«عالیه مطلبزاده»، روزنامهنگار، مستندساز و نایبرییس انجمن «دفاع از آزادی مطبوعات» که درحال تحمل حکم سه سال حبس است، به دلیل ابتلای مجدد به ویروس کرونا در زندان، در شرایط جسمانی بحرانی قرار دارد و در قرنطینه خانگی بهسر میبرد.
همسر این روزنامهنگار در گفتوگو با «خبرنگاری جرم نیست» میگوید، به دلیل عدم وجود امکانات اولیه مانند بهداشت، هواخوری، غذا و جای خواب در زندان قرچک ورامین، عالیه مطلبزاده پس از دوبار ابتلا به کرونا حالا در شرایط بحرانی و بسیار آسیبپذیر قرار دارد و دیگر تحمل بازگشت به زندان را ندارد.
«صدرا عبداللهی» همچنین از «ضابطین امنیتی» به عنوان اصلیترین دلیل بازداشت و پروندهسازی علیه کنشگران اجتماعی در ایران نام برده است.
***
عالیه مطلبزاده که آذر ۱۳۹۵ به مدت ۲۵ در سلول انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین محبوس شد، مرداد ۱۳۹۶ از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» و «تبلیغ علیه نظام» به سه سال حبس محکوم شده است. این حکم در مهر ۱۳۹۸ از سوی شعبه ۳۶ دادگاه انقلاب تهران تایید شد و در نهایت این روزنامهنگار، از ۲۰مهر۱۳۹۹ در زندان اوین تهران درحال تحمل حکم حبس خود است.
«صدرا عبداللهی»، نویسنده، کارگردان سینما و همسر عالیه مطلبزاده، پیش از این و در تاریخ ۲۰دی۱۴۰۰ در صحبت با «خبرنگاری جرم نیست» گفته بود که عالیه مطلبزاده به دلیل برگزاری مراسم یادبود درگذشت «بکتاش آبتین» در زندان اوین، با دستور دادستان تهران به زندان «قرچک ورامین» منتقل شد.
عالیه مطلبزاده که تابستان امسال در زندان اوین به ویروس کرونا مبتلا شده بود و به دلیل وخامت حالش مرخصی استعلاجی دریافت کرد، مجددا و اینبار در زندان قرچک ورامین کرونا گرفت تا از روز ۴اسفند۱۴۰۰ در منزل شخصی خود تحت قرنطینه و مراقبت پزشکی قرار گیرد.
صدرا عبداللهی به «خبرنگاری جرم نیست» میگوید: «صبح چهارشنبه هفته گذشته که در زندان قرچک ورامین با عالیه ملاقات داشتم، وضعیت جسمانی وخیم او من را نگران کرد و به همین دلیل به معاونت حقوقی زندان مراجعه کردم. آنها گفتند که بهداری زندان هم تاکید کرده که او باید به مرخصی درمانی برود، اما دادستان تهران هنوز با مرخصی موافقت نکرده بود. در نهایت عصر همان روز موفق شدیم عالیه را از زندان بیرون بیاوریم و او همچنان در شرایط بحرانی و درگیری ریه با کرونا قرار دارد. تابستان هم که عالیه از زندان اوین نسبت به شیوع گسترده ویروس کرونا در زندان هشدار داد و سپس خودش مبتلا شد، پس از بازگشت به زندان تا ۲ ماه حق دسترسی به تلفن را نداشت، چون ظاهرا ماموران از افشا شدن حقیقت و وضعیت زندان ناراحت شده بودند. مرخصی قبلی عالیه مطلبزاده تا روز دوشنبه بود که طبعا به دلیل عدم بهبود وضعیتش ۵ روز دیگر تمدید شده است. قطعا دوباره از طریق وکیلمان تقاضا تمدید مرخصی را خواهیم کرد، چون بعید است به این زودی بهتر شود.»
صدرا عبداللهی میافزاید: «دفعه قبلی هم به محض اینکه حالش کمی بهتر شد، او را به زندان برگرداندند و همین طی نکردن دوران نقاهت و عدم تقویت سیستم ایمنی بدن، باعث شد تا بدنش ضعیفتر شود و دیگر سرحال نباشد. حالا هم نگرانیم که مبادا دوباره همین پروسه تکرار شود. عدم دسترسی به غذا و هوا و آب مناسب که جزو نیازهای اولیه هر انسانی هستند، در زندانهای مانند قرچک ورامین واقعا تاسفآور است. همین حالا در بند ۸ که مخصوص زندانیان سیاسی است، تست کرونای ۲ زن دیگر هم مثبت اعلام شده است و نمیدانم چرا شرایط اولیه بهداشتی در این زندان رعایت نمیشود. نرگس محمدی هم که به دلیل حمله قلبی چند روز قبل به مرخصی اعزام شده بود. یعنی آدم سالم هم در این زندان داغان میشود، چه برسد به افرادی مانند عالیه و نرگس که بیماری زمینهای دارند.»
عالیه مطلبزاده که طی دو دهه گذشته فعالیتهای زیادی را برای دفاع از حقوق زنان ایرانی انجام داده است و فعالیت در کمپینهای «یک میلیون امضا» و «حمایت از قربانیان اسیدپاشی» از جمله کارنامه اوست، فیلمی با عنوان «زنان قربانی خشونت در جامعه را فراموش نکنیم» را راجع به «اسیدپاشی بر روی زنان» در ایران ساخته است؛ فعالیتهایی که به عنوان مصادیق اتهامات وارده در دادگاه از آنها نام برده شده است.
«بکتاش آبتین»، شاعر و مستندساز زندانی به خاطر ابتلا به کرونا در زندان اوین و اهمال مسئولان زندان جهت مداوا، روز ۱۸ دی در بیمارستان ساسان تهران درگذشت. خانواده این شاعر، دوستان و تعدادی از نویسندگان و زندانیان سیاسی محبوس در زندانهای اوین و رجاییشهر کرج، طی بیانیهای «نظام جمهوری اسلامی» را مسئول مرگ «بکتاش آبتین»، شاعر، نویسنده و فیلمساز ایرانی دانستند.
همسر عالیه مطلبزاده ادامه میدهد: «همان روزی که عالیه از زندان اوین به ورامین تبعید شد، قرار بود برای انجام معاینات و درمان به بیمارستان اعزام شود، اما ناگهان او را به اوین بازگرداندند و گفتند وسایلت را برای رفتن به ورامین جمع کن! آنها میدانستند که عالیه قبلا عمل جراحی انجام داده و تحمل شرایط بدتری از اوین را ندارد، اما گزارشهای ضابطین امنیتی منجر به آزار بیشتر شده است. مگر میشود به یک زن و مادر زندانی که از مهرماه سال قبل زندانی است، اصلا مرخصی داده نشود؟ همین ۲ مرخصی را هم اگر مجبور نمیشدند، نمیدادند. پس سرچشمه این رفتارها و اینکه مثلا با عفو مشروط او به دلیل تحمل نیمی از حبس موافق نمیکنند، همین گزارشهای ماموران امنیتی و ترس دادیار ناظر زندان از آنها است. در کجای دنیا بهجز نظامهای مستبد مانند جمهوری اسلامی، پرونده کنشگران اجتماعی را زیرمجموعه پروندههای امنیتی قرار میدهند تا ماموران اطلاعاتی آنها را مدیریت کنند؟»
طبق مصوبهای که سال ۱۳۸۵ در شورای عالی امنیت ملی ایران تصویب شد و سپس توسط قوه قضاییه ایران به بخشنامه تبدیل گشت، هرگونه تصمیمگیری درباره پرونده کنشگران اجتماعی و سیاسی، به ماموران و بازجوهای سازمانهای اطلاعاتی مانند وزارت اطلاعات یا سازمان اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی موکول شده است.
صدرا عبداللهی میگوید: «همین مصوبه باعث شده است تا ضابطین امنیتی هرکاری که دلشان بخواهد انجام دهند و به دلیل تفاوت نگاه سیاسی آنها با مردم، با جان شهروندان فعال و مسئولیتپذیر بازی کنند. بازجوها حالا استقلال قوه قضاییه را به سخره گرفتهاند و نظر شخصی آنها بالاتر از قانون، احکام قضات و مدیران زندانها قرار دارد. تا زمانی که این مصوبه باطل نشود، اوضاع همینگونه خواهد بود و شهروندان بیگناه به حبس یا به کام مرگ کشانده میشوند.»
قدرت فراقانونی و اعمال نفوذ ماموران امنیتی در پروندههای روزنامهنگاران و فعالان سیاسی-اجتماعی، بارها مورد انتقاد زندانیان و وکلای آنها قرار گرفته است. از جمله «محمدحسین آقاسی»، وکیل «محمد نوریزاد» روزنامهنگار زندانی که در گفتوگو با «خبرنگاری جرم نیست» از «خشم ماموران امنیتی نسبت به نوریزاد و کشاندن او به زندان علیرغم بیماری» پرده برداشته بود.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر