اولین بانوی خلبان زنجانی می خواهد با هواپیماهای شكاری پیشرفته پرواز کند

«نوشین حدیدیان مقدم» نخستین بانوی زنجانی است که تجربه پرواز با هواپیماهای فوق سبک را تجربه کرده و دوره‌های خلبانی را زیر نظر سازمان هواپیمایی کشور می‌گذراند. او فارغ التحصیل رشته مهندسی عمران و شاغل در مدیریت بحران استان است.
او در گفت و گو با  احمد قربان زاده خبرنگار ایلنا گفته است: از دوران کودکی به آسمان، فضا و مقوله پرواز علاقه خاصی داشتم و همیشه مطالب علمی در این زمینه‌ها را مطالعه می‌کردم و در حال حاضر با هواپیماهای فوق سبک و یا UL پروازمی کنم. این هواپیما‌ها علاوه بر کاربردهای تفریحی، قابلیت بالایی برای کاربرد در عملیات امداد و نجات (Rescue & Relief Operation) دارند که یکی از اهداف من برای شروع پرواز با این نوع هواپیما‌ها است.
به گفته وی، مرکزیت و تمرکز این رشته در تهران به دلیل امکانات بالای آموزشی و تعدد فرودگاه‌ها بیش‌تر است، ولی در شهرهای بزرگی چون اصفهان و شیراز و هم‌چنین یزد و کرمانشاه مراکز و فرودگاه‌های آموزشی معتبر در حال فعالیت هستند.

می گوید: متاسفانه در شهر زنجان با وجود فرودگاه، بخش جداگانه‌ای برای آموزش و تعمیر و نگهداری هواپیماهای فوق سبک و سبک و یا هواپیماهای آکروباتیک یا قدرت مانور پذیری بالا وجود ندارد.

از استقبال بانوان از این رشته و تمرینات می گوید: به طور کلی میزان استقبال بانوان از این رشته در مقایسه با آقایان، به دلیل وجود محدودیت‌ها و نبود حمایت و امکانات مناسب و مکفی در ایران، بسیار کم است. به طور کلی در رشته هوانوردی، با توجه به این که پرواز با چه نوع وسیله هوانوردی و یا هواپیما انجام می‌شود، دوره‌های آموزشی زمینی و عملی برنامه ریزی می‌شود. به عنوان مثال دوره‌های آموزشی با توجه به رده پروازی برای انواع هلی کوپتر و هواپیما با هم تفاوت دارد. هم‌چنین با توجه به درجه و رتبه‌ای که خلبان دارد، ابزار و زمان و دوره‌های آموزشی متفاوت است.

برای شروع دوره‌های آموزشی پرواز، دانشجو نیاز به گذراندن تست مدیکال و تکمیل پرونده دانشجویی خود با تایید سازمان هواپیمایی کشور داشته و پس از تایید، تحت نظر آموزشگاه‌های مستقر در فرودگاه‌های مرتبط دروس تئوری و عملی خود را می‌گذراند. با توجه به دروس و ساعت پروازهای تعریف شده برای هر دوره، دانشجو می‌تواند Certificate مربوط به آن دوره را دریافت کند که به طور معمول حداقل ساعت پرواز برای اولین دوره یا PPL برای هواپیماهای فوق سبک ۴۰ ساعت پرواز و قبولی در دروس تئوری است. به طور کلی مراحل خلبانی شامل CPL، PPL، IR ATPL، که هر دوره ابزار و دروس آموزشی مربوط به خود را دارد.

حدیدیان مقدم در مورد شهریه این دوره‌ها می گوید: می‌توان به جرات گفت که خلبانی و هوانوردی یکی از پرهزینه‌ترین رشته‌ها در کل دنیا محسوب می‌شود. علاوه بر هزینه‌ای که دانشجو برای آموزش‌های زمینی با توجه به رده دوره پرداخت می‌کند. برای هر ساعت تمرین عملی و پرواز با هواپیما، هزینه‌ای حدود ۰۰۰300 تا 500هزار تومان باید پرداخت کند. البته این هزینه برای پرواز با هواپیماهای فوق سبک و سبک است و برای آموزش CIVIL و غیرنظامی با هلی کوپ‌تر که تقریبا در ایران بسیار محدود است، هر ساعت هزینه‌ای معادل حداقل دو میلیون تومان در بردارد که برای همه دانشجویان به راحتی قابل پرداخت نیست و حمایتی هم در این زمینه وجود ندارد. به طور کلی فعالیت‌های این رشته زیر نظر سازمان هواپیمایی کشور است.

خبرنگار ایلنا از وی پرسیده است که وقتی در آسمان قرار می‌گیرید چه حسی به شما دست می‌دهد و به کجا می خواهید برسید. او پاسخ داده است: وقتی از زمین جدا می‌شوم می‌توانم در آسمان سکوت و آرامش و حس آزادی خاصی را تجربه کنم و آبی آسمان همراه با سادگی و خلوصش در اوج، من را احاطه می‌کند. یکی از اهداف و آرزوهای من پرواز با هواپیماهای پیشرفته مانند هواپیماهای شکاری و هواپیماهای با مانورپذیری بالاست. متاسفانه ورود خانم‌ها به عرصه خلبانی هواپیماهای شکاری ممنوع است و فضایی برای خانم‌ها تعریف نشده است. البته علاقه بنده به این هواپیما‌ها به دلیل ویژگی‌های خشونت بار و جنگی این هواپیما‌ها نیست، بلکه به دلیل دقت بالا و کاربرد سیستم‌های پیشرفته این نوع هواپیماهاست و مهارت خلبان را به چالش می‌کشد. می‌دانم که به لطف خدا تلاشم در جهت پرواز با هواپیماهای شکاری پیشرفته به تحقق خواهد پیوست.

این زن خلبان زنجانی در مورد ساختارهای مورد نیاز توسعه این رشته در استان گفته است: زنجان نیاز به پی ریزی برای ایجاد یک ساختار آموزشی معتبر همراه با ابزار آموزشی ایمن و مکفی برای تربیت دانشجویان علاقه‌مند در این زمینه دارد. به عنوان مثال نیاز به هواپیماهای آموزشی ایمن و بِروز و ساخت آشیانه‌های مناسب برای نگهداری و تعمیر هواپیماهای مورد استفاده است. هم‌چنین فضای مناسب برای انجام پرواز‌های عملیاتی با هواپیماهای آموزشی در زنجان وجود ندارد، در حالی که پتانسیل‌های بالقوه زیادی برای ایجاد این زمینه وجود دارد.

او در مورد رابطه‌ بین مهندسی عمران، هواپیمایی و خلبانی می گوید: به نظر من مهندسی که بتواند خوب سازه را درک کند خیلی خوب می‌تواند سازه هواپیما و روابط آیرودینامیک را بفهمد و تجسم درستی از رفتار هواپیما داشته باشد. در دنیا هم معروف‌ترین طراحان هواپیما جزو افرادی هستند که مهندس سازه بوده و درحال حاضر کارخانه‌های مشهور تولید و طراحی هواپیما همانند بوئینگ (Boieng) ولاکهید مارتین (Locheed martin) در طراحی قسمت‌های مختلف هواپیماهای غیر نظامی و یا شکاری از ایده‌های مهندسی سازه استفاده می‌کنند. یکی از اهداف و برنامه‌های کسی که به نظر من در زمینه‌های سازه و هوانوردی هم‌زمان فعالیت می‌کند می‌تواند طراحی سازه‌های خاص و جدید و با ویژگی‌های مورد نیاز عصر امروز برای صنعت هوانوردی و ساخت و طراحی هواپیماهای سبک، مسافربری، ترابری، نظامی و با کاربرد شناسایی نظامی و یا علمی و... باشد. امیدوارم با استعداد بالایی که در خلبانان ایرانی وجود دارد زمینه‌های بهتر و مساعدتری برای پیشرفت آنان در موقعیت‌های مختلف صنعت هوانوردی ایجاد شود.