طاهره برجیس، پزشک بهایی که عاشق ایران بود

تماشا در یوتیوب

دکتر «طاهره برجیس»، یکی از ده ها پزشک بهایی بود که پس از پیروزی انقلاب ۵۷، تنها به دلیل اعتقاد به آیین بهایی از کار و فعالیت محروم شد. او عاشق ایران بود و در سال ۱۳۵۵ پس از گرفتن تخصص پزشکی اطفال از آمریکا به ایران آمد، اما به دلیل اعتقادش در ابتدا موفق به پیدا کردن کار نشد. تا این‌که بالاخره در بخش اطفال بیمارستان میثاقیه (متعلق به جامعه بهایی) مشغول به کار شد و آن را به مدرن‌ترین بخش درمانی کودکان کشور تبدیل کرد. با پیروزی انقلاب اسلامی، املاک متعلق به جامعه بهایی از جمله بیمارستان میثاقیه (مصطفی خمینی کنونی) مصادره شد و پزشکان بهایی آن اخراج شدند. دکتر برجیس از مصادره بیمارستان شکایت کرد اما نه تنها نتیجه‌ای حاصل نشد، بلکه متوجه شد کلیه مطالبات او نیز به «حساب جنگ» واریز شده است. در نامه دکتر برجیس آمده: «اگر اطبای غیر مسلمان نتوانند اشتغال داشته باشند، با کمبود پزشک... و در آخر فرار بیش از پیش مغزها مواجه خواهید شد.» پس از انقلاب ۵۷، جوانان بهایی پذیرفته شده در کنکورهای سراسری، تنها به دلیل اعتقادشان از حق تحصیل در دانشگاه‌ها از جمله در رشته‌های پزشکی محرومند. دکتر برجیس با این‌که شهروندی آمریکا را داشت، پس از اخراج ترجیح داد در ایران بماند و برای ۲۰ سال در دانشگاه زیرزمینی آزاد علمی بهاییان تدریس کرد. همسر دکتر برجیس: «طاهره عاشق ایران بود. برای ما مهم بود که به این مملکت خدمت کنیم و هیچ زمان، از ماندن در ایران پشیمان و مایوس نشدیم.» طاهره برجیس، در سال ۱۳۸۹ برای دیدار فرزندان خود به آمریکا رفت و در همانجا پس از ۶ سال مبارزه با سرطان، در سن ۷۲ سالگی درگذشت.