‌فخرالسادت محتشمی پور، همسر مصطفی تاج زاده: امیدواریم همه زندانیان آزاد شوند

صدای همهمه و خنده و شادی از پشت سیم‌های تلفن می‌آید. مکالمه پنج دقیقه‌ای با فخرالسادات محتشمی‌پور با سلام و خداحافظی‌های او و مهمانانش بارها قطع می‌شود و نامش را نمی توان گفت و گو گذاشت اما پر از خنده‌هایی است که از خانه مصطفی تاج‌زاده و فخرالسادات محتشمی‌پور به گوش می‌رسد و می توان نامش را یک خاطره شیرین گذاشت.

اول گفت و گوی کوتاه به فخرالسادات محتشمی پور می‌گویم آقای تاج‌زاده به واسطه نقدها‌یش گرفتاری‌های زیادی کشید آیا از این به بعد از موضع‌گیرهای منتقدانه‌اش جلوگیری می‌کنید؟ کمی مکث می‌کند و می‌گوید: «الان وقت این حرف‌ها نیست. ما امیدواریم فضا آرام باشد و بقیه عزیزان هم آزاد شوند.»

می پرسم در وضعیت کنونی به آرام شدن فضای سیاسی می توان امیدوار بود: « ما امیدواریم که اجرای متناسب با قانون اساسی را با این دولت و با این مجلس داشته باشیم و همه بتوانند در این شرایط با آرامش گفت‌و گو کنند و فرهنگ گفت وگوحاكم شود. بنای مخالف و منتقد نباشد و به سمت حلم و مدارا پيش برويم.»

مصطفی تاج‌‌زاده شب گذشته، بدون اطلاع قبلی خانواده‌اش به منزل می‌رود. فخرالسادات که در همین سال ها اطلاع رسان همسرش و رسانه ها بوده و همه خبرهای مصطفی تاج زاده را می شد از زبانش شنید، مثل همه غافلگیر شده است: «نصف شب آمدند اما من واقعا نمي‌خوام بيشتر صحبت كنم به اندازه كافي حساسيت وجود دارد.»

او در مدت هفت سالی که تاج‌زاده در زندان بوده نقش مهمی در اطلاع‌رسانی از وضعیت او و دیگر زندانیان و خانواده‌هایشان داشته، برگزاری جلسات دعا و دیدار با خانواده‌های زندانیان و نوشتن از رنج‌های زندانیان و خانواده‌هایشان، برخوزدهای ماموران امنیتی و... در شبکه‌های مجازی بخشی از زندگی روزانه او در این چند سال بوده است.

فخرالسادات محتشمی نیمه شب گذشته آمدن تاج‌زاده به خانه را هم از همین طریق خبر داد. او در صفحه فیس بوک و تلگرامش نوشت: «یار آمد و یار آمد. خیلی عجیب غریب ناگهان زنگ درب آپارتمان را زد و آمد داخل. خدا را شکرشکر شکر. به من خبر نداده بودند و من هم تازه از راه آمده بودم، اگر پشت در می‌ماند چه؟»

مصطفی تاج‌زاده معاون سیاسی وزارت کشور در دوران ریاست جمهوری سید محمد خاتمی و عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب روز گذشته در شرایطی آزاد شد که هفت سال در سلول قرنطینه زندان اوین و در اغلب موارد به صورت انفرادی گذرانده بود.

او در اعتراض به این موضوع روزه‌داری اعتراضی در پیش گرفته بود. تاج‌زاده نخستین بار درست یک روز پس از برگزاری انتخابات جنجالی سال 88 بازداشت شد، اتهام او و بسیاری از اصلاح‌طلبانی که آن روزها دستگیر شدند «براندازی نرم» عنوان شد. تاج‌زاده در دادگاهی همراه با  عده کثیری از معترضان به انتخابات که بازداشت شده بودند، حاضر شد. این دادگاه از تلویزیون ایران پخش می‌شد، دوربین بارها روی صورت تاج زاده زوم کرد اما او فقط با چهره‌ای متعجب به دیگران نگاه می‌کرد. دوستان، یاران، هم حزبی‌ها و ... که حالا همگی لباس‌های آبی رنگ زندان را به تن داشتند.

به غیر از این دادگاه، دو جلسه دادگاه دیگر برای او برگزار شد اما او در هیچ کدام از دادگاه‌ها حاضر به دفاع از خود نشد. به گزارش سایت کلمه او عنوان کرده بود تا زمانی که به شکایتش علیه احمد جنتی، دبیر شورای نگهبان رسیدگی نشود، او از خود دفاع نمی‌کند. ماجرای شکایت او از احمد جنتی به انتخابات مجلس ششم برمی‌گردد. زمانی که او رئیس ستاد انتخابات کشور بوده است. او از احمد جنتی رئیس هیات نظارت بر انتخابات مبنی بر ابطال 700 هزار رای در جریان انتخابات شکایت کرده بود. ابطال این آرا باعث جابه‌جایی در لیست نمایندگان پیروز شد و غلامعلی حدادعادل را به مجلس فرستاد.

در جریان رسیدگی به پرونده های پس از انتخابات ۸۸،‌ سرانجام تاج زاده در دادگاهی به ریاست قاضی صلواتی به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی و فعالیت تبلیغی علیه نظام شش سال حبس محکوم شد. اتهام او «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی و فعالیت تبلیغی علیه نظام اعلام شد. او همچنین خرداد پارسال در آستانه پایان یافتن حکمش به دلیل نوشتن نامه ای به علی خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی به یک سال حبس دیگر محکوم شد. تاج زاده به ۱۰ سال محرومیت از فعالیت در احزاب و مطبوعات محکوم شده است. ده سالی که هنوز سه سالش باقی مانده است.

این محکومیت اما باعث حذف او از رسانه ها نشد. او در طول هفت سال گذشته در مقام یک تحلیل گر سیاسی و منتقد حکومت بارها تحلیل و نامه های خود را از طریق همسرش به رسانه ها رسانده است. در این میان نامه های انتقادی اش به علی خامنه ای،‌ مشهورترین و مهم ترین بودند.

او در یکی از آخرین نامه‌هایش که  سال 94 و پس از رد صلاحیت‌های گسترده نامزدهای  مجلس شورا و خبرگان  خطاب به آیت الله علی خامنه‌ای نوشت، هشدار داد که اگر وضعیت رد صلاحیت «فله‌ای» کاندیداها تغییر نکند، مردم آن را سیاست آیت‌الله خامنه‌ای خواهند دانست: « چنانچه همین وضعیت با اندک تغییری ادامه یابد و بعد از ردصلاحیت فله‌ای تعدادی به شکل قطره‌چکانی تأیید شوند، [مردم] آن را سیاست رهبر و البته به ضرر میهن و مردم و آیین خویش ارزیابی می‌کنند»

تاج زاده اما نامه‌های دیگری هم دارد. یکی از اولین نامه‌های او با عنوان «پدر، مادر ما باز هم متهمیم» است که به ندا آقا سلطان تقدیم شده است. او در این نامه از مردم به خاطر خطاهایش در اولین روزهای انقلاب پوزش خواست. او در بخشی از این نامه نوشته بود: « اگر در زمان خود در مقابل مواجهه نادرست با آیت‌الله شریعتمداری و برای حفظ حریم مرجعیت اعتراض می‌کردیم، کار به جایی نمی‌رسید که امروز حرمت مراجع و عالمانی همچون مرحوم آیت‌الله منتظری و حضرات آقایان وحید خراسانی، موسوی اردبیلی، صانعی، بیات زنجانی، دستغیب شیرازی، طاهری اصفهانی، جوادی آملی و... حتی در صدا و سیما مورد تعرض قرار گیرد و کار به جایی برسد که حتی بیت و نوه امام و حسینیه و مرقد ایشان و نیز آرامگاه مرحومان صدوقی و خاتمی از تعرض مصون نماند. باید از برخوردهای ناصوابی که با مهندس بازرگان و دکتر سحابی صورت گرفت، عذر خواست و نیز باید از همه سیاسیونی که خواهان فعالیت قانونی بودند و حقوقشان به بهانه‌های مختلف نقض شد، پوزش طلبید. همچنین باید از تحمیل یک سبک زندگی به شهروندان و دخالت در حریم خصوصی آنان معذرت خواست. خطای ما آن بود که تصور می‌کردیم ما انسان‌های متوسط قادریم در میخانه‌ها را ببندیم، بدون آن‌که لازم باشد درهای تزویر و ریا را باز کنیم. اشتباه ما این بود که در عمل به برخی امور عرفی تقدس ‌بخشیدیم، غافل از آن که تلاش مذکور عقیم و نتیجه اش عرفی شدن بسیاری از مقدسات است.»

تاج زاده ماه گذشته در نامه دیگری که خطاب به بازجویان سپاه نوشته شده بود، از حکومت جمهوری اسلامی خواست به خاطر اعدام های تابستان ۶۷ از خانواده های بازماندگان عذرخواهی کند.

او که عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت و از اعضای شورای مرکزی سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی است، بدون توجه به اینکه از سوی دستگاه قضایی این دو نهاد سیاسی منحل اعلام شده اند، در طول هفت سال گذشته مانند عضو یک سازمان سیاسی به طور مداوم در فعالیت های انتخاباتی و سیاسی مشارکت جسته و کوشیده است دیدگاه های خود را در قالب نامه و تحلیل ابراز کند. شیوه مبارزه سیاسی او و مقاومتش در برابر فشارهای بازجویان و مقام های امنیتی ایران سبب شده است او به یکی از مهم ترین و محبوب ترین چهره های اصلاح طلب در داخل ایران تبدیل شود.