نامه یک زن بلوچ به یونسی:لطفا با برچسب بی‌سوادی و توهم تبعیض، تحقیرمان نکنید

 استان وایر، ترمه ایرانی- «سارا خوشخوی» یک فعال اجتماعی در استان سیستان و بلوچستان در نامه‌ای خطاب به «علی یونسی»،  دستيار ويژه ریيس‌ جمهور در امور اقوام و اقلیت های دینی و مذهبی نوشت:« اگر اقوام همان گونه که خود اعلام کرده‌اید، سرمایه های کشور هستند، به آن چه آن‌ها را تبدیل به سرمایه کرده ،یعنی توانایی‌ها و استعدادهایشان نیز به دیده احترام نگریسته شود.»

 وی در این نامه که در ندای زاهدان منتشر شده، با انتقاد از این که دستیار ویژه رییس جمهور در پاسخ به مطالبات شغلی جوانان وتحصیل کرده‌های اقوام و درخواست برقراری عدالت اجتماعی از سوی آن‌ها، انگشت اتهام را نه متوجه دولت‌های پیشین که به سوی خود اقوام نشانه رفته ، نوشته است وی نداشتن مدرک تحصیلی وبی‌سوادی را مهم‌ترین مشکل دست‌یابی به شغل در این مناطق دانسته است با این وجود، گویا تاکنون ادعای اشتغال جوانان بلوچ بیش از حد سوادشان بوده و یا شاید هم ادعای بی جایی بوده  است که در این صورت، حداقل مشاغل و پست هایی که به طور اندک به برخی از افراد در ادوار گذشته واگذار شده، منتی بر قوم بلوچ بوده است.
 او در ادامه از یونسی و همکارنش خواسته است اگر قرار است به دلیل موانع و کارشکنی برخی از افراد متعصب ، به اقوام، به ویژه کردها و بلوچ‌ها پست و منصب مدیریتی کشوری و منطقه ای ندهند، با برچسب بی‌سوادی تحقیر‌شان نکنند.
ادامه داده است:«البته این نگاه تحقیرآمیز از بالا به پایین به اقوام، به ویژه بلوچ ها چیزی جدیدی نیست. مردم به این شیوه نگاه نسبت به اقوام و توانایی‌هایشان که به صورت فراگیر در بیش‌تر مرکزنشینان و دولت مردان در رفتارشان متجلی شده است، عادت کرده اند. کافی است مسوولان امور اقوام ودیگر دست اندکاران، نگاهی به آمار ورودی ها و خروجی ها دانشگاه‌ها در هرسال در ایران و نیز فارغ التحصیلان دانشگاه‎های معتبر خارجی، نه اکنون، از سالیان بسیار دور و نیز متقاضیان مشاغل متفاوت در آزمون های استخدامی بیاندازند. آن گاه متوجه می شوند که به اندازه برطرف کردن نیازهای شغلی منطقه، تحصیل کرده متخصص داریم. اماتبعیض درگزینش نیروها ی متخصص در افراد نه در یک سازمان که در سازمان‌های متفاوت سبب عدم به کارگیری نیروهای متخصص بومی شده است. احساس بی عدالتی که شما از آن در سخنرانی خود در دانشگاه یاد کرده اید، به دنبال مشاهده عینی این گونه بی‌عدالتی‌های اجتماعی و تبعیض در سالیان متوالی در مردم این منطقه به وجود آمده که صد البته احساسی است واقعی !!
جذب هایت علمی در سال‌های اخیردر دانشگاه‌های آزاد، دولتی و پیام نور و حتی آموزش و پرورش( با توجه به اعلام  بومی بودن در زمان ثبت نام )در شهرهای مختلف استان ،می تواند این ادعای مرا مستندتر کند. لطفا بررسی کنید، ببینید هریک از دانشگاه‎ها از بدو تاسیس تا کنون چند نفر متقاضی بومی داشته و چگونه همتایان غیربومی آن‌ها در این مدت جذب و از فرصت های شغلی این منطقه ،استفاده می کنند. آزمون استخدامی اخیرکه صدای صدها جوان تحصیل کرده بلوچ را بلند کرد و نیز آزمونی که از سوی استانداری کنسل شد نیز مهر تاییدی است بروجود بی‌عدالتی اجتماعی و نگاه نابرابر حاکم در شیوه استخدام در این مناطق است.
کمی منصف باشید تا ببینید که چگونه تحصیل کرده های بلوچ در مدارج عالی هنوز در انتظار جواب گزینش در ادارات مختلف استان، حتی شهرستان های محل زندگی خود هستند و یا با چه برچسب هایی از گزینش رد شده اند و به جای آن‌ها افرادی از استان های دیگر با همان مدرک و همان تخصص و همان شرایط در همان ادارات به کارگمارد ه شده اند.؟! به نظر شما این موارد نمی تواند احساس بی عدالتی را در مردم این منطقه به وجود بیاورد؟! این موارد مستند، جز توهمات هست یا واقعیت ها؟!
آقای یونسی ودیگر مسوولان محترم! برای اجرای عدالت در همه زمینه ها، به ویژه  پاسخ‌گویی به تقاضای شغل جوانان بلوچ و اجرای عدالت اجتماعی، نیازی به کارهای سخت و طاقت فرسا نیست چرا که حل کردن این مساله فقط با اختصاص دادن فرصت های شغلی و منابع منطقه به تحصیل کرده ها و متخصصان همان مناطق قابل حل هست. کافی است رانت خوارها اجازه دهند که جوانان و تحصیل کرده های ما از ردیف استخدامی هر اداره و سازمان درمنطقه خود که حق مسلم‌شان هست، استفاده کنند. زمانی از نیروهای مناطق و استان‌های دیگر استفاده شود که متخصص آن امر دربین مردم آن منطقه وجود نداشته باشد.دلیل استفاده از نیروهای غیر بومی را نبود متخصص اعلام نکرده، رفتار تبعیض گونه خود را با برچسب احساس بی عدالتی و توهم، توجیه نکنندد .
 جناب آقای یونسی! به جای برچسب بی‌سوادی و توهم تبعیض به اقوام، لطفا به آسیب شناسی بپردازید و برای این امربهتراست تغییری بنیادین درنگاه به توانمندی‌ها ونیز مسایل و مشکلات اقوام داده شود زیرا تازمانی که مسوولان، برنامه ریزان و مجریان قانون چشم‌ها را نشویند و به اقوام و توانمندی‎های آن‌ها جور دیگری نگاه نکنند، نه مدرک‌ها‌شان دیده می شود نه توانمندی‌ها! نه مطالبات‌شان واقعی و قانونی است و نه می توان از سرمایه ای به نام اقوام استفاده به جا کرد!»