رای مخاطبان ایران وایر: ظریف سیاستمداری صلح طلب و وفادار به نظام

دو بار چهره سال ایران شده است، سوژه شماره یک مذاکرات هسته ای است، چهره مورد غضب تندروها، خامنه ای او را سر نماز دعا می کند و روحانی با فرماندهان جنگ ایران و عراق مقایسه اش می کند. درباره محمدجواد ظریف حرف می زنیم، وزیر امورخارجه ایران که کلکسیونی از القاب دارد: امیرکبیر زمان، مصدق اکنون، هنری کسینجر ایران و ...

این روزها با نزدیک شدن به لحظه های حساس پرونده هسته ای ایران، او باز هم مهم ترین چهره مورد توجه ایرانیان است. در آخرین نظرسنجی ایران وایر، از مخاطبان بخش فارسی پرسیدیم: "با توجه به نزديك شدن به پايان مذاكرات ايران و كشورهاى ٥+١ و نقش محمد جواد ظريف، وزير امور خارجه ايران در اين مذاكرات، به نظر شما ظريف چگونه سياستمدارى است؟"
در این نظرسنجی، بیش از نیمی از شرکت کنندگان یعنی ۵۵.۳ درصد رای داده اند که "ظريف، نماينده طرز فكر گروهى در نظام جمهورى اسلامى است كه معتقد هستند منافع حكومت و خود آنها در صلح با ديگر كشورهاى جهان است." 

صلح طلبی مهم ترین ویژگی دیپلماسی ظریف بوده و به نظر می رسد او در ترسیم این مولفه موفق بوده است.

با توجه به چهره کاملا جنگ طلبی که در دوران احمدی نژاد از ایران تصویر شد، اهمیت تصویر کنونی دوچندان است.

دومین گزینه اما این بود: "ظريف فرقى با ديگر مقامات جمهورى اسلامى ندارد و مانند بقيه آنها، هدف اصلى او بقاى حكومت به هر وسيله اى است." این گزینه ۳۴.۷ درصد رای آورده، وجه مشترک این گزینه با گزینه قبلی، وفاداری ظریف به حکومت است. به عبارت دقیق تر، ۹۰ درصد مخاطبان ظریف را یک چهره وفادار به حکومت می دانند.

در سومین گزینه آمده است: "ظریف، یک چهره غربگراست که ماموریت کشورهای غربی در ایران برای براندازی را دنبال می کند." تنها ۱.۱ درصد مخاطبان این گزینه را انتخاب می کنند. 

این گزاره به شدت از سوی برخی تندروهای مخالف دولت روحانی در ایران ترویج می شود. 

گزینه "هيچكدام. لطفا توضيح دهيد" هم رای قابل توجهی آورده است: ۸.۹ درصد.

یک مخاطب ایران وایر علت انتخاب چنین گزینه ای را با کامنت انتقادی چنین بیان کرده است: " فکر نمی‌کنید گزینه‌های دیگه‌ای هم می‌شد گذاشت؟ مثلا این که طرف‌فردی مردم دوست است و وظیفه‌ی ملی و البته شغلی و تخصصیش رو انجام میده؟ با این تقسیم‌بندی شما ظریف یا فکر جمهوری اسلامیست و یا غربگراست! یا هیچکدام. کافر همه‌ را به کیش‌خود پندارد واسه سایت هایی مثل شماست." 

البته گزینه اول و صلح طلبی ظریف نوعی تشابه با چنین پیشنهادی دارد ولی در مجموع قابل انکار نیست که محمدجواد ظریف از نظر شخصی نیز پشتوانه اجتماعی قابل توجهی دارد. 
اما دلایل دیگری هم برای رای هیچکدام بوده، مثل این دو کامنت:  چند سال پیش نظام به یکی مثل جلیلی احتیاج داشت که بره اونجا و فقط وقت تلف کنه تا ایران از فرصت بدست آمده استفاده کنه و بمبش رو بسازه اما خب وقتیکه کاغذپاره ها به جیب معظم له هم فشار آورد و اون دیگه نمی تونست مثل بازی کلش آف کلنز و یا بقیه بازیها(ببخشید من زیاد اسمشون رو نمیدونم) سکه بخره و قلمرو خودش رو هی گسترش بده و با همه ی دنیا بجنگه، گشت دنبال کسی که بلد باشه واقعا بخنده( چون انصافا جلیلی بلد نبود بخنده) و اونور آب هم بزرگ شده باشه و هم تحصیل کرده باشه. وگرنه چه اتفاق تازه ای افتاد که یهو همه چیز عوض شد و ظریف شد لیونل مسی. اگه فکر کردید که این از دیپلماسی روحانی بوده باید بهتون بگم که خیلی ساده اید."

تفاوت دیدگاه ها درباره ظریف دقیقا به اندازه گمانه زنی ها درباره پیامدهای مذاکرات هسته ای، متنوع و پیچیده است. این تنوع و پیچیدگی در ماه های آینده کماکان ادامه خواهد داشت، نقش ظریف در سیاست ایران و توجه افکار عمومی به او، به این زودی ها پایان نمی پذیرد.