نجات خانواده بی خانمان فومنی در شبکه های اجتماعی

استان وایر- شبکه‌های اجتماعی موجب نجات خانواده فومنی از آوارگی شدند. «کبری»، زن جوان فومنی که به دلیل مشکلات مالی و بیماری همسرش، حدود سه ماه در چادری که در روستای «گوشلوندان» فومن برپا کرده بود، زندگی می‌کرد، به گیل نگاه گفته است: «سه ماه زیر چادر زندگی کردیم و حالا یک عکس زندگی من، همسر و پسرم را بعد از ۲۴ ساعت نجات داد و ساکن خانه‌ای شده‌ایم که شاید در خواب هم نمی‌دیدیم.»

۴۸ ساعت بعد از انتشار یک عکس و نوشته‌ای ساده در یکی از کانال‌های تلگرامی پرمخاطب شهرستان فومن، توجه بسیاری از مردم به این خانواده جلب شد و یکی از بانوان خَیر فومن خانه خود را به‌طور رایگان برای زندگی در اختیار این مرد و زن و پسرشان به نام «محمدجواد» قرار داد. نیک اندیشان دیگر هم برای تامین مواد غذایی و وسایل زندگی به کمک این خانواده شتافته‌اند.

آغاز ماجرا با انتشار عکس و متنی کوتاه همراه بود که اولین بار در کانال «اخبار فومن» که بیش از ۱۸ هزار عضو دارد، منتشر شد.

«حسین افضل نیا» ۴۰ ساله و مهندس معمار است و از هفتم اسفندماه ۹۴ این کانال را ایجاد کرد: «چند روز قبل خبری با عنوان زندگی یک خانواده در زیر چادر درهوای برفی با وضعیت بسیار نامناسب در اختیار ما قرار گرفت. بعد از بررسی‌ها و تایید صحت ماجرا در روستای گوشلوندان فومن، تصمیم گرفته شد که از مردم برای حل مشکل این خانواده کمک گرفته شود.»

به گفته افضل نیا، کمی بعد از انتشار این عکس و متن و درخواست کمک به این خانواده، موج پیام‌ها از سوی فومنی‌ها و حتی مردم دیگر نقاط استان گیلان و فومنی‌های ساکن در شهرهای دیگر ایران آغاز شد:«حدود ۲۴ ساعت بعد یکی از بانوان فومنی به نام خانم "سودابه رمضانی‌پور" حاضر شد بدون چشم داشت مالی، خانه‌اش که مقداری وسیله زندگی هم در آن وجود داشت را برای اسکان این خانواده به مدت دو سال اهدا کند.»

مدیر کانال تلگرامی اخبار فومن با ذکر این نکته که خیرین قول داده‌اند در این مدت پی گیر ساخت یا خرید یک خانه مناسب برای زندگی این خانواده درمانده باشند، گفته است: «علی رغم تمام ادعاهایی که در ساعات بعد از این ماجرا شده، خانم رمضانی‌پور نیک اندیشی بود که بدون توقع مالی خانه‌اش را در اختیار این خانواده قرار داد و مسوولین نهادهای حمایتی و... نقشی در این ماجرا نداشتند.»

این فعال اجتماعی توضیح داد که خیران زیادی برای این خانواده غذا و وسایل زندگی تهیه کردند و بخش دیگری از وسایل مورد نیاز آن‌ها هم در حال خریداری است: «حالا خوشحالم که مردم فومن و گیلانیان مهربان کمک کردند تا این ماجرا فرجام خوشی داشته باشد و ما موفق شدیم به هشتمین خانواده با شرایط بسیار نامطلوب در محدوده فومن با کمک مردم یاری برسانیم.»

سودابه رمضانی‌پور، خانمی که بعد از مشاهده عکس و فیلم زندگی این خانواده حاضر شد خانه‌اش را در اختیار این سه نفر قرار دهد، به همراه همسرش، از کلوچه پزان معروف فومن هستند.او که خود مادر دو فرزند است، گفته است: «دو پسر دارم که یکی سرباز و دیگری ۱۰ ساله است. وقتی مشاهده کردم مادر خانواده عاجزانه درخواست کمک کرده، با مدیران کانال منتشر کننده خبر تماس گرفتم و گفتم خانه‌ای دارم و مدتی است در آن زندگی نمی‌کنم و مقداری وسیله هم در آن است اما حمام خانه تخریب شده است که اگر موافقت خانواده جلب می‌شود، می‌توانم در اختیار این سه نفر قرار دهم. بعد از پی گیری‌ها، خوش بختانه بخش دیگری از وسایل هم از سوی خیران تامین شد و وعده‌های تامین لوازم دیگر هم داده شده است.

رمضانی پورکه خود برای کمک به به‎سازی وضعیت خانه، عصر روز سه شنبه نهم آذر در خانه‌ اهدایی خود حضور داشت، گفت: «به دلیل بزرگ بودن خانه، یک بخاری نمی‌تواند به‌طور کامل فضا را گرم کند و هم چنین خیران باید کمک کنند تا حمام این منزل هم برای آن‌ها احداث شود.»

این بانوی خیر فومنی تاکید کرد: «ساعاتی بعد از این اقدام، در بعضی از شبکه‌های اجتماعی گفته شد که من با دریافت پول اقدام به این کار کرده‌ام یا "کمیته امداد" فومن خانه را از من اجاره کرده است در حالی که هیچ کدام از این حرف‌ها درست نیست و من فقط برای رضای خدا و کمک به این خانواده درمانده، خانه‌ام را برای مدتی در اختیار آن‌ها قرار داده‌ام تا وضعیت ساخت یا خرید یک سرپناه برای آن‌ها روشن شود.»

کبری که متولد روستای «مولسکام» فومن است، از فقر و مادری گفت که در کودکی از دست داد و ازدواج دوباره پدر و همسرش که به دلیل بیماری اعصاب قادر به انجام کار هرروزه نیست. کبری همسر دوم این مردِ اهل یکی از روستاهای شفت توضیح داد که ۱۲ سال از ازدواجش گذشته و بیماری شوهرش امکان داشتن زندگی با حداقل امکانات را از آن‌ها گرفته است.

او گفت که در فصل بهار و تابستان در شالیزار‌ها به نشا و وجین می‌پردازد تا کمک هزینه‌ای برای خانواده تهیه کند چون گاهی در طول هفته همسرش درآمدی در حد ۱۰ هزار تومان هم ندارد و بار‌ها پیش آمده که آن‌ها با شکم گرسنه سر بر بالین گذاشته‌اند: «با پولی که ما داشتیم، هیچ جا امکان اجاره‌ یک خانه را نداشیم.»

او به ایلنا گفته است: «بارها به نهادهای حمایتی شهرستان فومن مراجعه کردیم و حتی مسوولان کمیته امداد از چادر ما بازدید کردند. آن ها می گفتند اگر زمینی داشتید، برای شما خانه می ساختیم!»