گل‎ریزان محیط زیستی برای آزادی محیط بان‌ها

در تالاب‌های یخ زده، برای پرندگان دانه می‌ریزند و حواس‌شان به کمبود علوفه در مناطق حیات وحش است. سراغ محیط بان ها و جنگل‌بان ها می‌روند و هر کجا می‌شنوند که یکی از محیط زیستی ‌ها گرفتار شده است، دور هم جمع می‌شوند. اکثرا جوان هستند و از طریق  سازمان های غیردولتی محیط زیستی با هم آشنا شده‌اند.

دو سال پیش به فکر تاسیس یک  صندوق می‌افتند؛ صندوقی که از طریق حمایت‌های مردمی اداره شود و کارش حمایت از محیط بان ها و جنگل بان ها و طرح‌های کوچک محیط زیستی باشد. اسمش را می‌گذارند «گنجه پشتیبان زیست بوم ایران».
«عباس محمدی»، یکی از اعضای این صندوق است. او به «ایران‎وایر» می‌گوید: «نوشتن و خواندن  درباره محیط زیست بسیار ارزشمند است اما گاهی لازم است مردم برای حفظ محیط زیست دست در جیب ببرند و در حد توان هزینه کنند.»

روز گذشته آن‌ها با همراهی «انجمن کوه‌نوردان ایران»، سومین مراسم گل‎ریزان خود را برای آزادی محیط بان های دنا برگزار و از ورزش‎کارها، صاحبان صنایع و بازرگان ها دعوت کرده‌اند تا هر کس در حد توانش برای آزادی این دو محیط بان کمک کند.

عباس می‌گوید: «البته ورود برای عموم مردم هم همیشه در چنین مراسمی آزاد است و ما از طریق شبکه‌های اجتماعی مثل فیس بوک و تلگرام و... از همه برای همراهی در این امر خیر محیط زیستی دعوت کرده‌ایم.»

در فضای مجازی، پوستر این مراسم همراه با شعر «همراه شو ای عزیز، تنها نمان به درد» منتشر شده است. پیش از این، مراسم گل‎ریزان برای محیط بان های دنا در شهرهای آمل و اصفهان برگزار شده است و احتمالا در روزهای آینده نوبت به جاهای دیگر می‌رسد.

دو محیط بانی که به «محیط بان های دنا» معروف شده‌اند، در درگیری با شکارچیان شلیک کرده بودند. محیط بان ها دوره‌های آموزشی برای استفاده از سلاح می‌گذرانند که شامل دوره قضایی زیر نظر قضات هم می شود. کارت ضابط قضایی در پرونده استخدامی محیط بان ها قرار می گیرد تا بر اساس آن، ماموران سلاح به دست بگیرند.

بر اساس قانون، اگر متهمی با سنگ یا هر نوع سلاح سردی به ماموری حمله کند، او می تواند کمربند به پایین مهاجم را هدف بگیرد. اما از بخت بد محیط بان های دنا، تیری که آن ها شلیک کرده‌اند، مرگ شکارچیان را سبب شده است.

هر دو حکم اعدام دریافت کرده‌اند و سال‌ها است که در زندان به سر می‌برند. حالا محیط زیستی‌ها با هر دو خانواده مقتول به مصالحه رسیده‌اند و قرار است شاکیان هر دو پرونده با دریافت مبلغی به عنوان دیه، رضایت دهند. گل‎ریزان محیط زیستی، برنامه ای برای جمع‌آوری این مبالغ است.

یکی از این دو محیط بان  از سال 86  در زندان به سر می‌برد. او کارمند قراردادی سازمان حفاظت از محیط زیست بود. محل خدمت او در پاسگاه حفاظتی «خاریدون»، در منطقه ای کوهستانی مشرف به رشته کوه دنا قرار داشت در منطقه حفاظت شده دنا. این منطقه به علت تنوع زیستی قابل توجه، از سوی یونسکو به عنوان ذخیره گاه زیست‎کره ثبت شده است.

مرداد ۱۳۸۶ او به اتفاق دو همکارش در گشت، با پنج نفر از شکارچیان مواجه شدند. شکارچیان به سمت آن ها تیراندازی کردند و او هم گلوله‌ای به سمت شکارچیان شلیک ‌کرد. شکارچی از ناحیه شکم مجروح شد و بر اثر این جراحت، جان ‌باخت. برای این محیط بان حکم اعدام صادر شد و دیوان عالی کشور هم این حکم را در سال 1390 تایید کرد.

صدور این حکم البته توجه افکار عمومی را جلب کرد طوری که یکی از وعده‌های «معصومه ابتکار» به عنوان رییس سازمان محیط زیست کشور، حل مشکل محیط بان ها و نجات آن‌ها از اعدام بود.

یکی دیگر از محیط بان ها منطقه حفاظت شده دنا هم از سال 89 در زندان است. او بیست و چهارم تیر 89 در محل ماموریتش، چهار شکارچی را می‌بیند که با لاشه یک کل در سرازیری افتاده اند. بنا به گزارش روزنامه «شرق»، محیط بان ها از قبل صدای گلوله برنو‌ی شکارچیان را شنیده بودند و دنبال آن‌ها می‌گشتند. فرمان ایست که می‌دهند، درگیری بین آن ها آغاز و تیر هوایی شلیک می‌شود. دو نفر روی این محیط بان چاقو کشیده‌اند. 12 تیر از سوی پنج شکارچی و محیط بان شلیک می‌شود و یکی از آن ها باعث مرگ یکی از شکارچیان می‌شود؛ تیری که از اسلحه محیط بان دنا شلیک شد و روزهای زندان را هدیه آورد.

گل ریزان محیط زیستی قرار است این روزها را تمام کند. هرچند عباس محمدی تاکید می کند: «هدف صندوق ما تنها جمع آوری پول برای این دو محیط بان نیست؛ می‌خواهیم مردم برای محیط زیست هزینه کنند. امیدوارم بتوانیم طرح‌های کوچک محیط زیستی را با حمایت‌های مردمی پیش ببریم.»