حسرت ابدی المپیک؛ حمله به اینستاگرام ژاپن

پدرام قائمی - شهروند خبرنگار  

همه چیز شبیه هم شده. انگار داریم روی دو خط موازی می‌دویم. صفحات اجتماعی، بعد از حذف، ایران لبریز بود از آیه‌های یاس، نقدهای کینه‌توزانه، نقدهای تلافی‌جویانه و الفاظ رکیک.

قرار نبود ژاپن را به‌سادگی سوریه ببریم، اما قرار هم نبود همان داستان بی‌تجربگی مقابل قطر تکرار شود. این مهم‌ترین وعده «محمد خاکپور» بود. همین اتفاق هم افتاد. دقیقه دو، دقیقه سه و دقیقه هفت می‌توانستیم به گل برسیم. بعد بازی را کنترل کردیم. به نیمه دوم رسیدیم. بازی افتاد دست ما، دقیقه ۵۷ هزار آه‌وافسوس از دل ایران بلند شد. میلاد محمدی، توپ را کوبید به تیرک دروازه ژاپنی‌ها. دو دقیقه بعد شوت ارسلان مطهری از کنار دروازه بیرون رفت و ته دلمان گفتیم کاش لااقل تیرک دروازه یک وجب آن‌طرف‌تر بود. ۱۱ دقیقه بعد هم ارسلان باز فرصت گل زنی را از دست داد.

موقعیت‌های نیمه دوم آن قدر امیدوارکننده بود که وقتی داور بازی سوت پایان را زد و بازی به وقت‌های تلف‌شده کشید، افسوس بخوریم که چرا کار ژاپن را یکسره نکردیم. از این‌که ژاپن در ۹۰ دقیقه از دستمان فرار کرده بود ناراحت بودیم و حالا نتیجه‌ای که از بازی به‌جامانده، شکست سه بر صفر ایران است. ایران در دقایق ۹۶ و ۱۰۷ و ۱۰۸ سه بار روی ضد حمله گل خورد! ما در روزی باختیم که باید می‌بردیم. آن‌هم قدرترین تیم آسیا را. 

ما در روزی باختیم که نیمکت ایران بعد از گل اول ژاپنی‌ها داشت گریه می‌کرد! قرار بود همان نیمکت نشینی که دارد زار می زند برود و نتیجه را برگرداند؟ پس چرا نباید انتظار داشت که بعد از بازی «خود ما» سوار بر موج احساسی دیگری، به صفحه اینستاگرامی تیم ملی ژاپن حمله نکنیم؟

ایسنا می‌نویسد: «گروهی از علاقه‌مندان به فوتبال ایران در ادامه‌ی رفتارهای ناشایست به صفحه رسمی اینستاگرام تیم ملی ژاپن حمله کردند.» الفاظی "رکیک" را می‌توان در صفحه اجتماعی تیمی که مقابل ایران خوش شانس‌تر، باهوش‌تر و سخت‌کوش تر بود دید. صفحات اینستاگرام و فیسبوک ایرانیانی که گرایش‌های فوتبالی دارند هم لبریز شده از هجمه به فدراسیون، وزارت ورزش و کادر فنی ایرانی تیم امید.

به نظر می‌رسد که نوعی "انتقام‌جویی" در ادبیات منتقدان فوتبال ایران مستتر شده است. خبرگزاری مهر در تحلیلی نوشته است: «این بار شاید کمیته شکستی هم لازم نباشد چرا که اشکالات  آن‌قدر هویداست که کمیته لازم ندارد. دو اشتباه بزرگ در رأس وجود داشت: یک، تعدد مراکز تصمیم گیری دو، بی‌توجهی به کارنامه‌ها.» همین‌طور «متافوتبال» هم با کنایه به کادر فنی تیم امید که منتقد کارلوس کی روش هستند می‌نویسد: «جناب مایلی کهن و اعضای محترم! تیم ملی ما به برزیل با کی روش رفت اما شما نرفتید. تیم ملی ما با برانکو به آلمان رفت اما شما نرفتید. تیم ملی ما به فرانسه با ویرا رفت اما شما نرفتید. چند بار دیگر می‌خواهیم صحبت از اجنبی و خودی کنید؟ باور کنید در فوتبال ایران هیچ کس به اندازه خود فوتبالی‌ها به آن خیانت نکرده‌اند!»

حذف تیم امید با عبارتی مانند "خیانت به فوتبال ایران" هم‌راستا شده. شاید بتوان ردپای لجاجت‌ها و عبارت‌های خام مربیانی که دست از جان فوتبال ایران برنمی دارند را هم در این رویارویی رسانه‌ها و منتقدان با کادر فنی تیم امید و وزارت ورزش دید.

محمد مایلی کهن به عنوان مردی که همواره با رانت‌های سیاسی روی نیمکت تیم‌های باشگاهی و ملی ایران نشسته است، بعد از حذف تیم ایران با تمسخر خبرنگارانی که در قطر بودند گفت: «ان‌شاءالله که امید شما هیچ‌وقت ناامید نشود!»

مدیرفنی تیم امید با همان جملات همیشگی به سراغ توجیه ناکامی تیم امید رفته است: «بروید بررسی کنید عربستان و تایلند چرا حذف شدند. ما چقدر برای تیم هزینه کردیم آنها چقدر؟» البته آقای مایلی کهن به این حقیقت اشاره نکرده که این تیم "پرهزینه‌ترین" تیم تاریخ امید ایران بوده. مایلی کهن گفته است: «چرا تیم ملی بزرگ‌سالان ما در جام ملت‌ها نتوانست نتیجه بگیرد؟ چرا تیم ملی امید پررنگ می‌شود؟»

محمد مایلی کهن البته فراموش کرده که تیم ملی در جام ملت‌ها با ناداوری شکست خورد. دو بار از حریفش عقب افتاد و هر دو بار به بازی برگشت. سه گل زد، تا دقیقه ۱۲۰ جنگید و بعد حذف شد. مایلی کهن بازهم پای کی روش را وسط کشیده. اما محمد خاکپور گفته است: «از همه مردم ایران به خاطر این شکست عذرخواهی می‌کنم. اگر امشب باختیم قطعاً به خاطر دانش کم من بود که نتوانستم آن را به تیم منتقل کنم. امشب یکی از بدترین شب‌های زندگی من بود.»

حبیب کاشانی مدیر این تیم هم کنایه‌ای به محمد خاکپور زده است: «مربیان ریسک کرده و دو مدافع را از ترکیب خارج کردند. این باعث شد تا دو گل بخوریم.» اما این باعث نمی‌شود که سرمربی جنتلمن اما کم‌تجربه تیم امید، خودش را ببازد. او در گفت‌وگو با ورزش سه گفت که تمامی انتقادات را به جان می‌خرد.

نکته تأسف بار اما جایی شکل می‌گیرد که ما از ۴۰ سال قبل (یا به عبارتی و با خط‌کشی سیاسی، از بعد از انقلاب) هرگز تیم امید ایران را در المپیک ندیدیم. ۴۰ سال قبل فقط یک تیم از آسیا به المپیک می‌رسید و آن تیم هم ایران بود. حالا کمیته جهانی المپیک و فدراسیون جهانی فوتبال در تصمیمی مشترک می‌خواهند حسرت حضور ایران در رقابت‌های المپیک را «ابدی» کنند.

فوتبال قرار است از رقابت‌های المپیک حذف شود!

این خبر را مهر منتشر کرده و تائیدیه خبر را هم از «کیومرث هاشمی» رئیس کمیته المپیک ایران گرفته است. به نظر می‌رسد بعد از المپیک ریو، فوتبال از رقابت‌های المپیک حذف و فوتسال جانشین آن خواهد شد. هرچند که با این تصمیم می‌توان امیدوار بود که هر دوره ایران در این رقابت‌ها تیم فوتسال خود را حاضر ببیند، اما قطعاً آرزوی رسیدن دوباره به المپیک را باید برای همیشه فراموش کرد!