تصویرهایی از رژه دگرباشان در استانبول

بیا تا فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم. این عبارت آشنا را دو زن ایرانی همجنسگرا را روی تی شرت شان نقش کرده بودند، دوستم که قرار بود عکاسی کند دیر آمد و تا آمدم با آیپد بجنبم و عکس شان را به یادگار داشته باشم، رفته بودند. آنها انبوه دیگری بودند. رنگین کمانی از انسان ها.

قرار قبلی ساعت 5 عصر یکشنبه (امروز) بود ولی از ساعت 4 شروع شد رژه دگرباشان جنسی.  از میدان تکسیم استانبول شد و سیل پرچم های رنگین کمانی به سرعت آسمان خیابان استقلال را جان بخشید. همه به هم پیوسته بودند، از کودکانی که شادمانه از بودن در این جمع لذت می بردند و تا پیرمرد و پیرزن هایی که در حاشیه مراسم بحث می کردند.

در آغاز دیدن یک دختر محجبه ترک که حامی دگرباشان جنسی بود، توجه و تعجبم را برانگیخت، تعداد محجبه های جمع کم بود ولی حضورشان مهم بود و با استقبال دیگران مواجه می شد. اندک اندک شعارها شروع شدند، برابری خواهانه، عاشقانه و گاه جنسی.

در متن اما یک موضوع مهم تر از همه بود؛ همه لبخند می زدند، با صمیمیت یکدیگر را پذیرا می شدند، بازار رقص و ترانه گرم بود و هزار آوا به گوش می رسید، برآیند آوازها اما انسانیت بود، آزادی و برابری.

چهره های عجیب در میان جمع کم نبودند، صورت های متفاوت، قدهای بلند، هفت قلم آرایش های تند و گاه شگفت برانگیز، با این حال همه چیز به سادگی و مهربانی جاری بود.

ایرانی ها هم آمدن شان موجی برانگیخت ولی زود در جمع گم شدند، گم شدنی نه از جنس غریبگی، از جنس آشنایی. آنها نیز همراه هزاران دگرباش جنسی گردآمده در خیابان استقلال استانبول رژه رفتند، رژه افتخار. رژه ای که تنها به افتخار آنها برگزار شد، به افتخار همه انسان ها بود، انسان هایی که روز بروز درک بیشتر، وسیع تر و عمیق تری از لذت آزادی و برابری برای همه پیدا می کنند.

.....................

عکس های این گزارش با همراهی دوستم، هستی وطن پور تهیه شده است. کیفیت پایین برخی عکس ها به علت عکاسی با آیپد است.