پویش مردمی #من_هم_یک_سرخدارم

۱۰ مهر ۱۳۹۷

خواندن در ۱ دقیقه

با توجه به اقلیم مناسب و شرایط جوی مساعد جهت تولید گیاهان دارویی در ارتفاعات شمال کشور، کاشت و پرورش آن‌ها یکی از مهمترین فرصت های کسب درآمد و ایجاد مشاغل روستایی است.

تجربه زندگی در محیط پاکیزه روستایی و به دور از مشغلات شهر‌نشینی یکی از جاذبه‌هایی است که گردشگران داخلی و خارجی را به این مناطق کشانده است.

اقامتگاه ‌های بوم گردی تحت نظارت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری یکی از تسهیلات مهم در تقویت اکوتوریسم و هم چنین کمک به اقتصاد خانوارهای روستایی است که در برخی نقاط در حال شکل گیری است.

«سرخدار» از گونه‌‌های درختان در خطر انقراض بوده و برای هر اصله درخت کد شناسایی ایجاد شده است که به دلیل رشد بسیار کند و دوره بذر دهی نامنظم و طولانی به رسیدگی وتوجه بالایی نیاز دارد.

توسعه صنعت گردشگری در طبیعت بی نظیر ایران به عنوان مشاغل جایگزین قطع و فروش درختان از فرصت‌های قابل بهره برداری در این مناطق است.

ه دلیل ارزش بالای چوب «سرخدار» و پدیده قاچاق انسان‌ها مهمترین تهدید محسوب می‌شود. این چوب به دلیل کیفیت و رنگ زیبا در ساخت قلیان‌های مرغوب و زیبا و طرح های معرق و منبت در تزئینات چوبی استفاده می‌شود.

با توجه به ناکافی بودن مشاغل ایجاد شده در روستا به عناون جایگزین قطع درختان بخشی از اهالی روستا به دلیل نیاز مالی به صورت غیرقانونی اقدام به قطع درختان سرخدار و فروش آن می‌کنند.

امیر محمد در زنبور داری در جنگل «سرخدار» به پدرش کمک می‌کند و مانند بسیاری از کودکان روستا، به درختان «سرخدار» علاقمند است. او می گوید نمی‌گذارم سرخدارهایم را قطع کنند.

به دلیل کوچک بودن جامعه روستایی محیط بانان و کسانی که اقدام به قطع درختان «سرخدار» می‌کنند در برخی از اماکن روستا اعم تفریحگاه و مسجد بایکدیگر برخورد داشته و روبرو می‌شوند.

آموزش، تجهیز و استقرار زنبور داران در جنگل‌های «سرخدار» با هدف ایجاد مشاغل روستایی و حفاظت از گونه های در خطر انقراض در میان بومیان منطقه و جلوگیری از قطع درختان در حال انجام است.

رضا از کسانی بود که به دلیل قطع درختان سرخدار تحت تعقیب محیط بانان قرارداشت اما در حال حاضر به همراه همسرش به تولید صنایع دستی و ارائه خدمات برای گردشگران مشغول است به یکی از حامیان درخت «سرخدار» تبدی

درخت «سرخدار» متعلق به بیش از صد و نود میلیون سال پیش جزو گونه‌های انگشت شماری است که از دوره یخبندان باقی مانده است. در برخی از کشورهای پیشرفته، با کشت مصنوعی این درخت، آن‌ را پرورش داده و از آن ماده‌ای به نام تاکسول تولید می‌کنند که بسیار گران و یکی از منابع مهم در تولید داروهای ضد سرطان است. در حالی‌که در ایران، مردم این درختان را با عمر هزار سال قطع می‌کنند و با آن، قلیان درست می‌کنند. روستای سیاه رودبار در استان گلستان به عنوان یکی از خاستگاه‌های این درخت است. برخی از ساکنان این روستا به دنبال حفظ و حراست از این سرمایه ملی افتاده‌اند و در کنار مقابله با قطع درختان «سرخدار»، به دنبال ایجاد اقتصاد جایگزین برای قاچاقچیان این درخت هستند. با این حال هنوز برخی افراد به دلیل عدم حمایت مالی و نبود ظرفیت درآمدی کافی برای مشاغل جایگزین اقدام به قطع آن می‌کنند. پویش مردمی #من_هم_یک_سرخدارم در جهت حفظ و حراست درخت «سرخدار» به عنوان یکی از سرمایه‌های ملی توسط جوانان این روستا ایجاد شده است که به دنبال آگاهی بخشی به مردم و نهادهای ذیربط است.

عکس‌ها خبرگزاری ایسنا