لئوناردو داوینچی٬ خالق لبخند ژوکوند

«لئوناردو داوینچی» متولد ۱۵ آوریل ۱۴۵۲، از دانشمندان و هنرمندان ایتالیایی دوره رنسانس است که در رشته‌های نقاشی، ریاضی، معماری، موسیقی، کالبدشناسی، مهندسی، تندیس‌گری و هندسه، فردی برجسته بود.

پدرش کارمند دولت و مادرش در میهمان‌خانه‌ای، خدمت‌کار بود. او دوران کودکی را نزد پدربزرگش و تحصیلات ابتدایی را در مدرسه دهکده محل سکونتش گذراند و با حل مسایل مشکل ریاضی، نشان داد که بسیار باهوش است. در همین زمان، استعداد خلاقه‌اش در هنر نقاشی نیز آشکار شد و در۱۶ سالگی، «آندره دل وروچیو»، استاد نقاشی او بسیار تشویقش کرد. وروچیو فن کارکردن روی سنگ مرمر، چوب و فلز را به لئوناردو آموخت. لئوناردو در ۲۶ سالگی تحصیلاتش را به پایان رساند و به گروه نقاشان پیوست. در همان سال‌ها، آلت موسیقی جدیدی را اختراع کرد و آن را «عود» نامید که مورد توجه «دوک لودویک سفورزا»، حکم‌ران میلان قرار گرفت. او مخترع بزرگی بود. یکی از طرح‌های ابتکاری او، لباس غواصی و زیر دریایی جنگی است. او هم‌چنین مسلسل، تانک نظامی، ساعتی که به ساعت داوینچی معروف است، کیلومتر شمار و خیلی چیزهای دیگر را اختراع کرد. لئوناردو در سال ۱۵۰۰، در سن 48 سالگی به فلورانس بازگشت و شش سال در آن‌جا ماند. در همین مدت بود که باشکوه‌ترین اثر هنری خود، یعنی تابلوی «مونالیزا» یا «لبخند ژوکوند» را خلق کرد. داوینچی هیچ گاه محاسبه‌های مربوط به دستگاه ماشین را فاش نکرد زیرا معتقد بود که «طبیعت زشت انسان، او را مجبور می‌کند تا از این وسیله‌ها در راه مقاصد ناپسند و خراب‌کارانه استفاده کند».

لئوناردو داوینچی در سال ۱۵۱۹ چشم از جهان فرو بست.