به گفته دفتر امور اجتماعی وزارت کشور در سال ۱۳۸۳: «۶۶ درصد از زنان ایرانی حداقل یک‌بار خشونت خانگی را تجربه کرده‌اند.» بعضی از رسانه‌ها هم به تازگی گزارش داده‌اند که «در هر ۹ ثانیه یک خشونت در ایران رخ می‌دهد.» اما تنها ضرب و شتم و آزار و اذیت‌های جسمی در قوانین جزایی، خشونت و جرم به‌حساب می‌آید. در قوانین ایران جرمی با عنوان خشونت خانگی نداریم و مصادیق خشونت علیه زنان نیز مشخص نشده. آمار دقیقی از میزان خشونت‌های خانگی وجود ندارد و آسیب‌دیدگان تمایل چندانی برای شکایت رسمی یا شهادت ندارند، برخی به خاطر حفظ «آبرو» و گروهی برای حفظ «غرور». آسیب‌های روحی و روانی ناشی از خشونت خانگی، گاهی می‌تواند از خشونت‌های فیزیکی هم شدیدتر باشد. آسیب‌هایی که می‌توانند بنیان خانواده‌های ایرانی و جامعه را نابود کنند.
این نکات از مصداق‌های خشونت خانگی هستند:
محدودیت در تماس‌های تلفنی و رفت‌وآمد
تهدید به ترک خانه
آزار و اذیت فرزندان
تهدید به طلاق یا ازدواج مجدد
ایجاد مضیقه مالی
جلوگیری از استقلال مالی
اجبار در روابط زناشویی ناخواسته و غیرمتعارف
عدم استفاده از لوازم پیش‌گیری از بارداری حتی در حین بیماری
جلوگیری از مصرف داروهای ضدبارداری
اتهام جنسی
شک و بددلی
و خشونت‌های فیزیکی.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر