حسامالدین آشنا، مشاور فرهنگی رییس جمهور میگوید «ساختار تلویزیون یک مشکل اساسی دارد؛ نه دموکراتیک است نه کارشناسانه و نه حتی رقابتی و متاسفانه تلویزیون حتی برای سینما نیز تصمیمگیری میکند و تنها چند نفر در صداوسیما برای همه مردم تصمیم میگیرند.»
به گزارش خبرنگار ایلنا، مشاور فرهنگی حسن روحانی که صبح روزیکشنبه 5 اردیبهشت در همایش اکران فیلم خارجی در ایران سخنرانی میکرد، گفت: «فضای مساعد بینالمللی فراهم شده پس از توافق هستهای برای همکاریهای منطقهای و جهانی، فرصتی برای استفاده از اهرم تعاملات و بازار بینالمللی برای رونق صنعت سینما در کشور محسوب میشود. بنابراین میتوان گفت شرایط موجود از هر حیث برای تامل در مسایل مرتبط با تعاملات بینالمللی در حوزه تولید و پخش فیلم مناسب است.»
وی با اشاره به سیاست محدودسازی اکران فیلمهای خارجی در ایران گفت «آیا واقعا مردم در طول 38 سال گذشته فیلم خارجی ندیدهاند؟ پاسخ منفی است. اولاً تلویزیون تنها پخشکننده رسمی و انحصاری فیلمهای سینمایی خارجی بوده است. پس، فیلمهای سینمایی خارجی اکران نشدهاند نه اینکه نمایش داده نشدهاند.»
حسامالدین آشنا افزود « بنابراین سیاست رسمی، نمایش انحصاری بوده است نه نمایش ندادن فیلم خارجی. مشکل پرده عریض بوده است نه صفحه کوچک. مشکل بخش خصوصی و رقابتی بوده است نه بخش دولتی و انحصاری. به این ترتیب، تلویزیون به ابزار سیاستگذاری برای سینما نیز بدل شده است. سازوکار تصمیمگیری در تلویزیون برای نمایش فیلم و سریال در تلویزیون نیز نه دموکراتیک و نه کارشناسانه و نه رقابتی است.»
وی میگوید «چند نفر در تلویزیون درباره هدایت سلیقههای مردم و واداشتن ایشان به حضور در یک بازار انحصاری تصمیم گرفتهاند. به این ترتیب بود که تهاجم فرهنگی صنعت سینمایی و سریالسازی ژاپنی، هندی، کرهای و چینی از طریق تلویزیون در ذهن مخاطبان شکل گرفت. این انحصار بیشباهت به انحصار در خودروسازی ایران نیست و پیامدهای آن نیز به پیامدهای خودروسازی انحصاری شباهت دارد.»
مشاور فرهنگی حسن روحانی میگوید: «منتقدان در چهار دهه گذشته در مجلات تخصصی و عمومی در شرح و نقد فیلمهایی مینوشتهاند که مردم قانوناً مجاز به دیدن آنها نبودهاند. پس ما سیاست الزامآوری را اعمال کردهایم که برای هیچکس الزامآور نبوده است. این مصداق «تخصیص اکثر و استثنای مستهجن» در کلام علماست.»
وی نتیجه این سیاست محدود کننده را ورود بخش خصوصی به صنعت غیرقانونی در عوض فعالیت در صنعت قانونی سینما، میداند و میگوید «امروز مالیات نمیپردازد و تحت نظارت نیست، بلکه یک شبکه و صنعت غیررسمی و منافع سازمانیافته در این عرصه ایجاد شده است که امروز در مقابل اصلاحات لازم برای ساماندهی به اقتصاد سینما مقاومت میکند. دولت با این سیاستگذاری صرفاً به ایجاد میراث نهادی مضر و مقاوم در مقابل اصلاحات اقدام کرده و تنها خود را از نظارت و دستیابی به منابع مالیاتی، اشتغالزایی، و رضایت عمومی ناشی از مشارکت گستردهتر مردم در حیات فرهنگی محروم ساخته است. این مصداق خوردن همزمان چوب و پیاز است.»
حسام الدین میافزاید «تصور کنید مردم ایران به سیاستهای ما در زمینه عدم نمایش فیلم خارجی کاملاً پایبند بودند. به این ترتیب میلیونها ایرانی از دیدن هزاران اثر سینمایی برجسته محروم مانده بودند؛ آنها تصوری از جهان بیرون نداشتند و جهانشان به آنچه تلویزیون پخش میکرد منحصر میشد. به این ترتیب مردم از تأمل در شاهکارهای سینما و تأمل در دستآوردهای فرهنگی و هنری ملل مختلف محروم میماندند.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر