دانش آموزان مدرسه معرفت با پول توجیبی هایشان مدرسه می سازند

استان وایر: دانش آموزان مدرسه معرفت در روستای «آیرقایه» در شهرستان مرزی رازو جرگلان در خراسان شمالی پول خوراكى هايشان را جمع كردند و می خواهند كلاس جديدى براى مدرسه شان بسازند.

به گزارش اعظم پویان در روزنامه قانون، دانش آموزان روستای آیرقایه مدرسه دارند آن هم از نوع کانکسی اما، کلاس درس‌شان استانداردهای لازم فضای آموزشی را ندارد زیرا در یک کلاس 6 متری،15 دانش‌آموز درس می‌خوانند. اغلب چند نفر ایستاده به حرف‌های معلم گوش می‌دهند چون جای مناسبی برای نشستن وجود ندارد. این بار اما بچه های مدرسه معرفت به جای اینکه از خیرین تقاضای کمک کنند، خود کمر همت بسته‌اند تا با پول‌های تو جیبی‌شان کلاسی برای همکلاسی‌هایشان بسازند.

در منطقه‌ای فرسنگ ها دور تراز پایتخت، معلمی با تاثیرگذاری خود شرایط را تغییر می‌دهد و می‌شود الگوی دانش‌آموزانش و دریغ از اینکه در این سوی ماجرا مدیران پایتخت‌نشینی هستند که به هربهانه‌ای بر طبل بی‌پولی و نبود بودجه می زنند تا از زیر بار مسئولیت و تکلیف خود شانه خالی کنند. این روستا الگوی خوبی برای برنامه‌ریزان و مدیران در سطح سیاست‌گذاری‌هاست.

مقداد باقرزاده، آموزگار روستای «آیرقایه» می‌گوید: «از سال 90 در روستای آیرقایه تدریس می‌کنم. اولین باری که به این روستا آمدم، مدرسه شرایط فعلی را نداشت. بعد از مدتی سعی کردم با این بچه‌ها زندگی کنم. چیزی فراتر از اینکه بخواهم چند ساعتی در کنارشان باشم و به ایشان درس بدهم. امسال بچه‌های پایه ششم خودم که از اول با خودم بودند و درس خوانده‌اند، می‌خواهند به مقطع بالاتر بروند. سابق بر این پسرهای روستا ادامه تحصیل می‌دادند اما، دخترها به‌خاطر مشکلات فرهنگی و رفت و آمدها و مشکلاتی که در مسیر وجود داشت، ادامه تحصیل نمی‌دادند».

این معلم به این نکته اشاره می کند که « در روستای آیرقایه، اولین گروه از دختران روستا سال آینده به مدرسه راهنمایی می‌روند و ادامه تحصیل می‌دهند. در این روستا چهار ماه از سال بچه‌های عشایر مهمان ما هستند. مشکل اینجاست که ما خودمان کمبود فضا داریم و وقتی این دانش آموزان می آیند، شرایط به گونه‌ای می‌شود که برخی از بچه‌ها در کلاس ايستاده هستند.»

مقداد باقرزاده از حال و هوای این روزهای دانش‌آموزانش می گوید: «در این سال‌هایی که مردم می‌آمدند و به بچه‌های این روستا کمک می کردند، دانش آموزان من سن کمی داشتند اما اکنون که بزرگ شده‌اند، از همان کمک‌های خیرین الگو گرفته‌اند و پول خوراکی‌هایشان را جمع کرده‌اند و عزم‌شان را جزم کرده‌اند تا کلاس جدیدی برای مدرسه‌شان بسازند.»

به گفته این معلم  «در تمام این سال‌ها که فعالیت‌هایی در فضاهای مجازی داشتم و بچه‌هایم معروف می‌شدند و خیرها کمک می‌کردند، تمام تلاشم را کردم تا این کمک‌ها، دانش‌آموزانم را متوقع و وابسته نکند. بودجه‌ای اگر از طرف خیرها به این بچه‌ها داده شد، همه را خرج مدرسه خودمان نکردیم و با آن کمک‌ها سعی کردیم بچه‌های مدرسه‌های دیگر را نیز خوشحال کنیم. در اول مهر امسال، برای حدودهزارنفر از دانش‌آموزان روستاهای دورافتاده دیگر، بسته‌های لوازم‌التحریر ارسال کردیم. درواقع رویکردمان فقط به مدرسه خودمان نیست».

او می‌گوید: «ازهمان کمک‌های خیرین استفاده‌های مفیدی برای مدرسه خودمان شد؛ مثلا سرویس بهداشتی نداشتیم که ساختیم. رایانه و چاپگر و باقی موارد را تجهیز کردیم و الان بحث اضافه شدن کلاس هست که کارهای زیرساختی آن را انجام دادیم و به‌زودی با کمک خیرین و البته با مشارکتی که همین دانش آموزان روستا داشتند، مدرسه را می‌سازیم».

آقای آموزگار از ذوق دانش آموزانش به‌خاطر معروف شدن‌شان می‌گوید و ادامه می دهد: «بچه‌ها بسیار خوشحال هستند و البته از اینکه معروف شده‌اند ذوق دارند. بسیار انگیزه پیدا کرده‌اند تا شغل‌های مهمی داشته باشند. هدف این کمک‌ها این نیست که بچه‌های من به دیگران فقط امید داشته باشند. تمام تلاشم را می‌کنم تا خودشان توانمند شوند. امسال برای اولین بار بچه‌های خودم که بسیار هم انگیزه دارند به مقطع متوسطه اول می‌روند. در این میان برای اولین بار دختران دانش‌آموزم نیز قرار است ادامه تحصیل بدهند.»

آیرقایه روستایی در نقطه صفر مرزی ایران و ترکمنستان، جایی میان کوه و دشت‌های سرسبز با رودهایی خروشان است. این روستا چهار ساعت از مرکز استان (بجنورد) فاصله دارد.