کارزار تحریم فوتبال ایران به دلیل عدم اجازه ورود بانوان به استادیوم

تماشا در یوتیوب

روز سه‌شنبه ۹ فروردین ۱۴۰۱، پلیس با توسل به خشونت فیزیکی و استفاده از اسپری فلفل، به زنانی که بلیت بازی ایران-لبنان را خریده بودند و قصد ورود به استادیوم مشهد را داشتند، اجازه ورود نداد. همان زمان، رسانه‌های ایران، تصاویری را از درون استادیوم منتشر می‌کردند که در آن بازیکنان تیم ملی و تماشاچیان مرد آن‌ها، سرخوش از پیروزی، برای هم قلب می‌فرستادند. از آن روز، بسیاری از مردان، اعم از برخی ورزش‌کاران حرفه‌ای، فعالان مدنی و برخی شهروندان، اعلام کرده‌اند که تا زمانی که به زنان اجازه ورود داده نشود، دیگر به استادیوم‌ها نخواهند رفت. برخی دیگر نیز پا را فراتر گذاشته و با پیوستن به حرکتی که از ماه‌ها پیش خواهان تحریم تیم‌های ملی ایران شده بود، از فیفا خواسته‌اند به این تبعیض علیه زنان ایرانی، پایان بخشد.

«ایران‌وایر» در گفت‌وگو با «شیوا نظرآهاری»، فعال حقوق زنان، «سردار پاشایی»، قهرمان کشتی فرنگی جهان و از اعضای کمپین اتحاد برای نوید و «نجات بهرامی»، نویسنده و روزنامه‌نگار، به این کارزار، اهداف و تاریخچه آن، پرداخته است.