استان وایر: عظیم جان آبادی، مددکار زاهدانی، 28 کودک بدسرپرست را در سیستان و بلوچستان مورد حمایت قرار داده و با کمک بهزیستی و شهروندان اکنون سرپرستی آنها را بر عهده دارد.
یوسف حیدری در گزارش روزنامه ایران نوشته که عظیم جان آبادی هر روز صبح با شوق زیاد آنها را تا مدرسه همراهی می‌کند، به درس های شان می‌رسد، همبازی‌شان می شود. او پدر 28کودک در سیستان و بلوچستان است و زندگی در کنار این بچه ها را هدیه‌ای می‌داند که خدا به او داده است.گرچه تنها نام دو نفر از این کودکان در شناسنامه او به ثبت رسیده است و خون او را در رگ‌ها دارند، اما او پدر همه این بچه هاست و با کمک مردم مهربان از جان خود مایه می گذارد تا این کودکان شاد باشند و شادی کنند.
نگهداری از این بچه ها در دو خانه مجزا کارستانی است که او از یک سال قبل آغاز کرده و به قول خودش، تا تبدیل شدن نهال زندگی این بچه‌ها به درختی تنومند، محال است که لحظه‌ای از مراقبت‌شان دست بردارد.
عظیم جان‌آبادی، در یکی از محلات پرآسیب زاهدان به‌دنیا آمده و بزرگ شده است. او درباره زندگی و اتفاقاتی که تحصیل در رشته مددکاری را در مسیرش قرار داد، به این روزنامه گفته «سال 62 در یک خانواده پرجمعیت در زاهدان به دنیا آمدم. فرزند هفتم خانواده بودم و در محله بابائیان که مملو از آسیب‌های اجتماعی بود، زندگی می‌کردیم. این محله در حاشیه شهر قرار داشت و پدرم از همان کودکی‌مان سعی کرد تا ما را با مسجد و نماز و قرآن آشنا کند و بچه‌ها را از آسیب‌هایی که در اطراف‌شان بود، دورنگاه دارد. اعتیاد در این محله بیداد می‌کرد و تاریکی، آینده محتمل بیشتر کودکان این محله بود. نقطه عطف زندگی‌ام روزی بود که چند کارشناس و مددکار از بهزیستی به دلیل وضعیت وخیم اعتیاد در این منطقه، برای آموزش چهره به چهره و آگاه‌سازی در زمینه اعتیاد به محله ما آمدند. برای نخستین بار بود که با مددکاری آشنا می‌شدم و فعالیت آنها را از نزدیک می‌دیدم.»
او با اشاره به اینکه «از همان روزها به این کار علاقه‌مند شده و با وجود آنکه در مقطع متوسطه در رشته رایانه درس می‌خواند اما برای کنکور رشته مددکاری را انتخاب کرد»، گفته است: «یک گام به هدفی که داشتم نزدیک شده بودم. در کنار درس در فعالیت‌های اجتماعی سازمان‌های مردم نهاد مشارکت داشتم. 14 سال قبل به‌عنوان مددکار شروع به فعالیت کردم و در بحث پیشگیری از اعتیاد کارهای زیادی انجام دادم. همزمان نیز نماینده صندوق جهانی مبارزه با ایدز سازمان ملل بودم و آموزش‌هایی را که فرا گرفته بودم به گروه‌های هدف آموزش می‌دادم. همه تلاشم این بود که بتوانم به سهم خودم به درمان آسیب دیده‌های اجتماعی بپردازم. برای اینکه ریشه معضلات اجتماعی را پیدا کنم، در نخستین گام فرم‌هایی را آماده کردم و با رفتن به حاشیه شهر معضلات اجتماعی و مشکلات مردم آنجا را مورد پایش قرار دادم. نتیجه این بود که با وجود آنکه اعتیاد نخستین معضل اجتماعی در حاشیه شهر است اما عامل اصلی آن فقر و بیکاری است.»
عطیم جان آبادی ادامه تحقیقاتش به این نتیجه رسید که «اگر مردم این مناطق حرفه‌ای را بیاموزند و با سرمایه‌ای هرچند اندک مشغول کار در همان حرفه شوند به طور قطع معضلات اجتماعی کاهش پیدا می‌کند. برای این کار یک پایگاه خدمات اجتماعی راه‌اندازی کرد و سازمان فنی و حرفه‌ای نیز وسایل و مربی در اختیار او و همکارانش گذاشت.
عظیم جان آبادی حالا پدر 28 کودکی است که عاشقانه او را دوست دارند. او درباره روزی که تصمیم به نگهداری این کودکان گرفت گفته است: «سال 91 وقتی کودکان بی‌گناهی را می‌دیدم که همراه مادران کارتن خواب‌شان شب‌ها به سرپناه (محلی برای نگهداری از کارتن خواب‌ها) می‌آمدند، دلم سخت به لرزه می‌افتاد. آنها بی‌گناه بودند و ناخواسته توسط مادرانی به این دنیا آمده بودند که گرفتار اعتیاد بودند. مددکار بودم و می‌دانستم چه آینده تاریکی در انتظار این کودکان است. شکی نداشتم که اگر توجهی به آنها نشود، علاوه بر مشکلات جسمی، در آینده می‌توانند به بزهکارانی خطرناک تبدیل شوند. احساس کردم باید همه وجودم را وقف این کودکان کنم. از بهزیستی خواستم تا مجوز نگهداری تعدادی از این کودکان را به من بدهد.»
او سرانجام مهرماه سال گذشته با اجاره یک خانه دو طبقه نگهداری از 16 پسر 6 تا 12 سال را برعهده گرفت. همچنین از دی ماه سال‌جاری سرپرستی 10 کودک 3 تا 6 ساله را نیز عهده دار شد و محل جداگانه‌ای را برای زندگی آنها تأمین کرد.
محرومیت از داشتن پدر و مادر یا زندگی تاریک درکنار والدین معتاد وجه مشترک این بچه‌ها است. تعدادی از آنها مدرسه نرفته بودند و شناسنامه نداشتند. هر طبقه این خانه دو اتاق خواب دارد و در هر کدام از آنها تخت قرار داده تا حداقل امکانات زندگی را برای‌شان فراهم کند.
عظیم جان آبادی گفته است: برای اینکه بتوانم شرایط زندگی را مهیا کنم، چشم به دل‌های مهربانی دوختم که می‌دانستم برای شاد کردن دل این کودکان داوطلب هستند و «در اینستاگرام صفحه‌ای به نام "فرشتگان غریب" راه‌اندازی کردم و گزارشی از این بچه‌ها و وضعیت آنها همراه با عکس‌هایی از محل زندگی‌شان منتشر کردم. نزدیک به 10 هزار نفر عضو این صفحه شدند و در کنار کمک‌هایی که بهزیستی در اختیارمان قرار می‌دهد، مردم نیز به این بچه‌ها کمک می‌کنند.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر