کودکان آبادانی در شهری می‌بالند و قد می‌کشند که پیاده‌رو ندارد

استان وایر، ترمه ایرانی- کودکان آبادانی در شهری می‌بالند و قد می‌کشند که پیاده‌رو ندارد؛ معابر شهر جای کودکانگی آن‌ها نیست؛ این خطوط کج و معوج که جایی را به جایی وصل می‌کند، نامش هرچه باشد،کوچه نیست.

این بخشی از یادداشت سید محمد میرفصیحی از سایت محلی فیدوس است که به بهانه هفته کودک در ایران نوشته است. او اضافه می‌کند:«ساختمان‌ها و برج‌های بی‌قواره و زشت در محله های مثلا ثروتمندتر و داراتر شهر سر به فلک بلند می‌کنند و بر کوی و خیابان سایه می‌کشند اما روبه رویشان فاضلاب و پساب‌های خانگی در کوی و خیابان رها است و سهمی برای پیاده روها نگذاشته و برای کودکان شهر. کودکان آبادانی در محله هایی قد می‌کشند که برخی از آن‌ها بوی گنداب می‎دهند و از سبزی و رنگ خبری نیست. فقیرتر ها هنوز دسته جمعی دنبال توپ لاکی خود می دوند و روی خیابانی پا می گذارند که انباشته از آلودگی است. به چشم دیدم که دخترکان سه چهار ساله عروسک به دست، کنار خانه، روی سکویی نشسته اند و زیر پایشان به وسعت تمام عرض کوچه گنداب سر ریز شده رها است و آنان گل از گل شکفته، شانه به سرعروسک‌هایشان می‌کشند و لابد در ذهن شاد خود تار و پود فردای مادری را می‌بافند. من مانده ام فرداکه مادر شدند و این کوچه و خیابان ها همین باشد که هست، به دخترکان خود چه خواهندگفت!

این شهر که مدعی زیاد دارد و همه هم رستم دستان و پهلوان و ابر انسان!، پیاده رو ندارد، درپوش فاضلاب ندارد و کودکان معصوم را می‌بلعد. کودکان فقیرتر مهری از شهرشان نمی بینند و آن ها که داراترند رویای جایی را می بینند که شبیه این جا نیست؛ آبادان نیست، خرمشهر نیست...

هفته کودک است اما من از کودکی چیزی نمی بینم.»

 

عکس ها: خیابان زند- روبروی اداره آبفا