در هفتههای گذشته، تظاهرات در مخالفت با جام جهانی در برزیل به صدر اخبار رسید. تظاهرکنندگان روز ۱۵ ماه می را «روز بینالمللی مخالفت با جام جهانی» اعلام و درخواست کردهاند که تظاهراتی سرتاسری در برزیل، به ویژه در شهرهایی که میزبان جام جهانی هستند و نیز در کشورهایی مانند شیلی و آلمان برگزار شود.
در کمتر از دو هفتهای که به آغاز جام جهانی مانده، شهر سائو پائولو، جایی که بازی افتتاحیه میان برزیل و کرواسی در آن برگزار میشود، غرق در تظاهرات و اعتراضاتی بوده که بسیاری از آنها به خشونت کشیده شدهاند. گروههایی که در این شهر لباس و نقابِ سیاه میپوشند و به استفاده از خشونت مشهورند، بانکها و باجههای تلفن را تخریب کردهند و۵۴ نفر تاکنون بازداشت شدهاند. به گفته پلیس، بازداشت شدگان به کوکتل مولوتف، پتک و چکش مسلح بودند.
با این حال، بنابر تحقیقات اخیر، اکثریت مردم از این تظاهرات و اعتراضها حمایت نمیکنند. به گزارش تحقیقی که مؤسسه نظرسنجیِ «دیتا فولها»(Datafolha) در ۲۲ می منتشر کرد، ۷۳ درصد مردم بر این نظرند که شرایط سائو پائولو به دلیل این تظاهرات، بدتر و وخیمتر میشود. جالب این که وقتی یک سال پیش از شهروندان این شهر درباره تظاهرات پرسوجو کردند، ۵۰ درصد موافق بودند.
براساس تحقیقی که در می ۲۰۱۴ انجام شد، ۷۶ درصد جمعیت سائو پائولو معتقدند برزیل آمادهٔ جام جهانی نیست و ۶۶ درصد نیز بر این نظرند که برای سائو پائولو، سود و منفعتی به ارمغان نخواهد آورد.
«ز ماریا»، بازکن پیشین تیم برزیل که در سال ۱۹۷۰ با این تیم، جام را فتح کرد، در این باور با اکثریت شهروندان سائو پائولو هم عقیده است.
او در مصاحبهای اختصاصی با «ایرانوایر»، بر این نکته تأکید کرد که نبود توجه و حمایت از خواستههای عمومی به استفاده از خشونت در تظاهرات دامن زده است.
به گفته ماریا، باید پیش از آن که برزیل به طور قطعی به میزبانیِ جام جهانی برگزیده میشد، شکایتها و اعتراضها را مطرح میکردند:«حالا که کمتر از یک ماه به آغاز جام جهانی مانده و تمام هیأتهای نمایندگی به این جا آمادهاند و بیشتراستادیومها آمادهاند، معلوم است که جام برگزار میشود.»
توسلِ مدام به خشونت نه فقط به سرخوردگیِ عمومی از این جنبش اعتراضی منجر میشود بلکه به هزینههایی که عموم مردم باید برای جام جهانی بپردازند، مبالغی هم میافزاید. آن گونه که تحقیقات مؤسسه دیتافولها نشان میدهد، از جام جهانی استفاده سیاسی هم میشود. در سائو پائولو، بسیاری از کسانی که با میزبانی برزیل موافقند، از هواداران دولت کنونی هم هستند. به طور کلی، ساز مخالفت با میزبانی برزیل را کسانی میزنند که از نظر سیاسی نیز جزو مخالفان و معترضان به شمار میروند.
در میان طبقه متوسطِ تحصیل کرده، بسیاری فکر میکنند که تظاهرات علیه میزبانی برزیل باعث میشود که کشور نتواند بر پیامدها و نتایج مفید آن و نیز خواستههای قابل حصولش تمرکز کند. در چشم بسیاری از شهروندان، اعتراضهای اخیر، محصول حجم انبوهی از خواستهها و مطالبات اجتماعی است، از جمله توجه به وضع امور درمانی، آموزش و پرورش و نیز خواستههای مشخصتری مانند بالا بردن حقوق رانندگان اتوبوس و معلمان.
با تمام این اوصاف، در یک چیز نمیتوان شکی کرد و آن این که اکثریت اهالی سائو پائولو معتقدند که جام جهانی حاصلی جز شکست و ناکامی در پی نخواهد داشت.
این درجه از بیاعتمادی و بدبینی را میتوان ناشی از تأخیر برزیل برای برآورده کردنِ ضوابط «فیفا» در مورد استادیومها و همچنین نگاه عمومی به حکومت دانست. در این لحظه، فقط ۶ استادیوم از ۱۲ استادیوم به طور کامل آماده میزبانی مسابقهها هستند. بیشترین نگرانی در مورد ورزشگاههای شهرهای «کوریتیبا» و «کویابا» وجود دارد. اگر تعمیرات لازم در اسرع وقت انجام نشود، این خطر وجود دارد که در دوران رقابتها، مورد استفاده قرار نگیرند.
استادیومهای شهرهای دیگر افتتاح شدهاند و حتی میزبان مسابقههای باشگاهی هم هستند ولی بعضی از آنها از جمله «ناتال»، «مانائوس»، «پورتو الگرو» و «سائو پائولو» همچنان در انتظار آخرین اصلاحات جزیی و اندک به سر میبرند.
به طور کلی، تنها نیمی از استادیومها تمام ضوابط فیفا را برآورده کردهاند؛ بسیاری از آنها سال گذشته در جام کنفدراسیونها، با موفقیت آزمون خود را پشت سر گذاشتند. استادیومهای شهرهای «بلو هوریزنته»، «برزیلیا»، «ریسیف»، «سالوادور»، «فورتالزا» و «ریودوژانیرو» که بازی نهایی در آن انجام خواهد شد، همه سر زمان مقرر تکمیل شدهاند.
در دسامبر ۲۰۱۳، وزیر ورزش برزیل، «آلدو ربلو»، جام جهانی را به مراسم عروسی تشبیه کرد تا بلکه تأخیر در اتمام استادیومها را توجیه کند: «در تمام عروسیهایی که رفتهام، عروس همیشه بدون استثنا، دیر کرده. هیچ وقت عروس را سر وقت ندیدهام و در ضمن، هیچ وقت هم ندیدهام که مراسم به این دلیل به هم بخورد.»
و درست مثل یک مراسم عروسی، هزاران برزیلی نگران ورود عروس هستند. اگرچه اکثر مردم با این ازدواج موافق نیستند، شکی نیست که مراسم انجام خواهد شد. ولی سؤال ما همچنان به قوت خود باقی است: آیا عروس «بله» را خواهد گفت؟ آیا مردم برزیل با این اتفاق بزرگ آشتی خواهند کرد و یا این که تظاهرات و اعتراضها به چنان درجهای میرسند که طنین آن تا سالها ادامه خواهد داشت؟
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر