هفته گذشته «پرستو فروهر» طبق روال سالهای گذشته با نزدیک شدن به سالروز قتل پدر و مادرش «داریوش و پروانه فروهر» بیانیه ای منتشر کرد و فعالین مدنی و سیاسی را برای شانزدهمین سالروز به قتل رسیدن پدر و مادرش دعوت کرد. در شانزده سال گذشته؛ پرستو هرساله برای برگزاری این مراسم به ایران رفته تا در کنار تمام ممنوعیتها و محدودیت ها، این مراسم را برگزار کند، اما امسال هم مثل سال گذشته و سالیان پیش اجازه برگزاری این مراسم به خانواده فروهر داده نشد. او در گفت و گو با ایران وایر روایتی دارد از ماجرایی که رخ داده.
به نظر می رسد امسال امیدوار بودید که مراسم را برگزار کنید؟
بله، ولی خب وقتی خواستیم اقدام کنیم متوجه شدیم که دو ساعت مانده به برگزاری مراسم، دو طرف کوچه را بستهاند، حضور نیروهای لباس شخصی و برخی هم بالباس نیروی انتظامی باعث جلوگیری از حضور کسانی شد که میخواستند در این مراسم شرکت کنند. با توجه به نشانههایی که بود امیدوار بودم و بودیم که امسال ممنوعیتها کمتر باشد و تا جایی که فضای خانه اجازه میدهد کسانی که میخواهند، شرکت کنند. و کسی اذیت نشود و ممنوعیتی نباشد. تعداد اندکی که قبل از ظهر آمده بودند فقط داخل خانه هستند، حدودا ۱۵ نفر و مابقی هم بیرون از کوچه اند که از آمدن آنها جلوگیری شده است.
پارسال هم این اتفاق افتاد و اجازه برگزاری داده نشد، با توجه به وعدههایی که آقای روحانی قبل از انتخابات ریاست جمهوری داده بود به نظر شما این برخوردها از سوی نیروهای خود سر است؟
اول اینکه افرادی که اینجا هستند خودسر نیستند، اگر لباس شخصی هم داشته باشند اما خودسر نیستند و از نیروهای رسمی، امنیتی انتظامیاند. سر خود عمل نمیکنند و با حکم، سر این کوچه هستند. سرخود عمل نمیکنند و دستور دارند و سازمانیافتهاند.مشخص است که دستگاههای ذیربط چه دستگاه انتظامی و چه نیروهای امنیتی و چه وزارت کشور که باید نظارت به اینگونه مراسمها را داشته باشد، همه با دستور از مقامات بالاست. در آخرین ساعات اداری روز پنج شنبه که من را احضار کردند. گفتند برگزاری مراسم با محدودیت هایی مواجه است و فقط اقوام میتوانند بیایید و یک سری چیزها را می خواستند که تحمیل کنند. همان جا به آنها اعتراض کردم و البته امیدوار بودم که عملی نشود. به من گفتند که خط قرمزهایی است که رعایت نمیشود. این خط قرمزها مسلماً یادآوری و بزرگ داشت خاطره مخالفان سیاسی است که برای آزادی تلاش کردند. دادخواهی جنایتهای سیاسی در ایران زخم بازی ست که وجدان عمومی را جریحه دار کرده است. ما امیدوار هستیم و پافشاری میکنم که این دادخواهی ادامه پیدا کند. من انتظار خواستی از هیچ دولتی نداشته ام. مبنای حرکتم، حقی است که پایمال میشود و برای پس گرفتن این حق است که حرکت میکنم. برای پاسخگو کردن نهادهایی که باید جوابگو باشند، نسبت به جنایت سیاسی که انجامشده، استیفای حقی که زیر نظر دستگاه قضایی انجام شده که به نظرم این ظلم دوباره ای بوده به قربانیان. ولی خب! متأسفانه با توجه به تجربه من در دو سال گذشته، هرچند که اعلام ممنوعیت آنچنان که درگذشته بود، نشده است اما چهارچوبهای اعمالشده بههیچوجه کمتر از گذشته نبوده. تنها فرق شاید این باشد که در سالهای گذشته فقط سه نفر که خالههای من هستند، حضور داشتند و اکنون ده الی پانزده نفر، وگرنه تفاوتی در فضا ایجاد نشده است.
-------------------------------------------------
گفتنی است پروانه و داریوش فروهر در دوران ریاست جمهوری محمد خاتمی در دهه هفتاد در جریان قتلهای زنجیره ای به قتل رسیدند. قتلهای زنجیرهای، به قتل برخی از شخصیتهای سیاسی و اجتماعی منتقد جمهوری اسلامی گفته شد که توسط پرسنل وزارت اطلاعات در زمان وزارت دری نجفآبادی (اولین وزیر اطلاعات در دولت محمد خاتمی) صورت گرفت. پس از وقوع قتل ها، وزارت اطلاعات طی اطلاعیه بیسابقهای، عوامل قتلها را خودسر نامید. محمد خاتمی رئیسجمهور وقت، تیمی خارج از وزارت اطلاعات و بدون حضور وزیر وقت را مسئول رسیدگی به پرونده کرد. این تیم پس از یک ماه تحقیق، دست داشتن مقامات بلندپایهٔ وزارت اطلاعات در قتلها را اعلام کرد. دری نجفآبادی وزیر وقت اطلاعات، بلافاصله توسط خاتمی برکنار و یونسی جایگزین وی شد. از «محمد مختاری»، «محمدجعفر پوینده» و «داریوش و پروانه فروهر» بهعنوان معروفترین مقتولان این سری قتلها میتوان نام برد.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر