روزنامه‌نگاری که به ناچار کشاورزی می‌کند؛ علی حکمت سردبیر خرداد بود

«علی حکمت»، سردبیر روزنامه تعطیل شده «خرداد» گفته که به ناچار روزنامه‌نگاری را رها کرده است و کشاورزی می‌کند. 
او در مصاحبه با ایرنا افزوده است: «هیچ باغ خوش و خرمی برای من مثل تحریریه روزنامه خرداد شوق‌آفرین نیست. ولی خب، اگر آقایان اجازه ندهند که در تحریریه‌ای سردبیر باشم و کار کنم، انتخاب دومم کشاورزی است.»
خرداد روزنامه‌ای بود به مدیرمسوولی «عبدالله نوری» و سردبیری علی حکمت که از روز شنبه ۱۴ آذر ۱۳۷۷ در ایران منتشر و در سال ۱۳۷۸ توقیف شد؛ دوره‌ای که اصلاح طلبان آن را «بهارمطبوعات» خواندند و از سوی طیف مقابل، دسیسه «روزنامه‌های‌زنجیره‌ای» نام گرفت. 
به گزارش ایرنا، این عنوان در مقابل «قتل‎های زنجیره‎ای» ساخته شده بود که مطبوعات اصلاح‌طلب در سال‌های ۱۳۷۷ تا ۱۳۷۹ نقش به سزایی در افشای آن داشتند.

خرداد قرار بود مطالبات انتخابات «دوم خرداد» سال ۱۳۷۶ را پی‌گیری کند. صاحبان دکه‎های روزنامه فروشی می‌گفتند این روزنامه همان اول صبح تمام می‌شود. خرداد با قتل‌های زنجیره‌ای آمد و مدتی پس از افشای آن توقیف شد.

حکمت که خودش را در زمره باغ‎داران موفق می‎داند، گفته است:«من عاشق روزنامه‎نگاری هستم و می‎دانم که درختان من از درختان همسایه‏هایم چیزی کم ندارد. اما هر وقت داخل باغ راه می‎روم و از کارنامه‎ام در باغ‎داری خوشم می‎آید، احساس می‎کنم نمی‎تواند مرا اقناع و ارضا کند. هیچ باغ خوش و خرمی برای من مثل تحریریه روزنامه خرداد، شوق‎آفرین نیست. همیشه تحریریه روزنامه برای من یک رویا است و به ویژه تحریریه خرداد برایم خیلی دل‎چسب بود و درآن احساس معنا و هویت می‎کردم.ولی خب اگر آقایان اجازه ندهند که در تحریریه‏ای سردبیر باشم و کار کنم، انتخاب دومم کشاورزی است.»

او روزنامه‎نگاری و باغ‎داری را با هم مقایسه کرده است: «هر دو تولید است. تولیدمحض هم هست. من عاشق تولید محض هستم. ولی روزنامه‏نگاری تولید کلمه و فکر می‏کند و کشاورزی تولید محصولات غذایی.»

حکمت با اشاره به این که پدر و تبارش کشاورز بوده‌اند، توضیح داده که علاقه داشته است مثل برادرش، طلبه شود:«مرحوم پدرم مخالف بود. حتی وقتی ما صحبت می‌کردیم، می‎گفت همان هم که رفته، بی‎خود رفته است، ما کشاورزیم و باید کشاورز بمانیم. می گفت کشاورز دست بده دارد و آخوند دست بگیر! من نمی‎خواهم بچه‌هایم آخوند شوند. اما سرانجام اصرار من و اخوی خیلی زیاد شد و قبول کرد.»