شهره فرجاد، شهروندخبرنگار
«رحمتالله بدیعی»، موسیقیدان، نوازنده کمانچه، ویولن، قیچک و دارنده مقام درجه نخست هنر ایرانی در سال ۱۳۱۵ در کاشان متولد شده است.
او که از بهاییان ایران است، در خانوادهای هنرمند چشم به جهان گشود. وی در سن ۵ سالگی نواختن نی را از پدربزرگش فراگرفت و پس از آن کوشید که با ساز ویولن برادرش آهنگهای مختلفی که میشنود، بنوازد. با وجود آنکه ساز برادرش برای او بسیار بزرگ بود و کسی نیز به وی نواختن ویولن را تعلیم نداده بود، توانست قطعاتی مثل (لولو خور خوره) را بنوازد که همین امر سبب شد پدرش ویولن کوچکی برایش خریداری کند تا به مرور از پدربزرگش ویولن و گوشههای موسیقی سنتی را فرا گیرد. او سپس به کلاس درس «روبیک گریگوریان» رفت و چندین سال شاگرد او بود.
خودش میگوید: «من تا یازده سالگی پیش خودم ساز میزدم. یعنی موسیقی ایرانی را پیش خودم یاد گرفتم؛ از طریق گوش کردن به آهنگها، از طریق رادیو که آنموقع تازه تاسیس شده بود. صفحاتی هم بود و کسان دیگر هم سازهایی میزدند و من گوش میکردم.»
در سن ۱۱ سالگی وارد هنرستان عالی موسیقی شد و دیپلم خود را در این موسسه دریافت کرد. او همچنین در طی مدت تحصیلش در هنرستان موسیقی در کلاس «ابوالحسن صبا» نیز شرکت میکرد.
رحمتالله بدیعی، از سال دهم تحصیل برنامههایی را در رادیوی ایران اجرا کرد و پس از گرفتن دیپلم، همکاری خود را با ارکستر برنامه گلها آغاز کرد.
رحمتالله بدیعی، یکی از چهرههای پر توان و شناخته شده موسیقی سنتی ایران و از بهترین شاگردان ابوالحسن صبا است که سالها در کنار «فرامرز پایور» به حفظ موسیقی اصیل ایرانی پرداختند.
بدیعی علاوه بر برنامههای اجرایی و نوازندگی ویولن و کمانچه در گروههای معتبر موسیقی ایرانی مانند «گروه سازهای ملی» (به سرپرستی فرامرز پایور) در هنرستان موسیقی ملی نیز سالها به تدریس اشتغال داشته است.
رحمتالله بدیعی مدت بیست سال کارمند وزارت فرهنگ و هنر بود و مدت بیستوسه سال در هنرستان عالی موسیقی سازهای ویولن، کمانچه و قیچک را تدریس کرد. او در سال ۱۳۵۳ تصمیم به ادامه تحصیل گرفت و در سال ۱۳۵۸ لیسانس خود را از هنرستان عالی موسیقی دریافت کرد.
در سال ۱۳۵۸، وی آخرین کنسرت خود را با گروه پایور در سالن رودکی با صدای «محمدرضا شجریان» اجرا کرد که با عنوان «راز دل» منتشر شد.
در سال ۱۳۵۸، با توجه به انقلاب ایران و سختگیری حکومت بر پیروان آیین بهایی و نابسامانی اوضاع موسیقی و نوازندگان، رحمتالله بدیعی به همراه خانواده خویش، مجبور به ترک ایران شد و به کشور هلند مهاجرت کرد.
وی در امتحان ورودی در یکی از ارکسترهای سمفونیک شهر گرونینگن هلند به عنوان نوازنده ویولون اول پذیرفته شد و از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۹ در این ارکستر مشغول به کار شد و در سال ۱۹۹۹ بازنشسته شد.
همچنین او پس از مهاجرت به اروپا، به مدت ۱۲ سال، در کلن آلمان در مرکز موسیقی و فرهنگی نوا، ویولن، کمانچه و ردیفهای موسیقی ایران تدریس نمود.
استاد رحمتالله بدیعی پس از بازنشسته شدن، گروهی را به نام «بدیعی» تشکیل داد که دخترش «پریسا بدیعی» که تحصیلات عالیه موسیقی دارد، به عنوان خواننده با وی همراهی میکند. آقای «احمد انوشه»، نوازنده نی، «فرزین دارابی»، نوازنده تار، خانم «آزیتا مستوفی» و آقای «شهرام تونی» با وی در این گروه همکاری میکنند. حاصل کار استاد با این گروه چندین کنسرت و چند آلبوم در زمینه موسیقی سنتی و موسیقی محلی ایران است که آخرین آلبوم این گروه «نگارا» نام دارد و با صدای «پریسا بدیعی» در چهارگاه اجرا شده است.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر