دیپلماتیک برای آزادسازی این دو بازداشتی به جریان افتاده است.
هنوز سندیکاهای کارگری فرانسه موضعی در این خصوص نگرفتهاند اما کنشگران مدنی معتقدند که پروندهسازی برای این دو فرانسوی بر اساس اتهامهای بیاساس است و اقدام جمهوری اسلامی را «گروگانگیری» میخوانند.
***
۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۱ (۱۱ می ۲۰۲۲) بود که وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی خبر داد سیسیل کوهلر ۳۷ ساله و ژاک پاریس ۶۹ ساله را که با ویزای توریستی به ایران سفر کرده بودند، بازداشت کرده است. ۲۲ اردیبهشت (۱۲ می)، وزارت خارجه فرانسه با تایید این خبر، بازداشت آنها را محکوم کرد، اتهامات نسبت داده شده به دو شهروند خود را بیپایه و اساس خواند و خواستار آزادی بیقید و شرط آنها شد و سرپرست سفارت ایران را احضار کرد. البته در آن زمان هویت آنها به شکل رسمی نامشخص بود.
دو زندانی فرانسوی دیگر هم در ایران حبس هستند؛ «بنجامین بریر»، گردشگر فرانسوی که با اتهام «جاسوسی»، به بیش از هشت سال حبس محکوم شده و «فریبا عادلخواه»، پژوهشگر ایرانی فرانسوی که با اتهام «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور» و «تبلیغ علیه نظام»، شش سال حبس گرفته است. حالا با بازداشت سیسیل کوهلر و ژاک پاریس، فرانسه باید در خصوص چهار فرانسوی مذاکرات دیپلماتیک خود را با ایران ادامه دهد.
اتهام جاسوسی به دو بازداشتی فرانسوی توسط رسانههای حکومت
یک هفته بعد از اعلام خبر بازداشت سیسیل کوهلر و ژاک پاریس توسط وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی، رسانههای وابسته به جمهوری اسلامی با انتشار گزارشی ویدیویی، این دو نفر را جاسوسهایی خواندند که در سازماندهی اعتراضات صنفی نقش داشته و با معلمان کنشگر و فعالان کارگری دیدار کردهاند. این گزارش در خبرگزاری «فارس»، وابسته به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی منتشر شد.
در این گزارش که با تصاویری از فرودگاه آغاز میشود، گفته شده است این دو فرانسوی هشتم اردیبهشت (۲۸ آوریل) وارد ایران شدهاند.
گزارش با تصویری پایان مییابد که گفته شده است سیسیل کوهلر و ژاک پاریس در راه «فرودگاه بینالمللی امام خمینی» بودهاند تا به ترکیه بروند و از ایران خارج شوند. در فاصله میان این دو تصویر، چند عکس از آنها در کنار کنشگرانی مثل «رضا شهابی»، «رسول بداغی»، «مسعود نیکخواه»، «شعبان محمدی» و «اسکندر لطفی» قرار دارد که یا در خانهای روی مبل نشستهاند یا در رستوران و فضای عمومی هستند. در یکی از این تصاویر، «آنیشا اسداللهی» که هفته گذشته به همراه همسرش، «کیوان مهتدی» بازداشت شدند نیز به چشم میخورد.
گزارشگر مدعی شده است که این دو فرانسوی از زمان ورود به ایران تحت نظر وزارت اطلاعات بودهاند و تصاویری از جمعیت در فرودگاه را نشان میدهد بدون آن که چهره افراد به وضوح مشخص باشد. پاسپورت آنها هم بخشی از تصاویر است.
گزارشگر میخواهد بگوید از همان بدو ورود در فرودگاه، این دو نفر تحت نظر بودهاند، در حالی که تصاویر فقط پاسپورتها را نشان میدهند بدون محیط اطراف.
همچنین در گزارش گفته میشود که این دو فرانسوی در تجمعات اعتراضی معلمان حضور داشتهاند اما در تصاویر تجمعات باز هم خبری از آنها نیست.
در ادامه گزارش، صدای یک زن و مرد که به انگلیسی صحبت میکنند، پخش میشود، سخنانی که مشخص نیست گوینده آنها کیست چون تصویری وجود ندارد. اما به نظر میرسد شنود نهادهای اطلاعاتی از جلسه دیدار دو فعال صنفی فرانسوی با فعالان صنفی ایران است.
در چند جملهای کوتاهی که به زبان انگلیسی شنیده میشود و یک نفر آنها را ترجمه میکند روی حفظ ارتباط فعالان صنفی با یکدیگر تاکید میشود؛ عبارات و جملات بی خطری که در دیدار فعالان صنفی با یکدیگر قابل انتظار است و امنیت کسی یا چیزی را به خطر نمیاندازد.
با این حال طبق این گزارش و اطلاعیه وزارت اطلاعات، عنوان شده است که این دو فرانسوی در دیدار با کنشگران صنفی، در پی شکلدهی به اعتراضات صنفی و انحراف آن به قصد ناامنی و ایجاد آشوب بودهاند. خبرگزاری فارس این دو فرانسوی را جاسوس خوانده که بیانگر اتهامات پیش روی آنها است. هنوز شرایط نگهداری این دو نفر نامشخص است و اطلاعاتی درباره آن منتشر نشده است.
موضع فرانسه و نهادهای صنفی فرانسوی در برابر بازداشت شهروندان فرانسه چیست؟
ایران یکی از کشورهایی است که دولت فرانسه آن را با رنگ قرمز بر نقشه مشخص و به شکل رسمی به اتباع فرانسوی توصیه کرده است که به ایران سفر نکنند. در توضیح این توصیه، به اقدامات خودسرانه سرویسهای امنیتی و اطلاعاتی ایران مثل بازداشت اشاره شده است که باعث افزایش تنش منطقهای میشود.
تاکنون وزارت خارجه فرانسه اعلام کرده است که بازداشت و اتهامات وارده به این دو فعال صنفی بیاساس هستند. سفارت فرانسه نیز از ایران خواسته است تا امکان ملاقات مقام یا مقامهایی از کنسولگری این کشور را با دو فرد بازداشت شده فراهم سازد. تا زمان تنظیم این گزارش و طبق اطلاع «ایرانوایر»، این دیدار هنوز انجام نشده است.
اما هنوز اتحادیههای کارگری و سندیکاهای مربوطه موضعی جز تایید این بازداشت نداشتهاند. به نظر میرسد آنها هم منتظر نتیجه مذاکرات دیپلماتیک از سوی دولت فرانسه با جمهوری اسلامی هستند.
همچنین «کریستف لالاند»، دبیر تشکل صنفی فدراسیون ملی آموزش و فرهنگ و نیروی کارگری نیز در گفتوگو با خبرگزاری فرانسه تنها گفته که زن بازداشت شده در ایران، یعنی سیسیل کوهلر، کارمند این اتحادیه است.
برخی از گزارشها در رسانههای فرانسوی هم به گفتوگو با شاگردان دبیرستانی پرداختهاند که سیسیل کوهلر در آن معلم بوده است. آنها گفتهاند: «او سال گذشته معلم من بود. او یک فرد عادی است. او یک معلم است»، «ما در مورد آن در شبکههای اجتماعی و مطبوعات شنیدیم اما مدرسه در اینباره صحبتی نکرد»، «من نمیدانستم که در ایران یک معلم گروگان دارم» و….
«ایرانوایر» در تماس با برخی از فعالان حقوق بشر، وکلا و کنشگران صنفی ایرانی و فرانسوی، خواستار اطلاعات بیشتر شد اما همگی ارایه اطلاعات یا موضعگیری را معطوف به مذاکرات دیپلماتیک دانستند و البته منتظر موضعگیری رسمی فدراسیون ملی آموزش و فرهنگ نیروی کار فرانسه ( FO) هستند.
تاکنون مشخص نشده است که وکالت این افراد بر عهده کیست و آیا هنوز از حق دسترسی به وکیل برخوردار شدهاند یا خیر.
برخی از رسانههای فرانسوی در پرداختن به مساله بازداشت این دو فعال صنفی معلمان، به وضعیت نارضایتی گسترده مردم در ایران نیز پرداختهاند که جدا از فشار بر اصناف مختلف، خصوصا معلمان و کارگران، برخی شهرهای ایران شاهد خیزش مردمی بودهاند. فضای ایران طی سالهای اخیر از نظر این رسانهها ملتهب بوده که از اعتراضات به گرانی تا اعتراضات سیاسی و اعلام نارضایتی از جمهوری اسلامی هم پیش رفته است.
بازداشت سیسیل کوهلر و ژاک پاریس بیتردید گروگانگیری است
در ماههای اخیر، بحث گروگانگیری جمهوری اسلامی از شهروند دو تابعیتی یا شهروندان کشورهای دیگر باز هم شدت یافته بود. مورد آخر، «احمدرضا جلالی»، زندانی سیاسی ایرانی سوئدی است که تایید حکم اعدام برای او درست در آخرین روز دادگاه «حمید نوری»، متهم به دست داشتن در کشتار ۱۳۶۷ توسط مقامات جمهوری اسلامی اعلام شد. چند روز پس از پایان محاکمه نوری در سوئد، همدستان دیپلمات ایرانی در دادگاه بلژیک به اقدام تروریستی محکوم شدند. هنوز افکار عمومی متاثر از گروگانگیریهای جمهوری اسلامی بود که خبر بازداشت این دو فرانسوی فعال صنفی همزمان با تجمعات معلمان و کارگران اعلام شد.
«بهروز فراهانی»، عضو انجمن همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران فرانسه در پاریس ضمن گفتوگو با «ایرانوایر»، بازداشت سیسیل کوهلر و ژاک پاریس را یک گروگانگیری با اتهامهایی «قلابی» خواند و آن را بیانگر تلاش حکومت ایران در مقابله با جنبش رو به رشد کارگران و معلمها دانست که با خیزشهای مردمی همزمان شده است.
به باور او، جمهوری اسلامی هیچوقت در پی گفتوگو با جامعه مدنی ایران نبوده و همواره از سلاح سرکوب در پاسخ به مطالبات صنفی و همچنین اعتراضهای مردمی استفاده کرده است.
فراهانی با اشاره به توریستی بودن سفر دو فعال صنفی فرانسوی یادآور شد: «همسر خانم سیسیل قبلا هم چندین بار به ایران سفر داشت. آنها از فرصت این سفر توریستی استفاده کردند و با همقطاران و همکاران خود دیدار و صحبت داشتند. کجای دنیا کسی که برای طراحی اقدامات غیرقانونی و تبانی به جایی میرود، وسط شهر قرار میگذارد، در رستوران غذا میخورد و از دیدارهایش عکس میگیرد؟ آنها بدون هیچ پردهپوشی همکاران خود را دیدهاند. مشخص است که این تماسها دوستانه و در سطح علنی بین همکاران بوده است.»
این کنشگر همچنین تاکید دارد که در هیچ قانونی تماس بین همتایان و کنشگران ممنوع نیست و نباید هم باشد: «طبق اسناد رسمی سازمان جهانی کار که سندیکاها و حتی جمهوری اسلامی عضو آن هستند، تبادل نظر اطلاعاتی و همبستگی بین کارگران و کارمندان کشورهای مختلف، یکی از اصول تخطیناپذیر بین ایشان است.»
او همچنین به دیدار برخی از فعالان کارگری ایرانی و حضور آنها در کنگرههای سندیکاهای کار فرانسه اشاره کرد که هیچوقت پنهانی نبودهاند و حق آنها محسوب میشود.
جمهوری اسلامی از بازداشت دو فرانسوی چطور استفاده میکند؟
طی یک سال گذشته، تجمعات صنفی معلمان جریان داشته، به طوری که اکثر شهرهای ایران را در بر گرفته و مطالبات آنها از افزایش حقوق و اجرای طرح طبقهبندی شده تا محکوم کردن برخورد امنیتی با فعالان این صنف و حبس آنها پیش رفته و سیاستهای سرکوبگرایانه جمهوری اسلامی را به چالش کشیده است. این در حالی است که چهرههای شناخته شده و فعال این صنف مدام زیر تهدید قرار داشته، در بازداشت بوده یا حبس را سپری میکردهاند. سازماندهی و تشکیلات از مهمترین شاخصهای تجمعات معلمان ارزیابی میشوند که به خیابان آمدند و در آن ماندند. تجمع آنها در اول می سال جاری با وجود بازداشت تعدادی از آنها، از جمله «محمد حبیبی»، سخنگوی «کانون صنفی معلمان» و برخی کنشگران در تهران و شهرستانها، نه تنها برگزار شد بلکه جریان کارگری نیز به آنها پیوست. جنبش کارگری ایران نیز در سال گذشته تجمعات و اعتصابات بسیاری را برنامهریزی و اجرا کرد.
فراهانی با اشاره به گستردگی تجمعات و اعتصابهای کارگری گفت که طبق برآورد رسمی رسانههای حکومت ایران، در سال گذشته چهار هزار و ۱۲۲ اعتراض و اعتصاب کارگری در ایران شکا گرفته که در جهان بیسابقه است.
به باور او، جمهوری اسلامی به نقطهای رسیده است که روش سرکوب دیگر پاسخگوی خاموش کردن اعتراضات نیست: «وقتی جنبشهای اعتراضی به این سطح میرسند که سرکوب جواب نمیدهد، به اتهامهایی روی میآورند تا اعتراضات را به تحریک فعالان دیگر کشورها نسبت دهند. سالهای پایانی سلطنت هم همینطور بود. سلطنت به وسیله ساواک سرکوب میکرد و وقتی ساواک از راندن جنبشها عاجز شد و تظاهراتها و تجمعات میلیونی شدند، گفتند از فلسطین و کشورهای عربی نیرو آمده است یا از شوروی، جاسوسهای ک.گ.ب آمدهاند. معترضان را به عوامل خارجی نسبت دادند. همه دیکتاتوریها وقتی از گفتوگو عاجز میشوند و روشهای سرکوبشان جوابگو نیست، روی به عوامل خارجی میآورند. جمهوری اسلامی هم الان در همین وضعیت قرار دارد.»
استفاده جمهوری اسلامی از بازداشت دو فرانسوی در رابطه با فرانسه
معمولا وقتی بحث گروگانگیریهای جمهوری اسلامی مطرح میشود، یا پای تبادل زندانی در میان است یا پول؛ گاهی هم نقش دولتها در مذاکراتی که جریان دارد. حالا این مذاکرات را میتوان در سطح مذاکرات هستهای تصور کرد یا محکومیتهای حقوق بشری در سطح سازمان ملل متحد یا حتی مذاکراتی در دیگر کشورهای اروپایی مثل بلژیک و سوئد که حالا مجرمان و متهمانی دارند که در کشتار نقش داشتهاند.
فراهانی در صحبتهایش ضمن اشاره به وضعیت ایران با وجود دادگاه حمید نوری برای مشارکت او در کشتار ۶۷ و محکومیت همدستان دیپلمات ایرانی برای بمبگذاری در مراسم سازمان مجاهدین خلق، به نقش فرانسه در سازمان ملل اشاره دارد که دارای حق «وتو» است و به روابط اقتصادی فرانسه میپردازد. او به قراردادهای شرکت نفتی «توتال» اشاره میکند و همینطور شرکتهای خودروسازی «پژو» و «رنو».
پس از برداشته شدن تحریمها، فرانسه نخستین کشوری بود که فعالیت شرکتهای خودروسازی را در ایران از سر گرفت و بعد هم ناچار به برچیدن یا به حداقل رساندن آنها شد.
این کنشگر زاویه دیگری را هم مد نظر دارد: «الان گروگانگیری مقابل قدرت دوم اروپا، یعنی فرانسه است. باید یادآور شوم که اتحادیههای کارگری فرانسه در یک دهه گذشته توجه ویژهای به جنبش کارگری ایران داشتند. از آنجایی که نمایندههای واقعی جنبش کارگری ایران در عرصه بینالمللی حضور ندارند و جمهوری اسلامی همواره نیروهای امنیتی خود را در اجلاس جهانی سازمان کار به ژنو میفرستد، فرانسویها بلندگوی مطالبات کارگران ایران در عرصه بینالمللی بودهاند. جمهوری اسلامی نسبت به تشکلات کارگری فرانسه کینه هم دارد. بازداشت این دو فرانسوی، بیتردید و بدون رودربایستی، گروگانگیری و فرصتی برای جمهوری اسلامی است که ضرب شستی نشان دولت فرانسه و جنبش کارگری فرانسه هم بدهد.»
اهمیت اتحاد کارگران در کشورهای مختلف چیست؟
اتحاد در جامعه مدنی یک کشور برای پیشبرد اهداف صنفی طبعا حائز اهمیت است و به قدرت بیشتر آن جامعه در چانهزنی میانجامد. اتحاد میان اصناف مختلف نیز این قدرت را افزایش میبخشد. اما همبستگی بینالمللی میان کارگران، ریشهای بیش از یک قرن دارد. مبارزه آنها مقابل استثمارشان و استفاده قدرت از انرژی، توانمندی و خلاقیت آنها در راستای انباشت سرمایه، مسالهای بدیهی است که ریشه و پایه مبارزات کارگری را در بردارد.
بهروز فراهانی اما ایران را دارای ویژگی خاصی میداند که باعث شدهاند یکی از مراکز توجه جنبشهای کارگری بینالمللی و خصوصا فرانسه قرار گیرد: «انقلاب ایران بزرگترین انقلاب تودهای قرن بیستم بود که به شکست انجامید و از شرایط بد، بدتر شد. نتیجه سلطه روحانیت بر جنبش ضد استبدادی و بیش از نیم قرن حکومت آنها، رشد اسلامگرایی و جهادگرایی از نوع جمهوری اسلامی در منطقه است. تاثیر آن را بر افغانستان، عراق، فلسطین و دستکم اگر نگوییم جهان، در منطقه میتوان به وضوح دریافت. سالها است که حواس جنبشهای جامعه مدنی کشورهای دیگر به ایران جلب شده است. مکانیزمهای جمهوری اسلامی در حضور چهرههای امنیتی به اسم کنشگران جامعه مدنی در سطح بینالمللی شناخته شدهاند. برای همین، مجموعه اتحادیههای کارگری فرانسه در این مدت تلاش کردهاند تا شخصیتهای مبارز ما را معرفی کنند. آنها نقش بهسزایی در ایجاد هستهای محکم دارند که بگویند کارگران ایران تنها و بیصدا نیستند؛ یعنی علیرغم سرکوب چند لایهای در ایران، صدای اعتراض و مطالباتشان پخش میشود.»
این کنشگر در پایان صحبتهایش تاکید کرد که وظیفه و دین کنشگران ایرانی در تبعید است که از جنبشهای صنفی که سالها است انواع سرکوب را طاقت میآورند و به مبارزه ادامه میدهند، دفاع کنند: «از سوی دیگر، با توجه به اهمیت همبستگی بینالمللی، باید همانقدر که از زندانیهای خودمان دفاع میکنیم، از این دو فرانسوی زندانی هم دفاع کنیم و صدای آنها باشیم.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر