هنوز با شنیدن هر اعتراف اجباری تنم می‌لرزد؛ برشی از ۱۶ سال فشار بر روزنامه‌نگاران

تماشا در یوتیوب

گرفتن اعترافات اجباری از روزنامه‌نگاران، زندانیان سیاسی و عقیدتی، فعالان محیط زیست و... از مبانی اصلی جمهوری اسلامی است. اعتراف اجباری مصداق شکنجه و نقض قوانین حقوق بشری و اهرم نیروهای امنیتی برای تخریب شخصیت و شکنجه زندانیان است. «امید معماریان»، روزنامه‌نگار: «موقع ضبط اعترافات اجباری در اتاق رییس زندان اوین، بازجویم و خبرنگاران صداوسیما در اتاق بودند. اعترافات ما هیچگاه پخش نشد، اما هنوز هر وقت اعترافات اجباری را بینیم یا درباره آن می‌شنوم، تنم می‌لرزد. پس از آزادی هم یک بار برای پیگیری پرونده‌مان به دادگاه رفته بودیم که گفتند باید همان چیزهایی را که مقابل دوربین یک بار گفتید باز هم تکرار کنید. خبرنگاران هم دقیقا همان سوالات بازجوها را پرسیدند. حتی پرسیدند آیا در دوران بازداشت تحت فشار بودیم، ما هم مجبور بودیم بگوییم نه.»