پدرام قائمی- شهروند خبرنگار
شاید واقعی‌ترین تعریف برای این بازی، همان تشبیه به «دربی آسیایی» بود؛ نبردی بین همسایه‌های دورنشین؛ همسایه‌های رنکینگ سال‌های اخیر «فدراسیون جهانی فوتبال»(فیفا) که یکی در خاورمیانه نشسته و دیگری در شرقی‌ترین نقطه از خاور دور. هرچند سال ها است که در داخل ایران، مخالفان «کارلوس کی‌روش» این صدرنشینی ایران در رنکینگ فیفا (میان تیم‌های آسیایی و بالا‌تر قرار گرفتن از ژاپن، استرالیا و کره جنوبی) را به لحاظ اعتبار، بی‌ارزش می‌دانند اما حقیقت این است که چنین رده‌ای فقط از روزی که «کارلوس کی‌روش» روی نیمکت تیم ملی ایران نشست، برای ایران دوباره به دست آمد.
کارلوس کی‌روش پیش از دربی دوستانه آسیا، زیرکانه مقابل خبرنگاران حرف زد. قبل از هرچیز از ژاپنی‌ها تشکر کرد که با تیم کامل خود به تهران آمده‌اند و این فرصت را به او داده‌اند تا بازیکنان جوان و بی‌تجربه‌اش را مقابل بهترین بازیکنان آسیا به میدان بفرستد. آیا واقعا ژاپنی‌ها بهترین‌های آسیا هستند؟
یک نگاه به وضعیت قرارداد فقط دو بازیکن ژاپنی‌ها نشان می‌داد که تیم ملی ایران مقابل چه تیمی ایستاده است. سایت «ترانسفر مارکت»، معتبر‌ترین منبع مالی فوتبال جهان در تشریح ارزش دو بازیکن تیم ملی ژاپن چنین می‌نویسد: «"کیسوکه هوندا"، ستاره ژاپنی باشگاه "میلان" ایتالیا گران‌ترین بازیکن سامورایی‌ها در ترکیب فعلی این تیم است چون هوندا دو فصل قبل با قراردادی به ارزش ۷. ۷ میلیون پوند از "زسکا مسکو»، راهی شهر مد اروپا شد تا پیراهن میلان را برتن کند. بعد از هوندا، "شینجی کاگاوا"، هافبک تهاجمی سامورایی‌ها دومین بازیکن گران قیمت ژاپن محسوب می‌شود چرا که دورتموندی‌ها برای بازگرداندن او از منچستر به جمع زنبورهای زرد "وست فالن"، هفت میلیون پوند هزینه کردند. همین دو بازیکن با ارزش تقریبی ۱۴. ۷ میلیون پوند، گران‌تر از کل تیم ملی ایران هستند.»
بنا به ادعای ترانسفر مارکت، ارزش کل بازیکنان ایران ۱۴. ۱ میلیون پوند است؛ مثلا «اشکان دژآگه»، بازیکن دو ملیتی تیم ملی کشورمان با ارزش تقریبی ۲. ۵ میلیون پوند، گران قیمت‌ترین ستاره ایران محسوب می‌شد. فاصله چشم گیر است.
کی‌روش می‌دانست که می‌خواهد چه تیمی را مقابل ژاپن به میدان بفرستد؛ تیمی که میانگین سنی آن به ۲۷ سال نمی‌رسید و مجموعه‌ای از بازیکنان کم تجربه را در خود داشت.
قلم کی‌روش روز بازی چنین نام‌هایی را برای رویارویی با ژاپن روی برگه نوشت: «علیرضا حقیقی»، «وریا غفوری»، «پژمان منتظری»، «سیدجلال حسینی»، «احسان حاج صفی»، «امید ابراهیمی»، «سعید عزت الهی»، «رامین رضاییان»، «اشکان دژاگه»، «وحید امیری» و «سردار آزمون».
مرد پرتغالی محق بود که قبل از بازی، از تیم جوان، کم تجربه و ناپخته‌اش حرف بزند. اما کارلوس آن قدر زیرک بود که روز قبل از بازی، مقابل رسانه‌های دولتی ایران هم موضعی تند داشته باشد و صدایش را مقابل خبرنگاران ژاپنی بالا ببرد: «آن هایی که انتقاد می‌کنند، می‌توانند به سالن اپرا بروند!»
کارلوس کی‌روش دو روز قبل از بازی و در جریان تمرینات تیمش، از مدیررسانه‌ای تیم ملی خواسته بود خبرنگاران روزنامه های دولتی «ایران» و «ایران ورزشی» را به محل تمرین تیم ملی راه ندهد. دلیل این تصمیم تند کارلوس کی‌روش هم تیتر معنی داری بود که رسانه دولتی و متصل به وزارت ورزش ایران ورزشی روی جلد خود برد و کی‌روش را با این تیتر، متهم به فساد مالی کرد: «اتهام پول‌شویی».
این همان اتهامی است که پیش‌تر وزیر ورزش و جوانان و بعد از او، «علی اکبر محمدزاده»، بازجوی اسبق زندان «اوین» و بازپرس کنونی دادسرای «پردیس ونک» به کی‌روش وارد کرده بودند. مرد پرتغالی پیش از بازی خطاب به خبرنگاران ایرانی و ژاپنی گفته بود: «وقت کافی برای توجه به چنین توهماتی ندارم. می‌خواهند تمرکز من را به هم بزنند ولی به آن‌ها این پیغام را می‌دهم که موفق نخواهند بود.»
کارلوس کی‌روش با بیم و امید وارد دربی دوستانه آسیا شد.
بیم کی‌روش در شوک روانی تیم خود بود که برای از دست دادن «هادی نوروزی» هنوز داغدار بودند. کاپیتان پرسپولیس که رفت، کی‌روش تیم را در امارات تمرین می‌داد و این خبر را به بازیکنانش داد. بازیکنانش ساعت‌ها گریه کردند و در بد‌ترین وضعیت روحی ممکن، وارد بازی با عمان شدند. خوش اقبال هم بودند که از مسقط با تک امتیاز به خانه برگشتند.
امید کی‌روش اما به جوانانی بود که می‌خواستند جایی محکم در تیم آقای سرمربی پیدا کنند. او در رختکن و قبل از بازی اتمام حجت کرده بود: «من وقتم را از سر راه نیاورده‌ام. به هیچ کس دو بار مهلت نمی‌دهم. یا شانسی که دارید را می‌گیرید و این جا می‌مانید یا پشت این در بازیکنانی مثل گرگ منتظر نشسته‌اند که جای شما بنشینند.»
او تیمش را برای بردن گران‌ترین تیم آسیا تهییج کرده بود.
تیم کی‌روش بازی را مقابل ۱۵ هزار تماشاگر متفاوت و دور از تصور آغاز کرد؛ سراپا حمله به سمت دروازه سامورایی‌ها. اما چرا فقط ۱۵ هزار تماشاگر؟ کی‌روش بعد از بازی، همین سوال را از خبرنگاران پرسیده بود: «چرا ما امروز این قدر تنها بودیم؟ چرا سکو‌ها خالی بود؟ تماشاگران ما کجا هستند؟!»
بازی در یک روزِ میانِ هفته برگزار شد اما این‌ها توجیه و بهانه است. تماشاگران تهرانی سال ها است که با «آزادی» بیگانه شده‌اند. کی‌روش یک بار پیشنهاد برگزاری بازی در کرج و دو بار پیشنهاد میزبانی تبریز را برای بازی‌های ملی داده بود. هر سه مرتبه، شورای تامین امنیت استان‌های البرز و آذربایجان شرقی مخالفت کرده بودند. او حالا باید به سکوهای خالی و حمله کردن بازیکنانش به دروازه حریف برای سکوهایی که فقط باد لای آن‌ها می‌نشیند، عادت کند.
نیمه اول، ایرانی‌ها پنج موقعیت گل را با آزمون، دژاگه و عزت الهی از دست دادند تا سرانجام «یعقوب سعد خلیل عبدالله»، داور عمانی خطای بازیکن ژاپنی در محوطه جریمه روی «مهدی ترابی» را پنالتی اعلام کرد. ضربه پنالتی را اشکان دژاگه زد و «شونسوکه نیشیکاوا»، دروازه‌بان ژاپن دفع کرد تا در برگشت خود، مهدی براتی گل ایران را در دقیقه ۴۵ به ثمر برساند.
البته دقایقی بعد از شروع نیمه دوم، «موتو» دروازه ایران را روی اشتباه حقیقی باز کرد. اشتباه حقیقی آن قدر بزرگ بود که شاید از ترس آن تهدید قاطع کی‌روش در رختکن، لب به اعتراف باز کرد: «می‌پذیرم اشتباه کردم. می‌پذیرم که باید بیشتر تمرین کنم و مطمئنا دیگر چنین خروجی را از من نخواهید دید!»
آن درگیری آخر بازی بین سردار آزمون و «کیوتاکه» هم انگار چاشنی دربی آسیایی بود که به تساوی یک بر یک خلاصه شد. پایان بازی، یک نتیجه فقط نمانده بود. همه حیران بودند از نمایش هجومی تیمی که کی‌روش به زمین فرستاد؛ تیمی که عادت داشت به بازی بسته و تدافعی.
شب کی‌روش بعد از بازی شروع شد؛ وقتی که به سالن کنفرانس آمد و گفت: «ما در مقابل ژاپنی‌ها که یکی از بهترین تیم‌های آسیا هستند، بازی موفقی انجام دادیم و می‌توانم بگویم به آن چیزی که از این بازی می‌خواستیم، رسیدیم. نکته‌ای که باعث خوشحالی من شد این است که بازیکنان ایران در طول بازی، هم در حمله و هم در دفاع عملکرد خیلی خوبی از خود نشان دادند و این نشان از شخصیت بازیکنان ما دارد.»
او کنایه‌اش را هم به وزارت ورزش زد، جایی که گفت: «با توجه به این که ما در تیم ملی فوتبال ایران توانایی مالی این را نداریم که بازیکنانمان را به تیم‌های بزرگی مانند منچستر یا دورتموند بفرستیم، دیدار با ژاپن فرصت خوبی بود تا بازیکنان جوانمان مقابل کاگاوا یا هوندا بازی کنند.»
وزارت ورزش نزدیک به دو سال است به دلیل مخالفت با حضور کی‌روش در راس تیم ملی، بودجه فدراسیون فوتبال را قطع کرده است.
مرد پرتغالی در بازی با ژاپن به رکوردهایی تاریخی هم رسید. تیم ملی ایران در مقابل ژاپن شکست نخورد تا رکورد ۲۸ ماه بی‌شکستی کی روش در مقابل آسیایی دست نخورد. او آخرین بار ۲۸ ماه قبل در بازی دوستانه برابر عمان، سه بر یک شکست خورده بود.
اما دومین رکورد کی‌روش به تعداد حضور‌هایش روی نیمکت تیم ملی برمی گشت. او قبل از بازی با ژاپن، در ۵۵ بازی سرمربی بوده و صاحب ۳۰ برد، ۱۷ مساوی، ۸ باخت، ۱۰۱ گل زده و ۳۷ گل خورده شده و ۱۰۷ امتیاز در این ۵۵ بازی برای تیم‌ملی اندوخته بود؛ رکوردهایی که با وجود فشار دولت و رسانه‌هایش، عجیب، قابل تامل و تحسین برانگیز به نظر می‌رسند.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر