close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
تصویری

ورنر بیسچوف٬ عکاس مستقل جنگ

۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۳
خواندن در ۱ دقیقه
ورنر بیسچوف٬ عکاس مستقل جنگ
ورنر بیسچوف٬ عکاس مستقل جنگ
ورنر بیسچوف٬ عکاس مستقل جنگ
ورنر بیسچوف٬ عکاس مستقل جنگ
ورنر بیسچوف٬ عکاس مستقل جنگ
ورنر بیسچوف٬ عکاس مستقل جنگ
ورنر بیسچوف٬ عکاس مستقل جنگ
ورنر بیسچوف٬ عکاس مستقل جنگ
ورنر بیسچوف٬ عکاس مستقل جنگ
ورنر بیسچوف٬ عکاس مستقل جنگ
ورنر بیسچوف٬ عکاس مستقل جنگ
ورنر بیسچوف٬ عکاس مستقل جنگ
ورنر بیسچوف٬ عکاس مستقل جنگ
ورنر بیسچوف٬ عکاس مستقل جنگ

«ورنر بیسچوف»( Werner Bischof)، عکاسِ سوییسی در ۱۶ می ۱۹۵۴، زمانی‌ که تنها ۳۸ سال داشت در یکی‌ از مسافرت‌های عکاسی‌‌اش در سانحه رانندگی‌ در گذشت.

ورنر بیسچوف در زوریخ متولد شد ولی‌ زمانی که تنها ۶ سال داشت، به همراه خانواده اش به آلمان مهاجرت کرد و در آن جا به مدرسه رفت. از سال ۱۹۳۹، او به عنوان عکاسِ مستقل با بسیاری از مجله‌های زوریخ همکاری می‌کرد. سفر‌های متعدد او در بین سال‌های ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۹ در سرتاسرِ اروپا و به تصویر کشیدنِ وضعیتِ اسف‌بارِ مردم پس از جنگِ جهانی،‌ وی را به یکی‌ از مطرح‌ترین عکاس‌های خبریِ آن‌ زمانِ اروپا تبدیل کرد.

در سال۱۹۴۹، ورنر ششمین عضوی بود که به آژانس عکاسی‌ «مگنوم» پیوست. بیش‌ترکار‌های او بر وضعیتِ بد زندگی‌ مردم در دوران پس از جنگ مربوط می‎شود. در سال ۱۹۵۱، زمانی‌ که مشغول به کار برای مجله «لایف» ‌بود، به هند سفر کرد و پس از آن‌ از کره و ژاپن عکاسی‌ کرد.

او به عنوان عکاس جنگ ویتنام، برای مجلهٔ فرانسویِ «Paris Match» هم کار کرد. در سال ۱۹۵۴، ورنر در یکی از سفر‌های عکاسی‌ خود در آمریکای جنوبی، در پی‌ یک سانحه رانندگی‌ در رشته کوهِ «آنده» درگذشت. ۵۰سال پس از مرگِ او، پسرش «مارکو» ۷۰ عکس او را که هرگز منتشر نشده بودند در مجموعه‌ای به نامه «سوالاتی از پدرم» به چاپ رساند.

اگر دوست دارید می توانید با مراجعه به وبسایت شخصی این هنرمند دیگر آثارش را مشاهده کنید

از بخش پاسخگویی دیدن کنید

در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید

صفحه پاسخگویی

ثبت نظر

فرهنگ

یادداشت های روزانه کن(روز دوم)

۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۳
پرویز جاهد
خواندن در ۵ دقیقه
یادداشت های روزانه کن(روز دوم)