رنج بی گنج کولبری بر قامت خمیده زنان هرمزگان

استان وایر: شبکه هرمز ضمن گزارشی از وضعیت زنان کولبر در استان هرمزگان نوشته که شماری از زنان سرپرست خانوار این استان که «از روی ناچاری وارد بازار کولبری شده اند به ازای جابجایی بسته بندی هایی که چند برابر وزن خودشان است دست مزد اندکی دریافت می کنند.»

این گزارش با اشاره به اینکه «کولبری دردی آشنا ناشی از محرومیت، بیکاری و فقر در مناطق مرزی کشور است که مرزنشینان را درگیر خود کرده است»، پدیده کولبری زنان یا در اصطلاح این منطقه «چتربازی» در استان هرمزگان را مورد بررسی قرار داده و نوشته بی بی زینب یکی از زنان این مرز و بوم است که سالها پیش همسر خود را از دست داده و تنها راه امرار معاش خود و پنج فرزندش درآمدی است که از این طریق است به این سایت گفته که «از سال ۷۰ و از روی ناچاری وارد این کار شدم ابتدا کار برایم سخت بود چرا که مجبور بودم هر روز صبح زود از بندرعباس به قشم بروم و ازآنجا با چندین بسته جنس به بندر برگردم. اگر بخت با ما یار باشد و با گلف های دریابانی برخورد نکنیم بار را به مقصد می رسانیم در غیر این صورت علاوه بر مصادره شدن بار باید خسارت ارباب را هم پرداخت کنیم. در دهه هفتاد که ورود سیگار محدودیت نداشت در روزهای گرم تابستان هم کابشن های بزرگ و مردانه می پوشیدیم و در لایه های استریش سیگارهایمان را جا می دادیم که حمل آن راحت تر باشد اما وزن سنگین و تحمل گرما طاقت فرسا می شد.»

بی بی زینب درباره محدودیت ها و سخت گیری های ماموران انتظامی گفته است: «ما کولبر هستیم و بابت جابجایی بار دستمزد دریافت می کنیم چرا باید برخورد و قانون ها محدود به ما باشد و صاحبان بار و اربابان در فراغ خاطر به زندگی خود ادامه دهند. تا حالا هیچ کدام از صاحبان بار را ندیدم و نمی شناسم. اربابان اصلی اصلا بندر و قشم نمی آیند آنها پایتخت نشینند و به واسطه رابط هایی که خود را ارباب می دانند بارهایشان را برای جابجایی به چتربازان می دهند.»

در این گزارش اشاره شده که « اخیر که کانتینرهای بزرگ کالای قاچاق وارد کشور می شود نه تنها بازار کار کوله بران را کساد کرده بلکه مالکان این محموله های بزرگ نیز بدون هیچ نام و نشانی کار خود را دنبال می کند.»

استان هرمزگان با بیش از یک هزار کیلومتر مرز آبی از دیرباز میزبان کالاهای خارجی و قاچاق است که در این میان جزیره قشم و درگهان به دروازه قاچاق کالا در ایران شهرت یافته است.هرمزگان نیز مانند دیگر مناطق مرزی کشور مرکز تجارت اجناس خارجی است که به واسطه لنج ها و قایق های تندرو بزرگ از کشورهای حاشیه خلیج فارس به قشم آورده می شود و از این جاست که کار کولبران و چتربازان شروع می شود.

در سال های اخیر به واسطه کنترل مرزها و جلوگیری از قاچاق افسار گسیخته کالا، میزان ورود کالای قاچاق به قدر چشم گیری کاهش یافته اما «در برابر سخت گیری ها و برخورد با زنان و مردان کولبر که چند بسته کوچک را جابجا می کنند، شاهد حجم گسترده ای از قاچاق کالای سازمان یافته هستیم که به همت دست های پشت پرده به صورت کلان و کانتیتری وارد کشور می شود و با این تفاسیر نه تنها اقدامات صورت گرفته در زمینه مبارزه با قاچاق کافی نیست بلکه ضربه ای به معیشت کولبرانی شده که زندگی محقر خود را با درآمد اندک کوله بری می گذرانند.»

شبکه هرمز ضمن یادآوری اینکه «دولت به تازگی طرحی را در راستای ساماندهی کولبری تصویب کرده که براساس آن از این پس کولبرها در «شش معبر در سیستان و بلوچستان و استان های کرمانشاه، کردستان و آذربایجان غربی هر کدام سه معبر فعالیت خواهند کرد و کولبران در مجموع همه معابر سالانه تا سقف ۹۰۰ میلیارد تومان از پرداخت مالیات گمرکی معاف خواهند شد»، اما «انگار دولتی که مسائل اقتصادی را با اشرفیت کامل دنبال می کند و بر اهمیت اقتصادی استان بزرگی مانند هرمزگان آگاه است جایگاه کولبری را در این استان از قلم انداخته است.»

این سایت تاکید کرده است که کولبری از جمله کولبری زنان سرپرست خانوار در هرمزگان «ارتباط مستقیم با معیشت هزاران نفر از ساحل نشینان این استان دارد و به واسطه ایجاد بازارهای مرزی می توانست رونق اقتصادی مردم را به همراه داشته باشد مانند همیشه فراموش شده است.»