روایتهایی که از مردم عادی و شهروندان، از آبادان پیش از انقلاب سال ۱۳۵۷ شنیده میشود (به ویژه آبادان دهههای چهل و پنجاه) داستان توسعه و رفاه شهری است که در آن زمان جز تهران، در دیگر مناطق و شهرهای ایران دیده نمیشد.
این توسعه و رفاه، تنها محصول حضور شرکت نفت و پالایشگاه نبود، هر چند عامل اولیه و اصلی شکلگیری شهر و مجموعه آن، شرکت نفت بوده است، اما آبادان در روایت مردمی، داستان توسعه بازار و تجارت، رشد و رونق کشاورزی، توسعه شهری بیرون از مجموعه نفتی، کافهها و باشگاهها، حمل و نقل عمومی مناسب، برق و آب لولهکشی و سیستمهای سرمایشی و امثال آن نیز هست که در آن زمان کمتر شهری در ایران از چنین توسعهای برخوردار بود.
انقلاب سال ۱۳۵۷ و به تبع آن جنگ و نگاه امنیتی و ایدئولوژیک و ابزاری روحانیون شیعه به استان نفتخیز و مرزی ایران در نهایت منجر به خاموش شدن ماشین رشد و توسعه این استان و بسیاری دیگر از شهرها شد که بعد از گذشت ۴۴ سال، فقر و توسعهنیافتگی و بیعدالتی از مهمترین نتایج این سیاستها در ایران است.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر