هنرمندان و روزنامه نگاران به خانه اولیای دم رفتند تا برای محیط‎‌بان دنا تقاضای بخشش کنند

استان وایر- عصر روز شنبه عده ای از هنرمندان و اصحاب قلم و فرهنگ کهگیلویه و بویراحمد به خانه پدر «مجتبی رضایی»، جوانی که هنگام شکار کشته شده بود رفتند تا از آن ها تقاضای عفو محیط بان محکوم به اعدام دنا را کنند.

به گزارش بویرنیوز به نقل از مهر، پدر مجتبی و دیگر بزرگان طایفه هم به گرمی و با خوش رویی جمعیت میهمان را پذیرفتند و سنت زیبای ایل را به جای آوردند.

«سید محمود موسوی پور»، از پژوهش گران فرهنگ بومی در حضور میهمانان گفت: «در کهگیلویه و بویراحمد ریش سفیدانی داشتیم که اگر در روستایی کوچک ترین اختلاف و مشکلی پیش می آمد، قدم پیش می گذاشتند و مساله را حل و فصل می کردند.»

او از سنت های ایلی سخن گفت و قصاص را حق خانواده رضایی دانست: «دین این حق را به اولیای دم داده اما تاکید هم کرده که بخشش و گذشت بهتر است.»

او خانواده رضایی را یک خانواده فرهنگی، ریشه دار و با اصالت دانست و از طرف جمع حاضر درخواست کرد: «به حرمت این ماه مبارک و در راستای عمل به ارزشهای دینی و ایلی قاتل فرزند خویش را عفو کنند.»

پس از او، پدر مجتبی رضایی به احترام جمع حاضر بلند شد و دلایل خود را برای عدم رضایت شرح داد:« اگر به صورت مردانه پیش می‌آمدند، شاید در همان روزهای اولیه رضایت می‌دادم زیرا نقطه سفیدی از این حادثه در دل داشتم و آن هم عدم کینه و مشکل قبلی بود که ما و خانواده قاتل با یک دیگر نداشتیم. در همان سال اول که در بدترین شرایط بودم، از من خواستند که رضایت دهم و من هم گفتم که چند نفر از جامعه محیط زیست و طایفه قاتل بیایند و به اشتباه خودشان اقرار کنند و بیش تر از این من را عذاب ندهند. من هم به جان فرزندانم قسم خوردم که قاتل را ببخشم اما پس از آن مسوولان گذشته محیط زیست برعکس عملکرد کردند و از یک قتل بیش تر به من فشار آوردند. کاری کردند که این قضیه به رسانه‌های بیگانه هم کشیده شد و در این میان توهین های بسیاری به من و خانواده ام شد.»

وی با بیان این که اگر دروغ و خیانت نمی‌دیدم و نمی‌شنیدم، تاکنون رضایت داده بودم، افزود: «اکنون نیز مترصد تصمیم خویشاوندان و بزرگان هستم و هر تصمیمی که آن‌ها بگیرند، اطاعت می کنم و چنانچه فرجی در زمینه بخشش حاصل شود، جامعه هنرمندان و اصحاب فرهنگ و رسانه هم برای ما محترم هستند.»

رضایی به عشق و علاقه خود به محیط زیست اشاره کرد و گفت: «در کنار خانه من پارکی است که هر روز صبح به آن آب می دهم و چندین درخت به یاد پسرم در آن کاشتم و در این زمینه در محله فرهنگ سازی کردم تا کودکان محله نیز در نگه داری از این پارک تلاش کنند.»