چه فرقی می کند قربانی ایرانی باشد یا افغان؛همه ستایش هستیم

از فیس بوک، ژیلابنی یعقوب: «ستایش»، دختر شش ساله چند روز پیش در ورامین مورد تجاوز قرار گرفت، با چاقو به قتل رسید و پیکرش با اسید سوزانده شد. ستایش افغانستانی بود، کسی که به او تجاوز کرد و به قتلش رساند، پسری ۱۷ ساله و ایرانی. این سوال من را رها نمی کند که راستی اگر ماجرا معکوس بود :یعنی دختر ایرانی بود و قاتل اهل افغانستان، الان برخی از رسانه های ایرانی چه می کردند؟و حالا چرا سکوت کردند؟ همان رسانه هایی را می گویم که هربار جرمی کوچک یا بزرگ توسط یک افغانستانی انجام می شد، آن را تیتر بزرگ می کردند و نسبت به این مردم نفرت می پراکندند.

در کتاب افسوس برای نرگس های افغانستان* براساس مصاحبه ای که با «محمد حدید»، روزنامه‌نگار چهل‌وچند ساله‌‌ای که در سال‌های اقامت طولانی‌اش در ایران در بخش‌ دریِ رادیو مشهد کار می‌کرد، داشتم، نوشته ام: «وقتی آن مرد که «خفاش شب» نام گرفته بود، بعد از کشتن ده‌ها دختر و زن ایرانی دستگیر شد، بسیاری از ایرانی‌ها سر هر کوچه و خیابان به ما اهانت ‌کردند و حتی بعضی از هموطنانم را تا سرحد مرگ کتک زدند؛ چون شایعه شده بود، آن مرد افغانستانی است. یک روز در استودیوی رادیو مشهد، یکی از همکاران ایرانی یقه‌ام را گرفت و بدترین فحش‌ها را نثار من و بقیه افغان‌ها کرد: «شما اینجا مفت می‌خورید و آن‌وقت به دختران ما تجاوز می‌کنید و آنها را به قتل می‌رسانید؟» در آخر هم به من گفت: «همة شما طالبان و آشغال هستید.» که گفتم: «ما به خاطر جنایت‌های طالبان است که آوارة سرزمین شما شده‌ایم و...» اما این حرف‌ها چه فایده‌ای داشت و چه اثری بر او و افرادی مثل او می‌گذاشت؟ آنها تصمیم خودشان را از قبل گرفته بودند. ما خفاش شب بودیم و طالبان. بالاخره هم معلوم شد خفاش شب، ایرانی بوده است و نه افغان؛ اما چه کسی به خاطر آن همه اهانتی که به ما شد و کتک‌هایی که خوردیم از ما دلجویی و یا عذرخواهی کرد؟»

در انتشار اخبار و دفاع از حقوق قربانیان به نژاد و ملیت توجه نداشته باشیم. چه فرقی می کند قربانی ایرانی باشد یا افغان؟

پ.ن !:البته عملکرد رسانه های اغلب دولتی ایران را به پای همه مردم ایران ننویسیم. مطمئن هستم بسیاری از ایرانیان از این اتفاق عمیقا غمگین شده و با خانواده ستایش احساس همدری می کنند.

*افسوس برای نرگس های افغانستان،ژیلا بنی یعقوب، انتشارات کویر، چاپ دوم دی ماه 94