«ورف چال» در تهران/پایان جشنواره تآتر

استان وایر، ترمه ایرانی- نمایش «ورف چال»‌ (برف چال) روز شنبه در محوطه باز پارک شهر تهران به نمایش درآمد تا پایانی باشد برسی و دومین جشنواره بین‌المللی تآتر فجر. در روز پایانی این جشنواره، چند نمایش خیابانی دیگر هم در محوطه مجموعه تآتر شهربه نمایش درآمد که متفاوت بودند و نظر شهروندان تهرانی را جلب کردند. 

انارپرس در مورد «ورف چال» که سطلنت یک روزه زنان روستایی  در دامنه دماوند ‌نوشت:«مراسم سنتی و ملی ورف چال یا برف چال که نمادهای یک سنت حسنه و کم نظیر با بیش از ۵۰۰ سال قدمت در کشور است، همه ساله در نیمه دوم اردیبهشت ماه در روستای زیبای «اسک» بخش لاریجان (در فاصله ۸۵ کیلومتری شهرستان آمل در مسیر جاده هراز) برگزار می‌شود.»

بنابراین گزارش، در دوران قدیم به منظور تامین آب دام ها و حتی انسان، به درایت فردی عالم به نام  «سید حسن ولی»، چاله ای عمیق در دامنه کوه دماوند حفرشد تا با پرشدن برف های دامنه های قله، مشکل کم آبی تابستان که گریبان‌گیر مردم منطقه می شد را برطرف کند.

این مراسم همه ساله و قبل از ذوب شدن آخرین برف های زمستانی، با شکوه خاصی و با حضور چند هزار نفری مردم منطقه برگزار می شود و دوست دارانی از سراسر کشور برای تماشای این مراسم به روستای اسک می آیند.

تاریخ اجرای این مراسم از قبل توسط بزرگان محل به عموم اطلاع داده می شود تا در این روز تمام  مردان روستای اسک به خارج از روستا رفته و در مراسم ورف چال حضور داشته باشند.

در روز مراسم، مردان اسک صبح زود با در دست داشتن ناهار، میوه و چای از روستا بیرون می آیند و امور و زمام روستا را موقتاً به زن های روستا می دهند تا مراسم زن سالاری را با برنامه هایی همچون عروس و داماد و شاه و وزیر برگزار کنند.

زنان روستا برای تحقق بخشیدن به هدف خویش، از میان خود زنی (حاآمی) را بر می گزینند تا وی به نظام حکومتی که به طور موقت در روستا ایجاد شده سروسامان بدهد. حکومت زنان را در قدیم مادر شاهی هم می گفتند.

در این روز، از ورود هر مردی به داخل روستا جلوگیری می شود در صورتی که مردی به تذکرات و اخطارهای زنان توجهی نکند و داخل روستا شود به شدت با چوب دستی زنان روستا تنبیه می شود.

مردان روستا پس از رسیدن به محل ورف چال با رفتن به سمت مناطق پوشیده از برف و آوردن قطعه های بزرگی از برف و ریختن در چاهی مورد نظر که عمق و ارتفاع زیاد هم دارد،  نقش خود را در این مراسم اجرا می کنند.

پس از پرشدن چاه از برف و پوشاندن در آن، در یک پذیرایی گروهی در اطراف چاه با غذایی که با خود آورده‌اند، شرکت می کنند و پس از یک روز شاد و خاطره انگیز به روستا برمی گردند.

«شیما خواجه‌شریفی»، یکی از شهروندان اناری، عکس‌هایی از اجرای این نمایش گرفته است:

​​