close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
اجتماعی

زنان و درهای بسته آزادی

۲۶ خرداد ۱۳۹۳
شیما شهرابی
خواندن در ۷ دقیقه
زنان و درهای بسته آزادی
زنان و درهای بسته آزادی

دیروز هم عده‌ای از زنان و دختران ایرانی، تمام مدت برگزاری مسابقه والیبال ایران و برزیل را پشت درهای بسته استادیوم آزادی گذراندند. این اولین بار نیست که زنان ایرانی برای ورود به استادیوم و تشویق تیم کشورشان تلاش می‌کنند. وقتی از این تلاش‌ها، برای دوست آمریکایی‌ام تعریف می‌کنم با تعجب نگاهم می‌کند و می‌گوید: «شما برای خواسته‌های حداقلی، تلاش‌های بزرگ می‌کنید.» بعد مشتاقانه عکس زنان را پشت درهای بسته استادیوم با دست‌های پر از پرچم و لبخندهای محو نگاه می‌کند و می‌گوید:«عجب عکس غم انگیزی است.»  باید اعتراف کنم که این جملات انقدر اندوهگینم می‌کند که دیگر برایش نمی‌گویم درهای استادیوم کشورم فقط برای زنان ایرانی بسته است و زنان برزیلی خیلی راحت کنار مردان نشستند و تیم‌شان را تشویق کردند.

سارا، یکی از زنان حاضر در پشت درهای استادیوم  بوده، اودر گفت‌و گو با ایران وایر درباره تعداد حاضرا ن می‌گوید:« دقیقا نمی‌توانم بگویم چند نفر بودیم. استادیوم آزادی درهای متعددی دارد. پشت هرکدام از درها حدود سی تا پنجاه خانم ایستاده بودند.»  همه زنان حاضر در پشت درهای استادیوم ظاهر یک شکل نداشتند. بعضی با چادر امده بودند و برخی با مانتو، برخی با حجاب کامل و برخی با روسری اجباری اما همه شان یک خواسته مشترک داشتند؛ ورود به استادیوم و تشویق تیم والیبال ایران.

قبل از آغاز لیگ برتر والیبال هیچ‌کدام از مسئولان فدراسیون از ممنوعیت حضور بانوان خبر نداده بودند. ممنوعیت حضور بانوان در مسابقات والیبال زمانی مشخص شد که فروش بلیط‌های اینترنتی مسابقات آغاز شد. متقاضیان در یکی ازمراحل خرید با این جمله روبه رو می‌شدند: «توجه کنید که خانم‌ها نمی‌توانند در ورزشگاه حضور یابند.» سامانه ثبت‌نام خرید بلیط از متقاضیان شماره کارت ملی میخواست و کارت ملی زنان پذیرفته نمی‌شد. با این‌حال بسیاری از زنان و دختران حاضر در پشت درهای استادیوم بلیط تهیه کرده بودند. سارا می‌گوید: «بسیاری از خانم‌ها با کارت ملی همسران، برادران و یا پدرانشان ثبت‌نام کرده بودند و بعضی هم از بازار سیاه بلیط خریده بودند.» اما خرید بلیط هم فایده ‌ای نداشته: «مسولان حراست استادیوم به صراحت عنوان کردند که ورود خانم‌ها ممنوع است.»

زنان و دختران حاضر در استادیوم  با ماموران حراست وارد گفت‌وگو می‌شوند و دلیل این ممنوعیت را می‌پرسند. سارا می‌گوید: «دلیل‌شان جالب بود. آن‌ها گفتند: دریکی از آخرین بازی‌هایی که خانم‌ها در استادیوم حضور داشتند. پس از بازی و برد تیم والیبال دچار هیجانات بیش از حد می‌شوند. ماموران حراست چون آن‌ها خانم بودند، نمی‌توانستند با آن‌ها برخورد کنند.» یکی از حاضران در پاسخ به توجیه مامورحراست می‌گوید: «اما ما بارها از دست ماموران انتظامی مرد کتک خورده‌ایم، وسط خیابان مشت و لگدهایشان را تجربه کرده‌ایم. اما اگر در استادیوم نمی‌خواهند روی خانم‌ها دست بلند کنند، می‌توانند ماموران حراست خانم استخدام کنند.»

هنوز بحث باموران حراست تمام نشده که زنان برزیلی جلوی در استادیوم می‌رسند و سوار بر ون وارد استادیوم می‌شوند. اینجا صدای اعتراض حاضران بالا می‌رود. سحر یکی دیگر از حاضران به «ایران وایر» می‌گوید:« شاید تحقیر امیز ترین قسمت ماجرای دیروز همین زمان بود. وقتی گفتیم اگر می‌گویید حضور خانم‌ها ممنوع است، چرا این خانم‌ها وارد استادیوم شدند. مامور حراست گفت: این خانم‌ها پاسپورت دارند. ماهم یک‌صدا گفتیم: خب ماهم پاسپورت داریم. اما در جواب گفت: این‌ها پاسپورت برزیلی دارد.» سحرپس از چند ثانیه سکوت می‌گوید: «خیلی سخت است که در کشورخودمان به جرم  داشتن پاسپورت ایرانی تحقیر شویم و از ورودمان به استادیوم به دلیل ایرانی بودن جلوگیری شود.» سارا اما حرف دیگری می‌زند: «بازی آینده پاسپورت‌هایمان را همراهمان می‌بریم که بگوییم ماهم پاسپورت داریم.» آن‌ها قصد دارند برای بازی بعدی بازهم بلیط تهیه کنند و به استادیوم بروند حتی اگر بازهم نتوانند داخل شوند. سارا می‌گوید: « ما از اول هم می‌دانستیم که احتمالا تمام مدت بازی پشت در بمانیم. در مقابل هزینه‌هایی که ما در این سال‌ها داده‌ایم. این هزینه زیادی نیست و ماباید از ابتدایی‌ترین حقوق خودمان دفاع کنیم.»

تجمع دیروز مقابل درهای استادیوم آزادی، دچار تنش نشده وفقط به گفت و شنود گذشته است. سارا می‌گوید: «فقط دو تا از خانم‌هایی که اتفاقا چادر هم به سر داشتند، برای دیدن رئیس حراست پافشاری می‌کردند که متاسفانه به ان‌ها توهین شد. برای این که جو دچار تشنج نشود ما متفرق شدیم.» او بااشاره به این‌که فدراسیون جهانی والیبال اعلام کرده که در صورت رفع ممنوعیت حضور بانوان، تیم والیبال ایران از مسابقات جهانی محروم می‌شود، می‌گوید: «ما به هیچ‌وجه نمی‌خواستیم کاری کنیم که به ضرر تیم والیبال تمام شود. برای همین گفتیم اگر این تجمع به تشنج بکشد و خبر این اتفاق منتشر شود، ممکن است برای تیم ملی والیبال گران تمام شود و یا خدایی نکرده تیم محروم شود.»  

محمدرضا داورزنی رئیس فدراسیون والیبال پیش‌تر در گفت‌وگو با ایلنا گفته بود: « فدراسیون بین‌المللی والیبال معتقد است که والیبال ورزش خانوادگی است و برای آنان قابل قبول نیست که زنان امکان حضور در سالن را نداشته باشند.» گفته می شود فدراسیون بین المللی والیبال درباره این مسئله به فدراسیون والیبال ایران تذکر داده و اعلام کرده در صورت حل نشدن این موضوع تیم ایران از مسابقات جهانی محروم می‌شود.

ممنوعیت و عدم حضور زنان در استادیوم مسئله‌ای است که از سال 1357 و همزمان با انقلاب ایران مطرح شد. حضور زنان در مسابقات فوتبال همواره ممنوع بوده اما زنان چند سالی در مسابقات والیبال و بسکتبال حضور داشتند و حالا دوباره حضورشان ممنوع شده است.

 در اواخر دهه هفتاد، دفاع از حق ورود زنان به ورزشگاه ها از سوی فعالان حقوق زنان مطرح شد و کمپین روسری سفیدها به وجود امد. زنان و دختران قبل از آغاز مسابقات با روسری‌های سفید مقابل درهای استادیوم تجمع می‌کردند و با شعار «حق زن، نیمی از آزادی» به ممنوعیت حضورشان اعتراض می‌کردند. مسابقات مقدماتی جام جهانی 2006 زمانی که ایران باقطر مسابقه داشت، بازهم روسری سفیدها خودشان را به پشت درهای استادیوم آزادی رساندند. این‌بار درهای آزادی به روی زنان بازشد. در این بازی که ایران به جام جهانی صعود کرد، علاوه بر زنان، سیدمحمد خاتمی رئیس جمهور وقت ایران نیز از تماشاگران ویژه بود. جعفر پناهی، کارگردان سینما هم در همان روز فیلم «افساید» را فیلمبرداری کرد. «آفساید» حکایت دخترانی است که برای تماشای مسابقه فوتبال در ورزشگاه تلاش می‌کنند و دست آخر با ظاهر پسرانه وارد استادیوم آزادی می‌شوند. این فیلم حکایت واقعی بسیاری از دخران عشق فوتبال است که برای رسیدن به استادیوم آزادی راهی جز استفاده از پوشش پسرانه نداشته‌اند. خبرگزاری فارس در طول این سال‌ها بارها خبرهای دستگیری دختران با ظاهر پسرانه را منتشر کرده است. پس از بازی قطر دیگر اجازه حضور زنان در استادیوم آزادی و برای بازی فوتبال داده نشد.

در آغاز سال ۱۳۸۵ محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهور ایران با ارسال نامه‌ای به رییس سازمان تربیت بدنی خواستار فراهم کردن امکانات حضور زنان در ورزشگاه‌ها شد. این نامه با اظهارنظرهای متفاوتی در میان مسئولین کشور، نمایندگان مجلس شورای اسلامی و خبرگزاری‌های خارجی همراه شد و با مخالفت صریح گروهی از روحانیون در شهر قم نتوانست آن را به اجرا بگذارد و از تصمیم خود صرف نظر کرد. احمد خاتمی خطیب محافظه‌کار نماز جمعه تهران مهم‌ترین عامل مخالفت روحانیون با حضور زنان در ورزشگاه‌ها را اهمیت رعایت حجاب و عفاف دانست و گفت نمی‌توان تضمینی بر رعایت آن در صورت حضور زنان در ورزشگاه‌ها برای تماشای مسابقات ورزشی داد. همین دلیل برای توقف پخش مسابقات فوتبال در سینما‌ها نیز عنوان شد.

پس از نمایش چند مسابقه فوتبال در سینماها نیروی انتظامی مخالفت خود را با پخش مسابقات در سینماها عنوان کرد. رایزنی‌ سینماداران برای پخش مسابقات جام جهانی فوتبال 2014 هم به جایی نرسید. سردار احمدی مقدم  چندی پیش اعلام کرد  پلیس با پخش فوتبال از سینماها به شکل مختلط مخالف است و تنها در صورتی فوتبال در سینماها روی پرده خواهد رفت که سالن نمایش خانم ها و آقایان جدا از یکدیگر باشد . سینماداران هم از خیر پخش مسابقات گذشند. موضوع ممنوعیت ورود خانم‌ها به ورزشگاه ها و سینماها برای تماشای مسابقات ورزشی و به بهانه رعایت حجاب و عفاف اینجا هم تمام نشد. دو روز مانده به افتتاحيه جام جهاني، پخش مسابقات فوتبال در سالن‌های غذاخوری، سفره‌خانه‌ها و کافی‌شاپ‌ها هم ممنوع شد. رييس اتحاديه كافي‌شاپ‌داران تهران در اين باره به ایسنا گفت: "به اعضايمان گفته‌ايم كه هنگام پخش بازي‌هاي جام جهاني تلويزيون را روشن نكرده يا شبكه‌يي به جز شبكه‌يي كه بناست بازي‌ها را پخش كند انتخاب كنند."

از بخش پاسخگویی دیدن کنید

در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید

صفحه پاسخگویی

ثبت نظر

استان تهران

همسر جهان پهلوان تختی در کما

۲۶ خرداد ۱۳۹۳
خواندن در ۲ دقیقه
همسر جهان پهلوان تختی در کما