در جستجوی کریم انصاری فرد

«خووان آوالوس» (Juan Avalos) و پسر هفت ساله اش «توماس»، به «ریواداویا پارک» (Rivadavia Park) می‌‌رسند. باران می‌‌بارد. آمده اند تا عکس‌برگردان‌های جام جهانی‌ را تاخت بزنند. توماس امیدوار است تا از شر عکس‌برگردان‌های تکراری‌ خود خلاص شود ولی‌ مهم تر از هر چیز، او به دنبال آخرین عکس‌برگردان‌هایی‌ است که بتواند آلبومش را با آن ها تکمیل کند. ۱۵ تا لازم دارد، از جمله عکس‎برگردان بازیکن ایرانی؛ «کریم انصاری فرد».

هیچ کدام از دوستان توماس در مدرسه، عکس‌برگردان اضافه‌ای از انصاری فرد و مابقی ندارند. روزنامه فروش محله خوان و توماس بود که به آن‌ها گفت برای تعویض عکس برگردان‌ها باید به محله دیگری از شهر بروند:« شنبه صبح یک سری به ریواداویا پارک بزنید.»

در عرض چند دقیقه، خوان مردی را می‌‌بیند که منتظر خوره‌ های عکس‌برگردان است. فهرستی از شماره‌ های عکس‌برگردان‌های مختلف را در دست دارد و فهرستی از پر طرفدار‌ترینِ آن‌ها.

 پدران و مادران، مادربزرگ‌ ها و پدر بزرگ ها، عمه‌ ها و عمو ها و خاله‌ ها و دایی‌ ها وقتی پای تعویض عکس برگردان‌ می روند، همه بلافاصله مشغول پیدا کردنِ عدد‌های خودشان می‌‌شوند تا به فرزندان و قوم و خویش‌های خود برای تکمیل آلبوم‌هایشان کمک کنند.

سه‌ دهه است که ریواداویا پارک در محله «کابالیتو» بوینس آیرس، محل تهیه کتاب ها و مجله‌های دست دوم بوده است. کلکسیونر‌های مُهرهم به آن جا می‌‌روند تا اجناس خود را بفروشند یا آب کنند. چهار سال است پای عکس‌برگردان‌ های جام جهانی‌ هم به این جا باز شده و دست به دست می‌‌چرخند.

ولی‌ امسال اوضاع فرق می‌‌کند؛ خوره‌ های عکس برگردان فقط به ریواداویا پارک نمی‌‌روند؛ به لطف فیس‌بوک، مبادله عکس برگردان‌ها همه جا، در هر کنار و گوشه‌ای از شهر انجام می‌‌شود. در این چند هفته اخیر، هزاران نفر در کوچه پس کوچه‌ های مختلف بوینس آیرس با هم قرار گذاشته و سعی‌ کرده اند تا به تدریج، آلبوم خود را که ۶۳۹ عکس برگردان در خود جای می‌‌دهد، کامل کنند.

«فدریکو سانز»، ۳۳ ساله، صفحه «کلکسیونر‌های عکس برگردان‌های جام جهانی» را در فیس‌بوک راه انداخته است. از جام جهانی‌ ۲۰۰۲ که در کره جنوبی و ژاپن به طور مشترک برگزار شد، فدریکو علاقه جدی‌ به عکس برگردان‌های «پنینی» (Panini) پیدا کرد که رسماً متعلق به خود «فیفا» بود.

خودش می‌‌گوید وقتی‌ هیجان کلکسیونر‌ها را دیده، تصمیم گرفته این صفحه را پیش از جام جهانی‌ ۲۰۱۴ راه اندازی کند. این صفحه حالا حدود ۷۰۰ عضو دارد؛ اعضا در مورد تهیه و پخش اخبار محل مبادله بعدی، مطالب خود را پست می‌‌کنند.

آن‌ها در تنظیمِ قرار و مدار‌ها هم نقش پررنگی دارند؛ پیشنهاد می‌‌دهند که مثلاً تاریخ فلان قرار‌ عوض شود تا هواداران بتوانند بازی‌ افتتاحیه را ببینند. وقتی‌ این پیشنهاد‌ها مطرح می‌‌شود، اعضا رأی می‌‌گیرند. برای بعضی‌، دست کم در دوران مسابقه های گروهیِ جام جهانی‌، عکس برگردان‌ها از خود بازی‌ ها مهم ترند (البته وقتی‌ آرژانتین بازی می‌کند، همه چیز فرق می‌‌کند. همیشه بازی تیم ملی‌ بر همه چیز می‌‌چربد). 

«نیکلاس سالوسترو»، مسوول شرکت «پنینی آرژانتینا»، بزرگ ترین شرکت عکس برگردان در دنیا، می‌‌گوید: «بچه‌ ها همیشه به جمع کردن عکس برگردان علاقه داشته اند ولی‌ در این جام جهانی‌، خیلی از بزرگ تر‌ها هم به آن‌ها پیوسته اند.»

 او هم‎چنین از دیدار‌های این  افراد در تمام بوینس آیرس، مراکز بزرگ خرید، رستوران‌های فست فود و حتی جاهایی‌ که فکرش را هم نمی‌‌کنید، مثل قصابی ها، خبر داد.
یکی‌ از دلایل اصلی انجام مبادله عکس برگردان‌ها در عجیب‌ترین مکان‌های ممکن، هزینه خرید یک مجموعه کامل از جام جهانی‌ ۲۰۱۴ است. خوان می‌‌گوید تا این جا، حدود ۷۰۰ پزو ( معادل ۷۰ دلار) خرج کرده است:«این سیستم زندگی‌، من را متحول کرد و البته جیبم را هم! خیلی به تکمیل آلبوم باقی‌ نمانده است. هفته گذشته ۵۰ تا گیر آوردیم و امیدواریم بقیه اش را امروز کامل کنیم.»

به اعتقاد «ایوان سیلویل» (Yvan Sylvail) و «سندی ولنیکسون» (Sandy Velenikson ) از «دانشگاه ژنو»، یک کلکسیونر برای این که آلبومش را با عکسِ تک تک بازیکنان پر کند، باید ۸۹۹ پاکت عکس برگردان بخرد.

تحقیق این دو ریاضی‌دان، به نام «جنون پنینی: کمبود عکس برگردان و استراتژی پرسود»، توضیح می‌‌دهد که اگر ۱۰ نفر دارایی خود را در بازار با دیگران تقسیم کنند، فقط به ۱۴۴ پاکت نیاز خواهد بود و این تقریباً همان تعداد پاکت عکس برگردانی است که خوان برای پسرش خریده است.

هنوز نیم ساعت از ورودشان به ریواداویا پارک نگذشته که توماس مضطرب و ذوق زده است؛ پدرش ۱۵ تا از ۱۶ عکس برگردانِ کمبودی را برایش پیدا کرده است. حالا فقط باید کسی‌ را پیدا کنند که شماره ۴۶۷ را داشته باشد؛ عکس برگردان کریم انصاری فرد. مشکل این است که تعداد عکس برگردان‌هایی‌ که توماس و خوان باید تاخت بزنند، خیلی کم است.
باید خوش‌شانس باشند تا بتوانند کسی‌ را پیدا کنند که کارت پرطرفدارِ انصاری فرد را داشته باشد و خوش شانس تر اگر آن شخص، کارتی را که آن‌ها دارند، لازم داشته باشد. خوان با کسانی‌ که کارت انصاری فرد را ۱۵ پزو می‌‌فروشد، معامله نمی‌‌کند. ۱۵ پزو می‌‌شود معادل ۳ بسته عکس برگردان «پنینی».

می‌ گوید: «درست نیست این قدر پول بدیم؛ نه این که فقط چون گرونه بلکه مهمه که آخرین سعی‌ مان را هم بکنیم تا کارت آخر را پیدا کنیم.» خوان مشغول مذاکره با «آنالیا سوتو» است. آنالیا به این منطقه آمده تا آلبوم سه‌ فرزندش را پر کند. خوان می‌‌گوید بعضی‌ از فروشنده‌ ها عکس برگردان‌های قلابی می‌‌فروشند.

وب‌سایت «تارینجا» (Taringa) متعلق به جامعه مجازی آرژانتین، در مورد عکس برگردان‌های قلابی هشدار داده است. دست اندرکاران این سایت، آموزش‌هایی‌ داده اند که چه گونه باید عکس برگردان‌های قلابی را تشخیص داد و این راه کسانی‌ را که می‌‌خواهند از زودباوری بچه‌ ها سوء استفاده کنند، سد می‌‌کند.

 تب عکس برگردان در آرژانتین و کمبودِ رو به افزایشِ بعضی‌ از عکس برگردان‌ ها، راه را به بهترین شکل ممکن برای کلاه‎برداری باز کرده است.

خوان تمام لیست آنالیا را می‌‌بیند ولی‌ بازیکنانی‌ را که می‌‌خواهد، پیدا نمی‌‌کند.آنالیا می‌‌گوید احساس می‌‌کند شبیه «جوئل کمپل» شده است که حدود ۱۰۰ پاکت عکس برگردان خریده ولی‌ عکس برگردانی را که چهره خودش روی آن است، پیدا نمی کرده است. او این داستان را در صفحه توییترش شرح داده است.

ولی‌‌ شانس با خوان و توماس است چون آنالیا یک لیست دیگر هم دارد که مال کوچک‌ترین پسرش است؛ او هم مثل دو برادر دیگرش ترجیح داده در خانه بماند و کارتن تماشا کند. حوصله‌‌ خیابان‌های شلوغ بوینس آیرس را آن هم زیر باران، ندارد. آنالیا هم به لیست خوان نگاهی‌ می‌اندازد اما هیچی‌ نصیبش نمی‌‌شود. او اجازه می‌‌دهد خوان به آخرین لیستش نگاه کند تا شاید انصاری فردِ نایاب را بیاید.

می‌‌گوید:«بعضی‌‌ها فقط وقتی‌ تاخت می‌‌زنند که شما چیزی را که آن‌ها دنبالش هستند، داشته باشید. این خیلی کار بی‌ خودی است. من که نمی‌‌خواهم از یک کارت، چند تا عین هم داشته باشم. چرا نمی‌‌گذارند فرد دیگری آلبومش را پر کند؟»

و حالا لحظه سرنوشت ساز؛ کارت کذایی در آخرین صفحه از لیست آنالیا پیدا می‌‌شود: کریم انصاری فرد از باشگاه «تراکتور سازی تبریز». توماس و خوان موفق می‌‌شوند. برای تشکر، توماس تمام کارت های تکراری‌ خود را به آنالیا هدیه می‌‌دهد. دیگر به آن‌ ها احتیاجی‌ ندارد؛ شاید بخت آنالیا با آن‌ها باز شود.

 توماس و خوان به خانه می‌‌روند، تا آلبوم‌شان را پر کنند.

زنده باد فوتبال!